Δήμος διεκδικητικός απέναντι στο Κράτος και όχι διαχειριστής των πολιτικών της Τρόικας και του Μνημονίου. Δήμος αλληλέγγυος στους πολίτες, όχι θεατής της οικονομικής-κοινωνικής εξαθλίωσης και φοροεισπράκτορας.
Ο Δήμος έχει λόγο και ρόλο σε όλο το φάσμα του κοινωνικού αποκλεισμού (άνεργοι-ανάπηροι-τοξικοεξαρτημένοι-φυλακισμένοι κ.λ.π.) Οι προφάσεις για την έλλειψη των αναγκαίων πόρων, συγκαλύπτουν κατά κανόνα διαφορετικές προτεραιότητες και ιεραρχήσεις.
5 προτάσεις
1. Πλήρης απαλλαγή από τα Δημοτικά τέλη και δωρεάν παροχή όλων των δημοτικών υπηρεσιών στους πολίτες με ετήσιο εισόδημα μικρότερο του βασικού μισθού (και κλιμάκωση ανάλογα με τον αριθμό των μελών της οικογένειας).
2. Δημιουργία ενός ισχυρού Κοινωνικού Οργανισμού που θα στελεχωθεί κυρίως με το προσωπικό των υπαρχουσών Κοινωνικών δομών των επιμέρους καποδιστριακών Δήμων (Βοήθεια στο Σπίτι, Ιατροκοινωνικά Κέντρα, Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης) και να αναπτύξει νέες δομές (Δημοτικό κέντρο υποστήριξης οικογένειας με έμφαση την μονογονεϊκή οικογένεια και την επανένωση των οικογενειών των μεταναστών – Δομή υποστήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας – Κέντρο πρόληψης και προαγωγής της Υγείας – Δημοτικό φαρμακείο για τους ανασφάλιστους κλπ) και νέες δραστηριότητες (Ανταλλακτήριο ρούχων – Κοινωνικό Παντοπωλείο – Προγράμματα στέγασης και σίτισης απόρων κλπ).
3. Λειτουργία, σε συνεργασία με το Νοσοκομείο, προγράμματος χορήγησης υποκατάστατων, σε συνδυασμό με πλήρη ψυχοκοινωνική υποστήριξη, για τους τοξικοεξαρτημένους.
4. Μέτρα για την ισότιμη ένταξη όλων των μεταναστών, χωρίς προϋποθέσεις.
5. Υποστήριξη πρωτοβουλιών στο τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας, με προτεραιότητα στην επαγγελματική ένταξη μελών των ευπαθών ομάδων.
