Στις 10-05-2011, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του 2ου ΕΠΑΛ Τρικάλων προβλήθηκαν οι μαθητικές ταινίες του πολιτιστικού προγράμματος «Σινεμάθεια» που υλοποιήθηκε με ζήλο, «αφιέρωση» και ανάλωση άφθονου προσωπικού χρόνου από ομάδα μαθητών και μαθητριών με την εμπνευσμένη καθοδήγηση και επιμέλεια των καθηγητριών τους του 2ου ΕΠΑΛ, Βάγγου Ευφροσύνης, φιλολόγου, Τσαρούχα Ευανθίας, οικονομολόγου, Μπαρούτα Ευαγγελίας, αγγλικής γλώσσας, Καραδούκα Φωτεινής και Μπαμπαλιάρη Χαρίκλειας, βρεφονηπιοκόμων.
Οι ταινίες με τις ακόλουθες θεματικές: εθισμός στο διαδίκτυο, αφήγηση από τη μαθήτρια Αλεξάνδρα Ράπη Θεσσαλικού παραμυθιού και «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη έδειξαν με τον πιο εύγλωττο τρόπο πως « ουδέποτε χάνεται ο ειρμός
Όχι στο νόημα μα στη μαγεία
Όσο και αν ρέουν τα καρρέ
Βωβού ή ομιλούντος»
(Απόσπασμα από ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου)
Με τις εν λόγω μαθητικές ταινίες επετεύχθησαν, κατά κοινή ομολογία των θεατών τους, οι βασικοί στόχοι της διδασκαλίας της τέχνης του κινηματογράφου στην εκπαίδευση, ως δραστηριότητας σχετικής με την τέχνη και τον πολιτισμό: από τους δημιουργούς τους αντιμετωπίστηκε η εικόνα ως γλώσσα, επιδείχτηκε κριτική στάση απέναντι στα οπτικοακουστικά μηνύματα των καιρών μας, υπενθυμίζοντας σε μας πως οφείλουμε να είμαστε δύσπιστοι θεατές και υποψιασμένοι πολίτες.
Χωρίς αμφιβολία, η εποχή μας είναι εποχή αποδόμησης πολλών παλιών στοιχείων αλλά και αναδόμησης ενός πολιτισμού που σήμερα δυσκολευόμαστε να προσδιορίσουμε. Αυτή τη στιγμή δυο καινούριες «θεότητες», ζητούν να παραμερίσουν τις παλιότερες. Η μία είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές (Η/Υ) και η άλλη (που βγήκε όπως η Αθηνά απ’ το κεφάλι του Δία) το διαδίκτυο (Internet).Τα οπτικοακουστικά μέσα επικοινωνίας και η σύγχρονη τεχνολογία δημιούργησαν μια νέα εποχή και επηρεάζει πλέον καταλυτικά τη ζωή των ενηλίκων , των παιδιών και των νέων. Αλλάζει τις συνήθειες των ανθρώπων. Το σχολείο είναι αδύνατο να αγνοήσει αυτή την πραγματικότητα. Ακόμη κι αν ήθελε να την παρακάμψει δεν θα μπορούσε. Ανεπαισθήτως, που λέει κι ο ποιητής, «θα κλεινόταν από τον κόσμο έξω». Θα αυτοαναιρείτο δηλαδή, αφού θα καταργούσε μια θεμελιώδη διδακτική αρχή, που είναι η αρχή της εγγύτητας προς τη ζωή, σύμφωνα με την οποία η διδασκαλία και γενικά το σχολείο, πρέπει να έχουν στενή επαφή με τη ζωή, για την οποία εξ άλλου προετοιμάζουν τους μαθητές.
Βεβαίως για να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας στην εκπαιδευτική διαδικασία, πρέπει να εκπαιδευτεί ένας αριθμός εκπαιδευτικών, για να εξοικειωθούν όχι μόνο στη χρήση τους αλλά και στην αποκρυπτογράφηση της γλώσσας τους. Το ζητούμενο σ’ ένα σύγχρονο σχολείο, δεν πρέπει να είναι γενικά και απλώς η χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας αλλά κυρίως η γνώση των εξής: για ποιο σκοπό, με ποιο τρόπο, πότε και πόσο αξιοποιούμε τα οπτικοακουστικά μέσα επικοινωνίας.
