Στα πλαίσια του προγράμματος ομάδας επισκεπτών της κας Άννυς Ποδηματά, Ευρωβουλευτού και Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, 15 μαθητές και τρεις συνοδοί καθηγητές (Χ. Κωνσταντός, Φ. Οικονόμου και Λ. Παπάντου) του Λυκείου πραγματοποίησαν επίσκεψη στο διοικητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρωτεύουσα του Βελγίου, την πόλη των Βρυξελλών, από 8-10 Ιουλίου.
Οι μαθητές απόλαυσαν το ταξίδι και κατέγραψαν τις εμπειρίες τους:
«Την άφιξή μας -σημαδεμένη από κούραση αφού ταξιδεύαμε όλη νύχτα- ακολουθούσε μια ξενάγηση, χωρίς κανένα διάλειμμα. Οραματιζόμενοι όλοι άβολους υπνάκους στα καθίσματα του λεωφορείου, δεν μπορούσαμε σε καμία περίπτωση να φανταστούμε πως η ομορφιά των Βρυξελλών θα μας ξυπνούσε για τα καλά.
Η πρωτεύουσα του Βελγίου είναι μια πόλη μεγάλη περίπου όσο η Θεσσαλονίκη, μας λέει ο ξεναγός μας, ωστόσο, όπως διαπιστώνουμε, οι λευκοί της πύργοι είναι αμέτρητοι. Με τα νεοκλασικά της διατηρημένα στην εντέλεια σ’ όλο το ιστορικό κέντρο και γενικά την όλη κτηριακή εικόνα, αρμονικής αρχιτεκτονικής σπουδαιότητας, διανθισμένη με εκκεντρικά “art nouveau” στολίδια (;), και μόνο η περιπλάνηση στους δρόμους της αφήνει εμάς τους Έλληνες, με την… άναρχη Αθήνα μας, με το στόμα ανοιχτό. Έπειτα, βλέπουμε πώς στολίστηκε στην ιστορική της πορεία η πόλη -μεγαλοπρεπείς αψίδες, επιβλητικοί νεο-γοτθικοί καθεδρικοί ναοί, εκθαμβωτικές πλατείες-, βλέπουμε πώς στολίστηκε στο σήμερα και στο πρόσφατο χθες -το γνωστό, εντυπωσιακό atomium, το πράσινο (τα τεράστια πάρκα!) σε κάθε γωνιά της-… Καταπληκτικό. Με τους ποδηλατοδρόμους τους γεμάτους και πράσινο να καλύπτει το 17-18% της έκτασής τους, οι Βρυξέλλες κερδίζουν με άνεση τον τίτλο μιας “πράσινης πόλης”, τεκμήριο της οικολογικής συνείδησης του λαού της. Κι η γοητεία τελειωμό δεν έχει…
Το βράδυ -μετά από τη δέουσα ξεκούραση-, οι Βρυξέλλες μάς περίμεναν με το άλλο τους πρόσωπο. Κάτω από το φως του φεγγαριού και, φυσικά, των προσεκτικά τοποθετημένων από τους Δήμους, πολλών φώτων, τα αξιοθέατά τους λάμβαναν μια παραμυθένια διάσταση, έμπαιναν στη σφαίρα του ονείρου. Η μαγεία του θεάματος συμπληρωνόταν από τη μαγεία της πολυχρωμίας που συναντούσε κανείς στην πόλη. Οι Βρυξέλλες είναι μια πόλη κοσμοπολίτικη, με ανθρώπους από κάθε γωνιά του κόσμου, εκτός από τουρίστες, και μόνιμους κατοίκους να συνθέτουν ένα πανέμορφο παζλ ενότητας ανάμεσα στους λαούς. Άλλωστε, οι ίδιοι οι Βέλγοι μιλούν ως λαός τρεις γλώσσες. Όλα αυτά καθιστούν μια βόλτα στους κατάμεστους δρόμους του κέντρου μια εμπειρία αξέχαστη, μια βόλτα σε μια γειτονιά του κόσμου όπου όλοι είναι ίσοι, όλοι συνυπάρχουν και δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν, συμφιλιωμένοι όπως κι εμείς γίναμε φίλοι με τις άλλες δύο αποστολές σχολείων με τις οποίες μοιραστήκαμε κάθε στιγμή και μακάρι να μοιραστούμε κι άλλες.
Η δεύτερη ημέρα της εκδρομής ήταν αφιερωμένη στην Brugge, μια πόλη διόλου μακρινή και εξίσου μαγική -τη “μικρή Βενετία του Βορρά”, όπως πολλοί την αποκαλούν. Και γιατί “Βενετία”; Μεγάλο μέρος της διασχίζεται από κανάλια, μέρη για ήρεμες βαρκάδες πλάι στα εξόχως διατηρημένα κτήρια. Στην Brugge, ο Μεσαίωνας συναντά την Αναγέννηση και η αρχιτεκτονική το γιορτάζει -κι όλα αυτά, βέβαια, πλάι σε ρομαντικά τρεχούμενα νερά. Αμφίβολο είναι αν η ομολογουμένως μαγευτική Brugge θα άντεχε μια προσεκτική σύγκριση με τη μία και μοναδική Βενετία, αλλά και πάλι αξίζει τον τίτλο της.
