Μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει στους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που είναι άνεργοι ή που βολοδέρνουν από την ανεργία στην κακοπληρωμένη ανασφάλιστη δουλειά και πάλι πίσω στην ανεργία το άκρως προκλητικό άρθρο του κ. Κωνσταντίνου Παπαχατζή, που υπογράφει με την ιδιότητα του διευθυντή ανθρώπινου δυναμικού στη συμβουλευτική εταιρεία «Ανάδειξη», στην εφημερίδα «Έθνος» της 16ης Ιούλη.
Ο εν λόγω κύριος κάνει μια …φιλότιμη προσπάθεια να διώξει από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα την ευθύνη για την ανεργία και να τη φορτώσει στους ίδιους τους άνεργους, οι οποίοι, όπως «αποκαλύπτει» ο κ. Παπαχατζής, στην πραγματικότητα δε θέλουν να βρουν δουλειά. Όπως μας ενημερώνει μάλιστα, από τους νέους άνεργους που είναι υποψήφιοι για τα επιδοτούμενα από το ΕΣΠΑ προγράμματα υπερεκμετάλλευσης, «ελάχιστοι συνειδητοποιούν ότι το πρόγραμμα των τεσσάρων αυτών μηνών ουσιαστικά αποτελεί την ευκαιρία τους για να δείξουν τι αξίζουν και να παραμείνουν στην εταιρεία». Θα έπρεπε να πετάνε από τη χαρά τους, δηλαδή, οι νέοι που τους δίνουν την «ευκαιρία» να προσφέρουν τσάμπα ανασφάλιστη δουλειά για τέσσερις μήνες στον εργοδότη με επιδότηση 400 ευρώ το μήνα, και άμα δεν το κάνουν, οι ίδιοι οι νέοι φταίνε για την ανεργία…
Μετά από κάποιες εκφράσεις επιπέδου «παρακαλούμε τις επιχειρήσεις να μην επικοινωνούν Παρασκευή με τους υποψηφίους, απουσιάζουν στη θάλασσα», φτάνουμε στη μεγάλη αποκάλυψη του άρθρου: Το 95% των προσφερόμενων θέσεων εργασίας αφορούν πωλητές (γνωστό αυτό) και οι νέοι πρέπει να είναι τρελοί που δεν κάνουν αυτό το επάγγελμα πρώτη τους προτεραιότητα, παρόλο που είναι ένα από τα πιο καλά αμειβόμενα και μάλιστα μπορεί να οδηγήσει στη θέση του Γενικού Διευθυντή! Θα είχε ίσως ενδιαφέρον να τα πει αυτά σε κάποια από τις χιλιάδες νέες κοπέλες που έχουν αποκτήσει βουητό στο αυτί κυνηγώντας τα 100 και 200 ευρώ το μήνα στα τηλεφωνικά κέντρα προώθησης. Θα είχε επίσης ενδιαφέρον να μας πει πόσες από αυτές έγιναν Διευθύντριες και πόσες βρέθηκαν ξανά στην ανεργία (προφανώς επειδή δεν …αγάπησαν αρκετά το επάγγελμα και σε κάθε περίπτωση με δική τους ευθύνη).
Και από το συγκεκριμένο άρθρο προκύπτει ότι η αστική τάξη και οι άνθρωποί της είναι αποφασισμένοι να κάνουν τη νέα γενιά σύγχρονους σκλάβους στην υπηρεσία των αφεντικών, να τους έχουν να δουλεύουν όπου αυτοί θέλουν, όποτε θέλουν, για όσο θέλουν, χωρίς μισθό και δικαιώματα και από πάνω να λένε οι νέοι και «ευχαριστώ». Τέτοιο είναι το θράσος τους και αποκαλύπτει τη βαρβαρότητα του συστήματος που υπηρετούν. Και μάλιστα, όπως λένε, όποιος νέος αντιδράσει και διεκδικήσει είναι αχάριστος και στην πραγματικότητα θέλει να είναι άνεργος.
Οι νέοι που βρίσκονται στην ανεργία θέλουν να βρουν δουλειά, (για να απαντήσουμε στον τίτλο του άρθρου στο «Έθνος» «θέλουν οι νέοι να βρουν δουλειά;»). Δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα. Λύση στο πρόβλημα της ανεργίας υπάρχει. Όπως είχε γράψει ο Μπ. Μπρεχτ χρόνια πριν: «Όταν για να βρεις δεν υπάρχει καμιά δουλειά πρέπει ν αντισταθείς! (…) μέχρι να γίνεις ο ίδιος του εαυτού σου εργοδότης. Και τότε πάντα διαθέσιμη δουλειά για σένα θα ‘χει».
