Ο κος ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ Χρήστος, Βουλευτής Ν Τρικάλων, στην ομιλία του στην Επιτροπή Οικονομικών, για τον Προϋπολογισμό του 2011, τοποθετήθηκε ως εξής :
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Η κατάθεση του Προϋπολογισμού, αποτελεί την κορυφαία πολιτική ετήσια πράξη της Κυβέρνησης, στην οποία αποτυπώνεται ο οικονομικός σχεδιασμός στη βάση των στοχεύσεων και των πολιτικών της επιλογών.
Πέραν από το χαρακτηρισμό που είθισται να γίνεται κάθε φορά, και εν προκειμένω θεωρώ τον παρόντα προϋπολογισμό, ως τον κρισιμότερο μεταπολεμικό προϋπολογισμό, μεγαλύτερη αξία έχει η υλοποίησή του στην πράξη.
Αυτό γιατί, ο προϋπολογισμός αποτελεί, μια πολυσύνθετη κοινωνικο-οικονομικο-πολιτική εξίσωση, για τη λύση της οποίας, πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη, όλοι οι παράμετροι που συνθέτουν το σημερινό πρόβλημα και ιδιαιτέρως τη συνιστώσα του Κοινωνικού reactio, στο κυβερνητικό actio.
Χρέος λοιπόν της Κυβέρνησης είναι να πείσει, πως οι στοχεύσεις του Προϋπολογισμού, υπηρετούν την καλύτερη δυνατή προοπτική, για ένα ελπιδοφόρο μέλλον, που θα δικαιώνει τις τωρινές θυσίες του λαού μας.
Χρέος της αντιπολίτευσης είναι να σταθεί με υπερβατικό ρεαλισμό, στο ύψος των περιστάσεων και του ρόλου της, αποδεικνύοντας πως προέχει του κομματικού, το εθνικό συμφέρον και η θωράκιση της Δημοκρατίας, αναγνωρίζοντας αλήθειες.
Στα πλαίσια λοιπόν του δημόσιου διαλόγου, και ιδίως στη Βουλή, ας κονταροχτυπηθούν τα επιχειρήματα, για να αναδειχθούν οι αλήθειες που θα φωτίσουν το δρόμο, στα επόμενα βήματα μας.
Ας προσεγγίσουμε λοιπόν τα δεδομένα και τις συνιστώσες, που αφορούν τη σύνταξη του Προϋπολογισμού για το 2011, και ας αναδειχθούν τα αναγκαία για τις επόμενες κινήσεις πολιτικά συμπεράσματα.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο προϋπολογισμός του 2011, συντάσσεται με βάση τα οικονομικά στοιχεία που καταγράφονται από την ΕΛΣΤΑΤ, στη βάση των πραγματικών δεδομένων, σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς κανόνες και ελέγχονται από τη Euro stat.
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω προκύπτει, ως όφελος η ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της Ελλάδας, έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και δίνεται η δυνατότητα αντικειμενικού προγραμματισμού της Κυβέρνησης, αλλά και όλων των παραγωγικών δυνάμεων, των ιδρυμάτων και των λοιπών φορέων, στη βάση αξιόπιστων στοιχείων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Η σημερινή κατάσταση της οικονομίας στη χώρα μας, δεν προέκυψε από παρθενογένεση, αλλά ήταν παράγωγο από:
- το στρεβλό παραγωγικό σύστημα,
- το μεγάλο και σπάταλο κράτος,
- το καταναλωτικό πρότυπο των Ελλήνων που στηρίχθηκε σε δανεικά,
- η φούσκα του χρηματιστηρίου με την τεράστια αφαίμαξη των καταθετών, και της εξόδου μεγάλου μέρους των χρηματιστηριακών κερδών από τη χώρα,
- το κόστος των Ολυμπιακών αγώνων,
- η διόγκωση των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ, και επ αυτού τίθεται το ζήτημα, εάν αυτές πράγματι υπηρετούν την κοινή ωφέλεια, που αποτελούσε και το σκοπό της ίδρυσις τους?