Με την επιστροφή μας στις Βρυξέλλες, χωρίς να χάσουμε χρόνο, ξεχυθήκαμε πάλι στους δρόμους για να απολαύσουμε για δεύτερη φορά την ομορφιά τους. Το ηλιοβασίλεμα μας βρήκε στο… “μπαλκόνι” της πόλης, απ’ όπου είδαμε το λιγότερο καλοδιατηρημένο μέρος της -να διατηρεί, βεβαίως, μια γοητεία: αυτή των γκράφιτι και των χαλασμένων πεζοδρομίων, που στους περισσότερους δεν αρέσει. Αυτό της το μέρος δείχνει ότι η πρωτεύουσα του Βελγίου είναι μια πόλη ανθρώπινα ατελής, πιστή στις ατέλειες που κάνουν το καθετί πραγματικό. Ύστερα, όμως, επιστρέφουμε στην -σίγουρα αγαπημένη μας- “Χρυσή Πλατεία” για τους Έλληνες, “Grande Place” (“Μεγάλη Πλατεία”) για τους Γαλλόφωνους ντόπιους, “Grote Markt” (“Μεγάλη Αγορά”) για όσους μιλούν Φλαμανδικά, και ξεχνάμε τις ατέλειες που μόλις αντικρίσαμε. Αν και κάπως κακόγουστη σε δεύτερη ανάλυση η επιλογή των χρωματιστών φώτων για την ανάδειξη των τεράστιων κτηρίων που την κυκλώνουν (το δημαρχείο και τα κτήρια των παλιών συντεχνιών), η πλατεία αυτή είναι το μέρος εκείνο όπου ο καθένας θα ευχόταν να βρίσκεσαι μια καλοκαιρινή βραδιά εξόδου για να ‘ναι όλα ιδανικά.
Σκοπός του αξέχαστου ταξιδιού μας, πάντως, ήταν η επίσκεψη στο Ευρωκοινοβούλιο, κι αυτή έγινε την τρίτη ημέρα. Πρώτα-πρώτα, περιηγηθήκαμε μοντέρνα (ήτοι, με μικρές συσκευές στα χέρια μας και με ξεναγούς να εξηγούν καθετί για το οποίο ζητούσαμε εξήγηση) στην ιστορία της Ευρώπης από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως το σήμερα, στο έργο και τον τρόπο λειτουργίας του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και σε μια ελαφρώς εξιδανικευμένη εικόνα της Ευρώπης. Μετά από ένα μεσημεριανό γεύμα, συνεχίσαμε την επίσκεψη, παρακολουθώντας ομιλίες βουλευτών γύρω από θέματα στα οποία χωράει πολλή συζήτηση. Πραγματικά ενδιαφέρουσα ήταν η στιγμή που μας ρωτήθηκε: “Αισθάνεστε Έλληνες ή Ευρωπαίοι;”, τη στιγμή που η σωστή ερώτηση μάλλον θα ήτανε “Μπορείτε να αισθανθείτε Ευρωπαίοι;”… Το σημαντικό ήταν ότι ως νέοι προβληματιστήκαμε και γύρω από θέματα πολιτικά και -θέλω να πιστεύω- δε δεχθήκαμε άκριτα όσα ακούσαμε.
Όταν πια είχε έρθει η ώρα της επιστροφής, ο ακόμα έντονος ενθουσιασμός του τριημέρου κάλυπτε μια μικρή μελαγχολία. Μετά από ώρες επί ωρών, φτάσαμε στα σπίτια μας, πέσαμε στα κρεβάτια μας και ονειρευτήκαμε την Ευρώπη και τα όμορφα μέρη της και με κλειστά τα μάτια χαμογελάσαμε…».
Επιμέλεια κειμένου: Βινίτσιο Ντούβλης, μαθητής Γ’ Λυκείου
Το Γενικό Λύκειο Πύλης ευχαριστεί και δημόσια την ευρωβουλευτή κα Άννυ Ποδηματά και τις συνεργάτιδές της κα Μόνα Παπαδάκου και Ελένη Χατζηνικολέλη για την πρόσκληση και τη φιλοξενία στις Βρυξέλλες, καθώς έδωσαν τη δυνατότητα σε μαθητές του Σχολείου να γνωρίσουν από κοντά το Ευρωκοινοβούλιο και να αποκτήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες. Επίσης ευχαριστεί την κα Σούλα Μερεντίτη που συνέβαλε τα μέγιστα για την ένταξη του Σχολείου στο παραπάνω πρόγραμμα.
Γενικό Λύκειο Πύλης
