γεωγραφικά στα Γιάννενα όπως είναι η όμορφη «Στρογγούλα» είτε το «Καταφίδι» από την γεωγραφική περιοχή της Άρτας όχι όμως τόσο συχνά στην ψηλότερη κορυφή των Τρικάλων και σχετικά δυσπρόσιτη «Κακαρδίτσα» . Πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια από την τελευτά επίσκεψή μας και ήταν καιρός να ανανεώσουμε το ραντεβού μαζί της και με νέα πρόσωπα μέλη του Συλλόγου .
Ξεκινήσαμε το μεσημέρι του Σαββάτου με προορισμό το Γαρδίκι Ασπροποτάμου , αντικρίζοντας έναν κατάμαυρο και «κλειστό» Κόζιακα εφόσον τον είχε «αναλάβει» μια ξαφνική καταιγίδα που έκανε χειρότερα τα πράγματα στους δασόδρομους από τον παρελθόντα Χειμώνα .
Στο μυαλό μας ήρθαν εικόνες από την ανάβασή μας τον Ιούλιο του 2011 κατά την οποία είχαμε αφετηρία την γειτονική , στο Γαρδίκι , Αθαμανία (παλιά Μουτσιάρα) που μαζί με την Αγία Παρασκευή (Τζούρτζια) , τον Άγιο Νικόλαο (παλιά Καμινάϊ) και το Δροσοχώρι (παλιά Τυφλοσέλι) αποτελούσαν τον πρώην Δήμο Αθαμάνων προς τιμή του πρώτου Βασιλιά της περιοχής με το όνομα Αθάμας . Για αυτό και Αθαμανικά , αυτά τα βουνά .
Μας υποδέχτηκαν τα βρεγμένα εδάφη του Γαρδικίου και της Αθαμανίας καθότι η ομάδα μοιράστηκε σε δυο μικρότερες ομάδες όπου οι μισοί φιλοξενήθηκαν στο σπίτι μέλους του Συλλόγου στην Αθαμανία ενώ οι άλλοι μισοί διανυκτερεύσαν στον Ξενώνα του Γαρδικίου .
Με χαρά μας είδε ντόπιος Γαρδικιώτης και φίλος του Συλλόγου , που τιμά όσο κανείς άλλος το χωριό του , εφόσον βρίσκεται ανελλιπώς και κάθε Σαββατοκύριακο εκεί , στα 1050 μέτρα της «Κουρούνας» , είτε βρέχει , είτε χιονίζει . Προσφέρθηκε να διαθέσει το λουλουδάτο (Χίπικο τα λέγαμε στην δεκαετία του 1970) φορτηγάκι του για να προωθηθούμε μερικά χιλιόμετρα στο βουνό και μέχρι την υδρομάστευση του «Στρογγυλού» , ενώ θα πραγματοποιούσε μαζί μας , έναν παιδικό στόχο που δεν εκπλήρωσε ποτέ μέχρι την περασμένη Κυριακή . Θα πατούσε πάνω στην κορυφή στην 5η δεκαετία της ζωής του . Του οφείλουμε ευχαριστίες .
Από αυτό το σημείο και εφόσον η ομάδα ήθελε να «κόψει» τα καγκέλια του αμαξιτού δρόμου , μπήκαμε μέσα στο «λούκι» του βουνού και σε λίγη ώρα με ανηφορική πορεία που είχε μεγάλη κλίση βρισκόμασταν απέναντι από απορημένες μουσούδες αγελάδων ελεύθερης βοσκής κοντά στην ποτίστρα της «Ντούλιας» , εφόσον άνθρωποι «χαλούσαμε» το δροσερό και ήσυχο πρωινό τους που κυριαρχούσαν τα αρμονικά κουδουνίσματα των κυπριών τους εναλλασσόμενα με το όμορφο κελαΐδισμα του ερωτευμένου Κότσυφα .
Ίδια η πορεία μας , καρφί πάνω , παρακάμπτοντας ακόμα και το μονοπάτι του οποίου το ίχνος διακρίνονταν στα αριστερά του δρόμου , πατώντας στις καταπράσινες πλαγιές απ΄ τις οποίες ξεχώριζαν ωραιοπαθής και κατάλευκοι Νάρκισσοι λικνιζόμενοι στο αεράκι εκείνης της ώρας .
Σε δυόμιση ώρες έχουμε φτάσει στις χιονούρες που βρίσκονται κάτω από τον κώνο της κορυφής . Λερωμένα χιόνια από την Μαγιάτικη αφρικανική σκόνη , ίχνη του Χειμώνα . Εδώ το βουνό όλο και δασκαλεύει το βάδισμά μας . Τώρα πλέον διαλέγουμε το πάτημα του ποδιού να είναι σε στέρεα λιθάρια που βρίσκονται ως «χαλιάς» κάτω από την κορυφή .
Η συνέχεια βρίσκεται πάνω στον λαιμό που από αριστερά φαίνεται το οροπέδιο του «Πρόδρομου» της Αθαμανίας , δεξιά τα βοσκοτόπια των «Παλιοτσέλαρων» του Γαρδικίου και αριστερότερα τα βοσκοτόπια της «Ρέντας» της Τζούρτζιας . Χρησιμοποιούμε και τα χέρια μας να τραβήξουμε το κορμί μας στο τελευταίο σημείο του ογκόλιθου .
Ο φίλος του Συλλόγου ήδη πατάει πάνω στην κορυφή . Πρώτος με χρόνο τρεις ώρες και πέντε λεπτά , ακολουθούμε όλοι οι άλλοι και απολαμβάνουμε την Θέαση των 2.429 μέτρων του βουνού .
Γύρω μας , ο δύσμορφος βράχος του «Κρυάκουρα» της Νεράιδας , το «Καταφίδι» των Θεοδώριανων , η «Πλάκα» των Μελισσουργών και η «Στρογγούλα» των Πραμάντων.
Στο βάθος η Παμβώτιδα και το νησάκι της κυραΦροσύνης , δίπλα στην ακρολιμνιά , τα Γιάννενα , καθρεφτίζονται στα ήρεμα νερά της … Γατζομένο στην απέναντι πλευρά του «Μπάρου» το κτηνοτροφικό Ματσούκι , και δεξιότερα ο «Καταραχιάς» .
Δίπλα στις πλαγιές του Λάκμου τα πανέμορφα δίδυμα χωριά , οι Καλλαρύτες των αργυροχρυσοχόων και της γνωστής οικογένειας κοσμημάτων BVLGARI και το Συρράκο των ποιητών Κώστα Κρυστάλη και Γιώργου Ζαλοκώστα καθώς και του συνταγματικού πρωθυπουργού Ιωάννη Κωλέττη .
Όλα μπροστά μας , όλα δίπλα μας . Με τα κιάλια στα μάτια , όλα στην ποδιά μας .
Απαθανατίζουμε στιγμές μεγάλης χαράς . Τηλεφωνούμε σε φίλους και συγγενείς για να περιγράψουμε με λόγια αυτά που βλέπουν τα μάτια μας .
Δυο ακόμα μέλη του Συλλόγου που είχαν ξεκινήσει το Σάββατο από την Μηλιά Ασπροποτάμου πέρασαν την «Σκλήβα» και αφού διανυκτερεύσαν στα Ματσουκιώτικα κονάκια , βρίσκονταν ήδη στο απέναντι «1060» των Μελισσουργών και μας έστελναν τηλεφωνικούς χαιρετισμούς .
Σαν μια ορειβατική γιορτή .