Και όλα αυτά, σε συνδυασμό, με λαθεμένες επιλογές του πολιτικού συστήματος, το οποίο από τη μεταπολίτευση μέχρι και τις εκλογές του 2009, οδήγησε την οικονομία σε παρακμή και τα δημοσιονομικά μεγέθη στο κόκκινο.
Προφανώς υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, και ας αναλάβει η κάθε παράταξη και ο καθένας μας, το μερτικό στην ευθύνη.
Αξιοσημείωτο είναι όμως, ότι κατά την τελευταία κυβερνητική περίοδο της ΝΔ, από το 2004 έως το 2009, προέκυψε ο μεγαλύτερος εκτροχιασμός των δημοσιο-νομικών μεγεθών.
Καθότι το έλλειμμα από 9,85 δις €, στο τέλος του 2003, αυξήθηκε σε 36,2 δις € στο τέλος του 2009.Το δε χρέος, της αυτής περιόδου, αυξήθηκε κατά 130 δις €, και από 168 δις €, έφτασε στα 298 δις €.
Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν τη χώρα μας, στη δίνη, μιας άνευ προηγουμένου οικονομικής κρίσης ελλειμμάτων και Δημόσιου Χρέους, που έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και ένα βήμα πριν το γκρεμό.
Παράλληλα το διεθνές οικονομικό περιβάλλον ήταν αρνητικό, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την ευρωζώνη και όλο τον πλανήτη, ως παράγωγο, των ενδογενών αντιθέσεων του καπιταλιστικού συστήματος, που προσπαθώντας να εξισορροπήσει τα αδιέξοδά του, στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, χρησιμοποίησε τους χρηματοπιστωτικούς μηχανισμούς, σε βάρος των λαών και υπέρ της απληστίας των κερδοσκόπων.
Ως κατάληξη αυτής της στρατηγικής, προέκυψε το πρόβλημα στην ευρωζώνη, και ο πόλεμος, ευρώ – δολαρίου.
Με διορατικότητα ο Γιώργος Παπανδρέου, προέβλεψε τις διεθνείς εξελίξεις και τη σύγκρουση ευρώ δολαρίου, με ότι αυτό συνεπάγετο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την ευρωζώνη, που είχε δομηθεί σε αίολες βάσεις.
Με τόλμη διατύπωσε την ανάγκη δημιουργίας μηχανισμού στήριξης, των οικονομικά αδυνάτων χωρών, που δέχθηκαν και δέχονται τις επιθέσεις των κερδοσκόπων, που είχαν στοχεύσει στην κατάρρευση του Ευρώ, και κατ’ επέκταση του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Η αρχική αρνητική στάση της Γερμανίας και της κας ΜΕΡΚΕΛ, που ανήγαγε το όλο ζήτημα, ως πρόβλημα ελληνικό και όχι ευρωπαϊκό, ανατράπηκε στη πορεία, καθότι διαπιστώθηκε στην πράξη η αναγκαιότητα στήριξης του Ευρώ, μέσα από την αναγκαιότητα στήριξης, των οικονομιών, περιφερειακών χωρών της Ευρωζώνης, οι οποίες, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία, αποτε-λούσαν ευάλωτους στόχους, του άπληστου διεθνούς κερδοσκοπικού κατεστημένου. Διαφορετική ήταν η περίπτωση λόγου χάριν της Ιρλανδίας από αυτή της Ελλάδας.
Όσον αφορά τον χειρισμό της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ελλάδα, οφείλω να τονίσω ότι, το κόστος δανεισμού, για τη χώρα μας, διαμορφώθηκε σε πολύ υψηλότερα επίπεδα, συγκριτικά με άλλες χώρες της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί και να επιταχυνθεί, η εκτροπή των προβλεπόμενων μεγεθών, του χρέους και των ελλειμμάτων.
Ενώ στις άλλες χώρες της ευρωζώνης, εκδίδονταν ομόλογα μεσοπρόθεσμης και βραχείας διάρκειας, που προεξοφλούσαν μέσω της οικονομικής ανάπτυξης την είσπραξη εσόδων και την αποπληρωμή τους, η Ελλάδα κινήθηκε σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, λόγω της μέσης υπολειπόμενης διάρκειας του χρέους, που προέκυψε από τις προηγούμενες δεκαετίες.
