Η βουλευτής Τρικάλων Σούλα Μερεντίτη μίλησε στις 5 Μαΐου 2010 στην ολομέλεια της Βουλής υποστηρίζοντας τη μεγάλη κυβερνητική καινοτομία που εισάγεται με το σχέδιο νόμου: «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού, καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης, αξιοκρατίας στην Εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις». Η τρικαλινή βουλευτής , ξεκίνησε την βαρυσήμαντη τοποθέτηση της με μία σύντομη αναφορά στον πρωτεύοντα ρόλο που μπορεί να παίξει η Παιδεία ώστε να εξέλθει η χώρα μας από τη δυσμενή θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα, ενώ στη συνέχεια εξήρε την πρωτοβουλία της υπουργού να εισάγει σύστημα διαρκούς μετεκπαίδευσης και αξιολόγησης των εκπαιδευτικών , τονίζοντας χαρακτηριστικά , ότι στο νέο σχολείο ο μαθητής θα είναι ο πρωταγωνιστής και ο καθηγητής ο σκηνοθέτης. Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της τρικαλινής βουλευτού , έχει ως ακολούθως:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το τόσο σημαντικό νομοσχέδιο συζητιέται σήμερα και χθες κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες και κρίσιμες συνθήκες για τη χώρα. Και γι’ αυτό κατανοούμε ότι χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε συμμάχους και συμπαραστάτες όλες τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας.
Κατανοούμε και διαφαίνεται πόσο σημαντικός, καθοριστικός είναι ο ρόλος της Παιδείας και -θα έλεγα- αναντικατάστατος. Δυστυχώς μία από τις θλιβερές κληρονομιές του παρελθόντος είναι και η πλήρης απαξίωση της Δημόσιας Εκπαίδευσης και των λειτουργών της. Και εμείς είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε στη δημόσια Παιδεία την ώθηση που χρειάζεται προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νέας εποχής.
Η εποχή μας ίσως είναι μία από τις πιο σημαντικές περιόδους στην ιστορία της ανθρωπότητας, που το ανθρώπινο μυαλό αποκτά όσο ποτέ τόσο μεγάλη προστιθέμενη αξία. Και δεν είναι ίσως υπερβολή αν θα πούμε ότι πλούσιος, προνομιούχος θα είναι αυτός που θα έχει πρόσβαση στη γνώση και κυρίως στις νέες τεχνολογίες και στις νέες δεξιότητες.
Η Κυβέρνηση και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αντιλαμβάνεται όλα αυτά, τα θεωρεί αδήριτη ανάγκη και γι’ αυτό προχωρά σε μια σειρά πρωτοβουλιών, προκειμένου να εξοπλίσει τις νεώτερες γενιές με όλες εκείνες τις δεξιότητες που θα τους επιτρέψουν να λειτουργήσουν στην νέα εποχή με όρους ισότιμους με τους συνομηλίκους τους των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
(Αυτό το νομοσχέδιο που συζητάμε -το είπε και η κυρία Υπουργός χτες- είναι το πρώτο από μία σειρά νομοθετημάτων που θα διαμορφώνουν το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο για τη δημιουργία του νέου σχολείου με στόχο να απολαμβάνουν όλα τα Ελληνόπουλα δημόσια πραγματικά δωρεά, αλλά και πραγματικά ποιοτική εκπαίδευση.
Με το νέο σχολείο, η Κυβέρνηση προχωρά σε ριζικές αλλαγές τόσο στο περιεχόμενο της διδακτέας ύλης, όσο και σε όλες τις επιμέρους λειτουργίες του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας, προκειμένου να εκσυγχρονιστεί το δημόσιο σχολείο, να αρχίσει να λειτουργεί σύμφωνα με τις νέες πρακτικές περί της παιδείας που ισχύουν σ’ όλες τις προηγμένες χώρες.
Ζούμε στον αιώνα της γνώσης και της πληροφορίας. Τα παιδιά μας είναι εξοικειωμένα με τη νέα τεχνολογία και κατακλύζονται καθημερινά από προκλήσεις και ενημέρωση πρωτόγνωρων διαστάσεων και γι’ αυτό πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο εκπαιδευτικός καλείται καθημερινά να διαθέτει τις γνώσεις και τις δεξιότητες του που πέραν των άλλων για να βοηθήσει τα παιδιά μας να έχουν το αναγκαίο ηθικό υπόβαθρο για να διαχειρίζονται κριτικά αυτόν τον κατακλυσμό πληροφοριών, του οποίου γίνονται καθημερινά ακούσιοι ή εκούσιοι δέκτες.
