Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν από τους κατοίκους της υπαίθρου
που έχουν ανάγκη να ζεσταθούν,
αλλά από τους επαγγελματίες λαθροϋλοτόμους
και τους λαθρέμπορους ξυλείας»
τόνισε μεταξύ άλλων, ο Ηλίας ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων, την Πέμπτη 7-3-13, με θέμα ΄΄Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Επείγουσες ρυθμίσεις του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και άλλες διατάξεις» ”
Σχετικά με το τι θεωρείται δασική έκταση ο κ. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ ανέφερε: «Υπάρχουν αεροφωτογραφίες του 1945, τότε που το κράτος μετά από μια εμφύλια σύρραξη, μετά από ένα Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν σε θέση να τραβήξει αεροφωτογραφίες και ξέρουμε ποιοι ήταν βοσκότοποι, ποια ήταν τα χωράφια που καλλιεργούσαμε και ποια είναι τα δάση. Είναι δυνατόν σήμερα με τους δορυφόρους, που μπορεί και ξέρει ο καθένας τι κάνεις μέσα στο δωμάτιο σου, εμείς να μην είμαστε σε θέση να καταγράψουμε τις δασικές εκτάσεις; Φοβάμαι ότι αυτό δεν το έχουμε κάνει. Γιατί δεν το έχουμε κάνει; Διότι, σκοπίμως κάποιες δασικές υπηρεσίες αντιδρούν και διότι σκοπίμως αντιδρά η γραφειοκρατία και η διοικητική ιεραρχία του Υπουργείου για να έχουν αυξημένο ρόλο στα θέματα της περιφέρειας. Δώσαμε δηλαδή αυξημένες αρμοδιότητες στον δασάρχη, αυξημένες αρμοδιότητες στον υπάλληλο της αρχαιολογίας, με αποτέλεσμα να καταντούν πολλές φορές δυνάστες αντί να είναι σύμμαχοι των αγροτών και των κτηνοτρόφων.»
Ιδιαίτερη αναφορά, πραγματοποίησε ο κ.ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ για το θέμα της λαθροϋλοτομίας: «Να μην τιμωρείται ο αγρότης ο οποίος καθαρίζει το χωράφι του και τον «πάνε μέσα» οι δασικοί. Να μην αναγκάζεται να διανύσει απόσταση δύο ωρών από το χωριό του για να βρει το δασικό υπάλληλο προκειμένου να πάρει μία άδεια για να κόψει ένα δέντρο, το οποίο τού εμποδίζει το υπόλοιπο χωράφι που καλλιεργεί. Η δυσκαμψία, η γραφειοκρατική αντίληψη κάποιων υπαλλήλων καταντά πολλές φορές σε βάρος των κατοίκων της υπαίθρου. Δεν πρέπει να είμαστε τόσο αυστηροί με αυτούς που ζουν μέσα στο δάσος και το πονούν, πολύ περισσότερο από τους άλλους που είναι έξω από αυτό. Η χώρα μας διέρχεται μια μεγάλη οικονομική κρίση. Θα πρέπει οι δασικές υπηρεσίες να είναι ανεκτικές. Οι κάτοικοι της υπαίθρου είναι αυτοί που «φύλαξαν» τα δάση. Αυτοί θα τα προφυλάξουν πάλι ώστε να μεγαλώσουν. Ας τους δώσουμε όμως τη δυνατότητα να κόψουν από το δικό τους το χωράφι ένα δέντρο και να μην περιμένουν από το δασοφύλακα να τους το σφραγίσει. Δε χάλασε ο κόσμος. Πρέπει να κυνηγάμε τον έμπορο, την εκμετάλλευση των δασών, να μην κυνηγάμε αυτούς που τα προφυλάσσουν. ».
Εάν θέλουμε πραγματικά να πιάσουμε αυτούς που εμπορεύονται τα δάση, είναι εύκολο. Οι δασικοί δρόμοι έχουν μία είσοδο και μία έξοδο. Ας τους κλείσουμε την περίοδο που δεν θέλουμε να κόβονται δέντρα με πολλούς τρόπους, όχι με μπάρα, αλλά με δύο φορτηγά αμμοχάλικο και ας πάει ο άλλος να περάσει από μέσα με το φορτηγάκι για να κόψει δέντρα……»
Αναφερόμενος, τέλος στους δασεργάτες, ο κ. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ, είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι «υπηρέτες» του δάσους. Ζουν μέσα στο δάσος και ξέρουν πώς να το φροντίσουν, έτσι ώστε να αφήσουν τα υγιή δέντρα να βλαστήσουν και να μεγαλώσουν, και να κόψουν όσα πρέπει να κοπούν. Εάν δεν το κάνουμε αυτό, όλο το δάσος θα ασθενήσει. Αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει να τους ενθαρρύνουμε, να τους δώσουμε κίνητρα να κάνουν αυτή την τόσο σημαντική δουλειά την οποία κάνουν.»