Ο κόσμος σε εικόνες και λόγο άμεσο, αυθόρμητο, ρέοντα και ενίοτε ποιητικό και μαγικό, όπως ακριβώς παρήλασε εμπρός μας μέσα στις μαθητικές αυτές ταινίες συνεπαίρνοντάς μας, επέδρασε καταλυτικά στο να δεχτούμε πως εμπράκτως η καινοτομία αυτή στα εκπαιδευτικά ζητήματα είναι το «άκρον άωτον» της εποπτικής διδασκαλίας και της αυτενέργειας. Παράλληλα, ο όρος εποπτεία, στην περίπτωση των μαθητικών ταινιών, δεν περιορίστηκε μόνο στην κυριολεκτική σημασία της λέξης που είναι οπτική παράσταση ενός αντικειμένου αλλά δήλωσε εμφανώς τη διαλεκτική σχέση ανάμεσα στις εντυπώσεις των αισθήσεων, στην εμπειρία του ατόμου και στην σκέψη του.
Επομένως ο εμπλουτισμός του προγράμματος των παιδαγωγικών σχολών με μαθήματα που υποστηρίζουν μαζί με την εποπτεία και την αναγκαιότητα της δραστηριοποίησης και της αυτενέργειας των μαθητών κατά την εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί αδήριτη ανάγκη και για την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα. Βέβαια, η εικόνα δεν αποκωδικοποιείται απ’ όλους με τον ίδιο τρόπο και όσοι δικαιολογημένα ερεύνησαν τις αρνητικές επιπτώσεις των ΜΜΕ , στα παιδιά και τους νέους, περιορίστηκαν σ’ ένα στείρο αρνητισμό και αγνόησαν το εξής σημαντικό: Τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, αν ενταχθούν με σωστό τρόπο στην εκπαίδευση, ως διδακτικά μέσα και ως αντικείμενα μελέτης, μπορούν να συμβάλλουν στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση , στον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση και στην εξασφάλιση περισσότερων ευκαιριών σε όλους τους μαθητές.
Για του λόγου το αληθές, όσοι παρακολουθήσουν τις μαθητικές ταινίες του 2ου ΕΠΑΛ Τρικάλων από το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι ΤV 10 θα διαπιστώσουν, ιδίοις όμμασιν, πόσο οι μαθητές και οι μαθήτριες ευαισθητοποιήθηκαν στην ανάδειξη των συναισθημάτων τους, των ανησυχιών και των προβληματισμών τους, προσπαθώντας να περάσουν θετικά μηνύματα μέσα από τις ταινίες τους. Μέσα από τη συνεργασία τους, μάλιστα, πόσο προήχθη ο αλληλοσεβασμός και η επικοινωνία τους. Πόσο αναπτύχθηκε η υπευθυνότητά τους απέναντι σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν. Πόσο μεγάλωσε και βελτιώθηκε η αυτοεκτίμησή τους. Κατά πόσο βρήκαν, επίσης, διέξοδο στην έμφυτη δημιουργικότητά τους.
Αναμφίβολα, αξίζουν από καρδιάς θερμά συγχαρητήρια στους δημιουργούς και συντελεστές των μαθητικών αυτών ταινιών του 2ου ΕΠΑΛ Τρικάλων, που ως ισότιμα μέλη της σχολικής κοινότητας ανέπλασαν, σχεδόν αναδημιούργησαν την παιδευτική μας καθημερινότητα, καταδεικνύοντας τόσα πολλά με τόσο λίγα!
Info: «Κάμερα Ζιζάνιο» του Διεθνούς Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους. Πρακτικά ημερίδας με θέμα: «Κινηματογράφος & Εκπαίδευση»
Κυριακή 11 Μαρτίου 2007, ώρα 10:30 – 14:00
Aίθουσα ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ του Δήμου Χολαργού
Της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ’ το Α.Π.Θ.)
Υπεύθυνης Σχολικής Βιβλιοθήκης 2ου Ε.Π.Α.Λ. Τρικάλων, ailiadi@sch.gr
