Μαζική και δυναμική ήταν η απεργιακή συγκέντρωση που διοργάνωσε σήμερα το Π.Α,ΜΕ, στα Τρίκαλα .Η συγκέντρωση ξεκίνησε λίγο μετά της 10:00 π.μ. στην Κεντρική πλατεία των Τρικάλων με εκατοντάδες εργαζομένους, αυτοαπασχολούμενους & αγρότες να δίνουν το παρόν. Στην απεργιακή συγκέντρωση κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γιώργος Λιατίφης εργαζόμενος σε γαλακτοβιομηχανία μέλος της Γραμματείας Τρικάλων του Π.Α.ΜΕ.
Μεταξύ άλλων ο Γ. Λιατίφης τόνισε:
«Οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, μπροστά στην οργάνωση της σημερινής Πανεργατικής απεργίας, δεν κρύψαμε τις δυσκολίες και αυτής της απεργιακής αναμέτρησης.
-
Αλλά ποτέ δεν ήταν εύκολη υπόθεση οι απεργίες στην πράξη και όχι στα χαρτιά.
-
Οι απεργίες που γίνονταν από πραγματικά ταξικές θέσεις.
-
Απεργίες που έστρεφαν τα βέλη τους κατά της εργοδοσίας, των κομμάτων της, συνολικά κατά της αντεργατικής πολιτικής.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν κι από την πείρα τους ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Παρά τις δυσκολίες, παρά τις αντιξοότητες, η οργάνωση της πάλης είναι μονόδρομος.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, δεσμευμένες σε αυτή τη γραμμή, δώσανε με αποφασιστικότητα και αυτή τη μάχη, την ώρα που ο κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός υπονομεύει με κάθε τρόπο την επιτυχία της απεργίας.
Καλέσαμε τους εργαζόμενους να κάνουν δική τους υπόθεση την επιτυχία της απεργίας, να την αξιοποιήσουν σαν βήμα κλιμάκωσης της πάλης για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, ενάντια στις μειώσεις μισθών, στα νέα μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση και στα επόμενα που σχεδιάζει για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Οι νέες απειλές και οι προκλήσεις της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής απέναντι στο ΠΑΜΕ και στα σωματεία που συσπειρώνονται σε αυτό, δε μας τρομοκρατούν.
Με το δυνάμωμα της οργάνωσης του, το εργατικό-λαϊκό κίνημα με τα σωματεία και τους φορείς του, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι, να απομονώσουν τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και να τη στείλουν στον απόπατο της ιστορίας.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι
Η ψήφιση του τελευταίου πολυνομοσχεδίου, με τα νέα αντεργατικά μέτρα, αλλά και η «ουρά» νέων αντεργατικών σχεδίων που το ακολουθούν – και που μόνο προσωρινά έμειναν στην άκρη – δείχνουν για μια φορά ακόμα ότι η αντεργατική και αντιλαϊκή λαίλαπα δεν πρόκειται να καταλαγιάσει.
Στο αντεργατικό «πακέτο» δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης. Μόνο ο όγκος του μεγαλώνει σε κάθε «επικαιροποίηση» και η συσκευασία του αλλάζει περιτύλιγμα.
Άλλωστε, τα ίδια τα μέτρα που σε αλλεπάλληλες δόσεις έχουν ψηφιστεί και εφαρμόζονται στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχουν βαθιές ρίζες στις ίδιες τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπηρετούν διαχρονικές ανάγκες του κεφαλαίου για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς του σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων, που σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης έγιναν πλέον όρος απαράβατος για τα μονοπώλια και τις επιδιώξεις τους.
Όπως δεν προέκυψαν ξαφνικά, έτσι και δεν πρόκειται να εκλείψουν με μια μονοκοντυλιά, με ένα κυβερνητικό φιρμάνι, όσο η οικονομία λειτουργεί κάτω από τη σιδερένια φτέρνα της καπιταλιστικής οργάνωσης της παραγωγής και καθοδηγείται από την αρχή του κέρδους.
Δεν υπάρχει καμιά δύναμη πέρα και πάνω από το ίδιο το κίνημα, το βασανισμένο λαό να σηκώσει το βάρος του αγώνα και να δώσει τέλος σε αυτό το μπαράζ νέων μέτρων της σημερινής κυβέρνησης.
Δεν υπάρχει καμιά άλλη επιλογή, που θα επιβάλλει μια άλλη διαχείριση, λιγότερο καταστροφική που μπορεί να επιλέξει ο εργαζόμενος για να σώσει τον ίδιο και την οικογένειά του.
Δεν είναι καιρός για αναμονές, για αναλύσεις γύρω από το ποιο κομμάτι του πολυνομοσχεδίου της κυβέρνησης είναι λιγότερο κακό ή περιέχει μέσα ψεύτικες ελπίδες για να πάρει η εργατική οικογένεια ανάσα.
Ο ΣΕβ, οι εφοπλιστές, οι ξενοδόχοι τρίβουν τα χέρια τους γιατί στοχεύουν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια ξεμπερδεύουν ή μπαίνουν τα θεμέλια για την κατάργηση όσων ΣΣΕ έχουν απομείνει, με πλήρη κατάργηση της προϋπηρεσίας («τριετιών») και κάθε επιδόματος στον κατώτερο μισθό κι από τη άλλη βλέπουν τις εργοδοτικές εισφορές να μειώνονται.