Και ενώ τη 10ετία του 80 και του 90, το δημόσιο χρέος συνέβαλε αφενός θετικά στην ανάπτυξη και την ευημερία των πολιτών, τη δημιουργία υποδομών, την εδραίωση της μεσοαστικής τάξης, τη δημιουργία πρωτόγνωρου κοινωνικού κράτους, τη μεγαλύτερη και πιο δίκαια αναδιανομή πλούτου στην ιστορία της χώρας, όπου όλες οι Ελληνικές οικογένειες απέκτησαν καινούργιο ανθρώπινο σπίτι, έγιναν οι υποδομές του ΕΣΥ, κτίστηκαν νοσοκομεία και σχολεία παντού, έγιναν οδικές υποδομές, επενδύσεις σε όλους τους τομείς της οικονομίας κλπ, ενώ υπήρξε αφετέρου και η αρνητική συνιστώσα, με τη κακή λειτουργία των ΔΕΚΟ, με την κατασπατάληση πόρων σε προγράμματα εθελούσιας εξόδους και υψηλής μισθοδοσίας, με αποκορύφωμα το 2008, ο μέσος μισθός των ΔΕΚΟ να είναι, 100% μεγαλύτερος από αυτόν του ιδιωτικού τομέα, και 44% μεγαλύτερος από αυτόν του δημόσιου τομέα.
Παράλληλα, στη λογική των πελατειακών σχέσεων, κατασπαταλήθηκαν ενισχύσεις και επιδοτήσεις από την ΕΕ, που δεν επενδύθηκαν με αναπτυξιακή στόχευση και προοπτική, με αποτέλεσμα να καταστούν οι ΔΕΚΟ ζημιωγόνες, και να επιβαρύνουν διαρκώς το Δημόσιο Έλλειμμα, και κατ επέκταση το Δημόσιο Χρέος.
Η επιχειρηθείσα στήριξη του αγροτοσυνεταιριστικού κινήματος δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα, και οι περισσότερες ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών κατέστησαν προβληματικές και ζημιωγόνες, χάνοντας παραγωγικές και ανταγωνιστικές ευκαιρίες.
Και ενώ συνέβησαν όλα αυτά, στην επόμενη δεκαετία, του 2000-2010, το καμπανάκι δεν ήταν ηχηρό για το πολιτικό σύστημα, το οποίο φιλόδοξα μεν, ανώριμα δε, οδήγησε στην ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, δίχως πρώτα να κατοχυρώσει, την αναγκαία αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος και του κράτους στην Ελλάδα.
Επιπροσθέτως και παρά τη φτώχεια μας, και μετά το σκάσιμο της χρηματιστηριακής φούσκας, οδηγηθήκαμε στην πολυέξοδη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, για να επιδεινωθεί έτι περαιτέρω η οικονομική κατάσταση της χώρας.
Εν κατακλείδι, το τελειωτικό χτύπημα για την οικονομία δόθηκε με την άμετρη διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ, που οδήγησε εξοντωτικά τη χώρα στα όριά της.
Ειδικότερα, στον προϋπολογισμό για το 2009, η ΝΔ προέβλεπε έλλειμμα 2%, ήτοι 5 δις €, ενώ το πραγματικό έλλειμμα μετά τα αναθεωρημένα στοιχεία της Eurostat, προέκυψε σε ποσοστό 15,4% του ΑΕΠ, δηλαδή 36 δις €.
Αυτό και μόνο το γεγονός, της προσαύξησης του ελλείμματος, και μάλιστα πρωτογενούς ελλείμματος, μέσα σε μια χρονιά κατά 31 δις €, αποδεικνύει την αλόγιστη κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, και την ασέβεια της ΝΔ, απέναντι στον Έλληνα φορολογούμενο πολίτη.
Έτσι με ένα δημόσιο χρέος ύψους 298 δις € φτάσαμε στο μνημόνιο, και την ανάγκη για θυσίες όλων των Ελλήνων, προκειμένου να μην καταρρεύσει η χώρα, με στάσεις πληρωμών, μισθών και συντάξεων και οριστικής πτώχευσης.
