«Η πραγματική χαρά γεννιέται από την πίκρα που γεύεται κανείς με χαρά για τον Χριστό που πικράθηκε για να μας σώσει. Ο Χριστιανός πρέπει να χαίρεται ιδιαίτερα όταν τον βρίσκει κάποια δοκιμασία διότι έτσι κερδίζεται ο Παράδεισος», είπε ο Άγιος Παΐσιος.
Ο Θεός οικονομεί ώστε στον κάθε άνθρωπο να δοθεί ένας σταυρός ανάλογος με τις δυνάμεις του, έτσι στην ζωή του να μην βασανιστεί αλλά να ανέβει την σκάλα προς τον Ουρανό. Εάν καταλάβουμε ότι αποταμιεύουμε έναν θησαυρό από τον πόνο μιας αρρώστιας, τότε θα δοξάζουμε τον Θεό γι’ αυτό το σταυρουδάκι που μας χάρισε. Ας έχουμε πάντοτε στον νου μας τον ασήκωτο Σταυρό που σήκωσε ο Χριστός από αγάπη για μας τους ανθρώπους. Τον σήκωσε για να μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών και των αμαρτιών μας.
Οι αρρώστιες δεν είναι τιμωρίες του Θεού. Ο άγιος Πορφύριος έλεγε: «η αμαρτία, η ταραχή, ο εγωισμός φέρνουν πότε ελάττωση και πότε αύξηση της κανονικής λειτουργίας του οργανισμού με επακόλουθο την ασθένεια». Μαζί με τις ασθένειες δυστυχώς έρχεται τόσο ο σωματικός όσο και ο ψυχικός πόνος. Τότε ο άνθρωπος βρίσκει παρηγοριά την προσευχή και σιγά σιγά αγιάζει. Οι αρρώστιες γέμισαν τον Παράδεισο με ανθρώπους που έκαμαν υπομονή και ποτέ δεν τα έβαλαν με τον Θεό.
Όταν υποφέρουμε τότε δικαίως τρέχουμε στους γιατρούς οι οποίοι με τα φάρμακά τους ως ένα βαθμό μας ανακουφίζουν. Τρέχουμε και στους Αγίους, όπως ο άγιος Νεκτάριος, η αγία Παρασκευή ή σε όποιο άγιο ευλαβείται ο καθένας. Το μυστικό όμως είναι με ποιο τρόπο μέσα από την όλη ταλαιπωρία θα αποκτήσουμε μέσα μας την Χάρη του Θεού. Τότε αφήνουμε όλη μας την ζωή στα χέρια του Χριστού και μέσα από την χαρμολύπη οδηγούμαστε στην αγιότητα.
Και όταν κάποιος νέος ή νέα φεύγουν από την ζωή; Τότε να σκεφτόμαστε πόσο μικρή είναι η ζωή μας μπροστά στην αιωνιότητα. Αρκεί βέβαια εκεί στην άλλη ζωή να βρεθούμε στον Παράδεισο, την αιώνια χαρά. Οι αρρώστιες είναι ένα ισχυρότατο εισιτήριο για τον Παράδεισο.
Και αν αυτός που φεύγει αφήνει πίσω του υποχρεώσεις, όπως ορφανά παιδιά; Τότε για όλα αυτά είναι «υποχρεωμένος» να φροντίσει ο ίδιος ο Θεός. Και τότε πραγματικά βλέπουμε πως όντως η πρόνοια του Θεού είναι πανταχού παρούσα αρκεί εμείς να έχουμε την καλή προαίρεση να δούμε το χέρι του Θεού σε κάθε μας βήμα.
Αγαπητοί μου το «κλειδί» στις αρρώστιες είναι να έχουμε απλή και αδιάκριτη πίστη. Πίστη ότι ο Θεός μας υπεραγαπά και θέλει να γίνουμε δικοί Του, να παραδοθούμε με εμπιστοσύνη στην Πρόνοιά Του. Δεν είναι σωστό να λέμε στην προσευχή μας, «Θεέ μου κάνε με καλά και γω θα γίνω καλός άνθρωπος».
Να πώς συμβούλεψε ο άγιος Πορφύριος κάποιον που αρρώστησε: «να κάμεις πολύ προσευχή να σε συγχωρέσει ο Θεός για τις αμαρτίες σου και να σου δώσει δύναμη να Τον αγαπήσεις. Όσο παρακαλείς να φύγει ή ασθένεια τόσο αυτή θα κολλά πάνω σου. Όταν παραδοθούμε στον Χριστό ειρηνεύει ο πνευματικός μας οργανισμός με αποτέλεσμα τη φυσιολογική λειτουργία όλων των οργάνων και αδένων. Τότε γινόμαστε καλά και παύουμε να υποφέρουμε».
Το τέλειο αγαπητοί μου φίλοι είναι να μην προσευχόμαστε για την υγεία μας αλλά να μας δίνει ο Θεός δύναμη να γίνουμε ενάρετοι. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι τα σημαντικότερα όπλα κατά των σωματικών και ψυχικών ασθενειών είναι τα τρία Μυστήρια της Εκκλησίας μας, η Θεία Κοινωνία, η Ιερά Εξομολόγηση και το Ιερό Ευχέλαιο.(p.a.tympas@gmail.com).
