Η ανακοίνωση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α από τον κ. Τσίπρα, υπό την επήρεια ενός Μεγαλεξανδρινού οίστρου, κινείται στα όρια του πολιτικού αυτισμού.
Επιεικώς, υποδηλώνει άγνοια κινδύνου. Σύμπτωμα όμως, πολύ επικίνδυνο. Η ακραία φρασεολογία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α περί καταγγελίας του μνημονίου, ισοδυναμεί με έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στο Χολαργό, με ό,τι το εφιαλτικό κάτι τέτοιο συνεπάγεται.
Επί πλέον, ο αριστερίζοντας παλιμπαιδισμός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, μας αποστερεί τις όποιες υποστηρικτικές φωνές διαθέτουμε στην Ε.Ε. αλλά και διεθνώς, με προεξάρχουσα περίπτωση αυτή τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, του πλέον μαχητικού και ενθουσιώδους υποστηρικτή μας, ο οποίος δήλωσε ενοχλημένος και απογοητευμένος.
Η πεποίθηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α , ότι δεν θα εκδιωχθούμε από το ευρώ στην περίπτωση μονομερούς καταγγελίας, εδράζεται στην υπόθεση, ότι η έξοδος μας θα συμπαρασύρει σε κατάρρευση και την Ευρωζώνη. Εδώ όμως πρόκειται περί μιας βεβαιότητας και περί μιας αβεβαιότητας, ή έστω υποθετικής βεβαιότητας.
Στη μεν πρώτη περίπτωση, ο ακαριαίος θάνατος της χώρας μας είναι βέβαιος, στη δε δεύτερη , η κατάρρευση της Ευρωζώνης είναι αμφίβολη, γι αυτό και η αντίδραση των εταίρων μας είναι μη προβλέψιμη. Επομένως, στη προκειμένη περίπτωση ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α τζογάρει, και ο κ. Τσίπρας αναδεικνύεται σε ΕΘΝΙΚΟ ΤΖΟΓΑΔΟΡΟ.
Είναι όμως νόμος της χαρτοπαιξίας, ποτέ να μην τζογάρεις, με γνωστό το δικό σου χαρτί και άγνωστο αυτό του αντιπάλου σου. Στην περίπτωση που ρισκάρεις, είσαι χαμένος από χέρι.
Η δεύτερη ενότητα των ανακοινώσεων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, αποτελεί υπόσχεση αναβίωσης μιας παρωχημένης και καταδικασμένης στη συλλογική συνείδηση παραγωγικής τεχνοτροπίας.
Επιδιώκει τη νεκρανάσταση ενός απολιθωμένου παραγωγικού μοντέλου, που αγιοποιούσε ό,τι το κρατικό και δαιμονοποιούσε ό,τι το ιδιωτικό.
Εντός των τειχών αυτού του παραγωγικού υποδείγματος, εκκολάφθηκε και γιγαντώθηκε ο παρασιτισμός, ο πελατειασμός, ο συντεχνιακός φεουδαλισμός κ.ο.κ.
Πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί αυτή η κρατικολαγνεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, που υπόσχεται σωρεία κρατικοποιήσεων και επανακρατικοποιήσεων( Ο.Τ.Ε., λιμάνια, αεροδρόμια και άλλα ων ούκ έστιν αριθμός), και άρνηση οποιασδήποτε ιδιωτικοποίησης. Τούτο δε με περισσό θράσος βαφτίζεται προοδευτισμός, ενώ πρόκειται για καραμπινάτο, όχι απλώς συντηρητισμό αλλά οπισθοδρομισμό.
Ως προς το κομμάτι δε που αφορά την άντληση των αναγκαίων πόρων, η θέση του συνιστά μνημείο αοριστολογίας.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, αντί της φυγής προς τα εμπρός, κινείται με όπισθεν σταθερό βηματισμό.
Προσφάτως, και η Ν.Δ. υπέκυψε στον πειρασμό της υποσχεσιολογίας και της παροχολογίας.
Έτσι, μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ αναπτύσσεται ένα ιδιότυπο πολιτικό εμπόριο, όπου κυριαρχεί ένας πλειοδοτικός ανταγωνισμός.
Το εμπόρευμα, για να είναι δελεαστικό στο κοινό, πλασάρεται μ΄ ένα ελκυστικό περιτύλιγμα εύηχων πλην όμως απατηλών υποσχέσεων. Και όποιος, τσιμπήσει. Δυστυχώς , το πελατολόγιο των ελέω κρίσεως κοινωνικά και οικονομικά αποσυνάγωγων είναι μεγάλο και ευάλωτο. Κάποιοι, επιχειρούν μια αδίστακτη εκμετάλλευση.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα στήσει πάγκο σ΄ αυτό το πολιτικό παζάρι, γιατί δεν έχει και δεν θέλει να πουλήσει κάλπικη πραμάτεια.
Θα παραμείνει ευθυγραμμισμένο στη λογική της σύνεσης και της υπευθυνότητας, όποιο κι αν είναι το τίμημα.
Γραφείο Τύπου Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Τρικάλων