Οι μεγαλέμποροι απαλλάσσονται από τον ενοχλητικό αυτοαπασχολούμενο, για να έχουν την απόλυτη κυριαρχία στην αγορά, αφού οι κατασχέσεις θα σαρώνουν για μια χούφτα ευρώ χρέος και η Κυριακή αργία θα αποτελεί παρελθόν.
Και οι σύγχρονοι δουλέμποροι, αυτούς που εμείς στον τουρισμό γνωρίζουμε καλά εδώ και πάνω από μια δεκαετία, θα βάλλουν επιτέλους χέρι και πόδι για τα καλά στο Δημόσιο.
Αυτά συνάδελφοι για τον πρωθυπουργό δεν είναι ούτε νέα μέτρα λιτότητας, ούτε ξεπέρασμα των κόκκινων γραμμών.
Είναι η επιβράβευση της ΕΕ για την «αναγνώριση των επιτυχιών της χώρας» και σε αυτό είναι απόλυτα ειλικρινής.
Και πώς να μην είναι όταν μέσα σε λίγα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν τις βάσεις προκειμένου να στηριχτούν η ανάκαμψη και η κερδοφορία του κεφαλαίου, μέσα από μπαράζ νόμων και μέτρων που οδήγησαν το λαό σε εξαθλίωση και την εργατική τάξη όταν δεν είναι αντιμέτωπη με την ανεργία ή την απληρωσιά, να δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί.
Πρόκειται για την πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζεται με ή χωρίς μνημόνια.
Αυτή την αντιλαϊκή πολιτική που δεν τολμούν να αμφισβητήσουν δυνάμεις όπως o ΣΥΡΙΖΑ γιατί τη θεωρούν αναγκαία, απαραίτητη για να γυρνά ο μύλος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Γιατί σε αυτήν πίστευαν και πιστεύουν έτσι κι αλλιώς. Και στην κρίση και στην ανάπτυξη.
-
586 ευρώ μικτά σε εποχή κρίσης, μηχανισμός κατώτερου μισθού από το 2017 -στην προσδοκώμενη ανάπτυξη δηλαδή- δίχως οικογενειακά και άλλα επιδόματα δίχως τριετίες, υπερωρίες, αποζημιώσεις, με συνέπεια να παρασύρουν και μια σειρά κλαδικές συμβάσεις προς τον πάτο.
-
Τέλος της σταθερής μόνιμης δουλειάς για τους δημόσιους υπάλληλους που απολύονται αφού λήξει η περίοδος διαθεσιμότητας, με αποζημίωση που δεν θα υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ και αντικατάστασή τους με δεκάδες ελαστικές μορφές εργασίας, με εργαζόμενους από δουλεμπορικά συνεργία.
-
2,2 δις ευρώ από τον ΟΑΕΔ μέσα στην κρίση σε εκατοντάδες προγράμματα που στέλνουν τζάμπα εργάτες στους βιομήχανους και μεγαλοξενοδόχους, 450 εκατομμύρια από το «πρωτογενές πλεόνασμα» για ελάχιστους κι αυτούς με αδιευκρίνιστα ακόμα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
-
Δηλώνουν έτοιμοι να μειώσουν τις επικουρικές συντάξεις και το εφάπαξ το διασφαλίζουν με τη μείωση κατά 3,9% των εργοδοτικών εισφορών που θα τινάξει μια ώρα αρχύτερα τα ήδη προβληματικά ταμεία στον αέρα, δίνοντας παράλληλα ένα «δώρο» 800 εκ ευρώ στα μονοπώλια.
-
Την ίδια ώρα που κινδυνεύουν χιλιάδες οικογένειες να μείνουν στο δρόμο από κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, καταργούνται περιορισμοί για ίδρυση ξενοδοχείων, κέντρων αθλητικού και προπονητικού τουρισμού, κά.
-
Και μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό έρχονται και μια σειρά «απελευθερώσεις» σε κλάδους και τομείς της οικονομίας, όπως στο λιανεμπόριο και σε επαγγέλματα που γλίτωσαν από προηγούμενες φιλομονοπωλιακές ρυθμίσεις, για να αρθούν και τα τελευταία εμπόδια στην παραπέρα μονοπώλησή τους από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Αν αυτά τα μέτρα συνιστούν ανάκαμψη προς όφελος του λαού, τότε μπορούμε να φανταστούμε τί θα συμβεί στην επόμενη πιο βαθιά κρίση, που θα ‘ρθει έτσι κι αλλιώς.
Ένα δρόμο έχουμε. Να προχωρήσουμε χωρίς φόβο σε συστηματική οργάνωση και οργανωμένη απειθαρχία που θα αμφισβητεί όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά τη μήτρα που δημιουργεί τα μνημόνια και κάνει κόλαση τη ζωή του λαού. Την εξουσία των μονοπωλίων.
Αυτό το δρόμο μόνο το ΠΑΜΕ μπορεί να υπηρετήσει.
Η ισχυροποίηση του είναι προϋπόθεση για να προχωρήσει η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος.»
Στην συνέχεια οι απεργοί – διαδηλωτές πραγματοποίησαν πορεία στους κεντρικούς δρόμους των Τρικάλων με ολιγόλεπτη στάση μπροστά στο κτίριο της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων όπου διαδήλωναν οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων για τις σοβαρές ελλείψεις του σχολείου τους .