Για τη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα, δεν υπήρχε άλλος δρόμος, στην κατάσταση που είχαμε φτάσει. Η επιλογή για προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, και δανεισμού ήταν πλέον μονόδρομος.
Όσοι προσπαθούν σήμερα, να επικρίνουν αρνητικά την Ελληνική Κυβέρνηση προς τούτο, ματαιοπονούν. Γιατί ούτε κατέθεσαν ούτε έχουν να καταθέσουν, την όποια πρόταση για λύση στο δημοσιονομικό πρόβλημα της Χώρας, εκτός από αυτήν της πτώχευσης.
Είναι σαφές ότι αρκετές στοχεύσεις του προϋπολογισμού του 2010, δεν επιτεύχθηκαν, ένεκα της πραγματικής κατάστασης των δημοσιονομικών δεδομένων της χώρας, τα οποία και δεν επέτρεψαν την υλοποίηση όλων των προϋπολογισθέντων στοχεύσεων.
Όμως επιτεύχθηκε ο πιο σημαντικός στόχος, δηλαδή η μείωση του ελλείμματος κατά 6% του ΑΕΠ, που μεταφράζεται σε 14 δις €, πράγμα πρωτοφανές, που δεν επιτεύχθηκε σε καμιά οικονομία, και σε καμιά χώρα του κόσμου. Αυτό το θετικό επίτευγμα του ΠΑΣΟΚ, για το 2010, ισοδυναμεί αριθμητικά με τη αντίστοιχη ζημιά της ΝΔ για το 2009.
Έχουμε πλήρη επίγνωση, ότι αυτό το επίτευγμα προέκυψε μετά από μεγάλες θυσίες, και επί της ουσίας, από την συναίνεση του Ελληνικού λαού, που αντιλήφθηκε την αναγκαιότητα των κυβερνητικών επιλογών, προκειμένου να διασωθεί η οικονομία της χώρας.
Δεν έχουμε παρά να διατυπώσουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ προς τον Ελληνικό λαό, το οποίο οφείλουμε να συνοδεύ-σουμε με ένα μεγάλο συγγνώμη, για τα σφάλματα του παρελθόντος.
Προσωπικά θα περίμενα, από το νέο αρχηγό της ΝΔ, τον κο Σαμαρά, αντί να μιλάει για γλάστρες και βασιλικούς, να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη για τα σφάλματα της παράταξής του, και να σταθεί με πατριωτική συνείδηση στο ύψος των αναγκαίων για τη χώρα περιστάσεων.
Όσοι σήμερα δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των καιρών και την τιτάνια προσπάθεια του Γιώργου Παπανδρέου και της Κυβέρνησής του, είναι εξαρτημένοι από το μικροκομματικό τους σύνδρομο, και την αγωνία για τη μελλοντική τους πολιτική ύπαρξη.
Πατριωτικό είναι να επιβραβεύεις τα θετικά για τη χώρα επιτεύγματα μιας κυβέρνησης, παρά να προσδοκάς την αποτυχία της, με στόχο τα πολιτικά σου οφέλη ως αντιπολίτευση.
Για τους φίλους μου της άλλης αριστεράς, οφείλω να τονίσω, ότι η φυγή από τη πραγματικότητα και η αναζήτηση της ουτοπίας, δεν αποτελεί λύση. Ούτε αποτελεί λύση η καθημερινή επαναστατική γυμναστική. Αντ αυτής προτιμώ τη πραγματική συμβολή, στην ωρίμανση των συνθηκών, όχι για την ανατροπή μιας δημοκρατικής κυβέρνησης που παλεύει για τη χώρα και το λαό, αλλά για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, γιατί αυτός είναι ο πραγματικός εχθρός.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Ο νέος προϋπολογισμός του 2011, θέτει υψηλούς στόχους. Δεν είναι άριστος ούτε αρεστός όπως δεν ήταν και ο προϋπολογισμός του 2010. Είναι όμως αναγκαίος και επιβεβλημένος από την στυγνή πραγματικότητα. Είναι ένας προϋπολογισμός συνέχειας και συνέπειας, με στόχο την έξοδο της χώρας από τα αδιέξοδα.
Είναι ένας προϋπολογισμός με τόλμη, που καλείται να συμβάλει στην αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος και της οικονομίας και την ανασυγκρότηση του κράτους.
Είναι ένας προϋπολογισμός των αναγκαίων πολιτικών ενεργειών, που εξασφαλίζει τη σταθερή ροή της δανειακής χρηματοδότησης της χώρας, και που μετά τη σημαντική μείωση του ελλείμματος, που επιτεύχθηκε στο 2010, αλλά και των νέων δεδομένων στην ευρωζώνη, θέτει σθεναρά τις προϋποθέσεις για την χρονική επιμήκυνση, της αποπληρωμής του δανείου.
Επιθυμώ όμως κύριε υπουργέ, πλέον των μέτρων που θέτει σε γενικά πλαίσια ο νέος προϋπολογισμός, να επισημάνω την αναγκαιότητα για στοχευμένες αναπτυξιακές διαδικασίες, στη βάση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει η χώρα.
Στη βάση εξειδικευμένων αναπτυξιακών επιλογών, που θα απαντούν παράλληλα στην αντιμετώπιση και μείωση της ανεργίας.
Λόγου χάριν η αναπτυξιακή στόχευση για τις ΑΠΕ, είναι προτιμότερο να επικεντρωθεί πρωτίστως, στην κατασκευή υδροηλεκτρικών έργων, που αφενός δίνουν την καθαρότερη ενέργεια, και αφετέρου δημιουργούν πολλές θέσεις εργασίας, για το ντόπιο επιστημονικό, τεχνικό και εργατικό δυναμικό, που έχει την ικανότητα να εκτελέσει αυτού του είδους τα έργα, και δευτερευόντως στην επιλογή ενεργειακής ανάπτυξης μέσω φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών, που λύνουν προβλήματα ανεργίας άλλων χωρών.
Άλλο παράδειγμα εθνικού συγκριτικού πλεονεκτήματος αποτελεί η αναπτυξιακή στόχευση δημιουργίας βιομηχανίας τροφίμων, που αφενός θα ενισχύσει την ανάπτυξη του ελλειμματικού στη χώρα μας πρωτογενούς τομέα παραγωγής και θα μειώσει το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο στα τρόφιμα, μειώνοντας δραστικά τις εισαγωγές. Η μεσογειακή διατροφή, οφείλει να γίνει το σήμα της χώρας μας, στις διεθνείς αγορές και να κατακτήσει τη θέση που της αξίζει.
Στη λογική αυτή θεωρώ αναγκαίο, το κάθε υπουργείο, να προχωρήσει τον αναπτυξιακό του σχεδιασμό, και να υλοποιήσει τάχιστα το επιχειρησιακό του πρόγραμμα, με την εκτέλεση έργων σε όλη την επικράτεια.
Σημαντικά θέματα του χωροταξικού σχεδιασμού, πρέπει να λυθούν τάχιστα με χωροταξικές επιλογές, που αφορούν την ισόρροπη ανάπτυξη του παραγωγικού συστήματος στη χώρα, που θα αναιρούν τις διαπεριφερειακές και ενδοπεριφερειακές ανισότητες και θα αναδεικνύουν την δυναμική συμβολή της ελληνικής περιφέρειας στην άνθιση της οικονομίας και στην ανασυγκρότηση του κοινωνικού ιστού της πατρίδας μας.
Υπ αυτή την έννοια, η νομοθετική διαδικασία οφείλει να προχωρήσει τάχιστα γιατί οι καιροί ου μενετοί, και τα νομοσχέδια, οφείλουν να είναι απλά, λιτά και κατηγορηματικά που να οδηγούν στην απεμπλοκή της δημόσιας διοίκησης από δυσερμηνίες και δυσλειτουργίες που επιβαρύνουν, εν κατακλείδι οικονομικά το κράτος και κατ επέκταση τους φορολογούμενους πολίτες.
Με τη βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση θα ανταποκριθεί τάχιστα, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στις επιταγές των καιρών, με αποτελεσματικό τρόπο και έργο καλώ όλους τους συναδέλφους στην υπερψήφιση του Προϋπολογισμού. Σας ευχαριστώ