Η συνεχής επιμόρφωση, λοιπόν και επανεκπαίδευση του διδάσκοντος στην εποχή μας δεν είναι απλά ανάγκη, αλλά είναι προϋπόθεση για να μπορέσουν να συνεχίσουν να διδάσκουν, αφού οι αλλαγές σ’ όλα σχεδόν τα γνωστικά αντικείμενα είναι συνεχείς και αλλεπάλληλες.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου έχουμε συνεχώς αναβάθμιση και επανεκπαίδευση των εκπαιδευτικών. Κι αυτό επιχειρούμε κι εμείς να κάνουμε.
Για μένα η μεγαλύτερη καινοτομία του νομοσχεδίου βρίσκεται στο άρθρο 32 που είναι ο προγραμματισμός και η αξιολόγηση της δράσης των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.
Θέλω, όμως, εδώ να πω στην κυρία Υφυπουργό και ως εκ τούτου στην ηγεσία του υπουργείου, ότι θα πρέπει να εξασφαλιστεί ότι θα υπάρχουν και οι κατάλληλες δομές μέσα στο υπουργείο παιδείας, ώστε αυτή η αξιολόγηση να μην καταλήξει να είναι μία στείρα γραφειοκρατική διαδικασία, αλλά να αξιοποιούνται τα συμπεράσματά της, προκειμένου να υπάρχει συνεχής βελτίωση του σχολείου. Η αξιολόγηση είναι εργαλείο και ως τέτοια πρέπει να αξιοποιείται στο έπακρο.
Προσπαθούμε να τελειώνουμε άπαξ δια παντός με το εκπαιδευτικό όλο σύστημα που είχε τα «παπαγαλάκια» κι επιβραβεύονταν οι καλοί «παπαγάλοι» με μία θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Γι αυτό προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε, να αναβαθμίσουμε και να αξιολογούμε τους εκπαιδευτικούς μας, διότι σίγουρα ο πρωταγωνιστής των νέων σχολείων είναι ο μαθητής, αλλά ο σκηνοθέτης είναι ο εκπαιδευτικός. Και χρειαζόμαστε τον καλύτερο για τα παιδιά μας, γιατί έχουν στα χέρια τους τις τύχες, αλλά και τις ψυχές των απιδιών μας. Και δεν μπορεί αυτός που τελειώνει μία σχολή να θεωρείται εκ προοιμίου ικανός να διδάξει τα παιδιά μας. Γι όλα αυτά είμαστε εδώ, για να αναβαθμίσουμε το ρόλο του εκπαιδευτικού.
Και θέλω από εδώ να απευθύνω ένα ερώτημα στους εκπαιδευτικούς που προχθές έκαναν αυτήν την επέμβαση, παρέμβαση και εισβολή στη ΝΕΤ. Δεν τους ανησυχεί τους ίδιους, δεν τους ενοχλεί το ότι έχουμε τους περισσότερους εκπαιδευτικούς από όλες τις χώρες -έχουμε επίσημα στοιχεία – και σχεδόν κανένα παιδί μας δεν μαθαίνει γράμματα στο δημόσιο σχολείο, ότι οργιάζει η παραπαιδεία για να πάρουν τα όποια εφόδια χρειάζονται τα παιδιά μας;
Γι’ αυτό εγώ θεωρώ ότι έπρεπε και η Αντιπολίτευση να το εγκρίνει και να βοηθήσει, αλλά αυτό χρειάζεται μία μεγαλοσύνη που πιθανών στην κρισιμότητα των καιρών δεν τη δείχνει η Νέα Δημοκρατία. Εξάλλου, βλέπουμε και καινούριες εξελίξεις που δεν μας τιμούν. Αλλά, κυρίως θα έλεγα ότι οι εκπαιδευτικοί πρώτα θα έπρεπε να είναι εδώ μέσα, δίπλα μας σ’ αυτήν την προσπάθεια, να συνεισφέρουν για το καλύτερο κι όχι να συζητάμε αν θα είναι τρίμηνο ή εικοσιτετράμηνο κι αν θα μπει με την πλάγια ή όχι θέσηαυτήστοΔημόσιο.
Πρέπει να είναι ικανός να αξιολογείται και να επιβραβεύεται γιατί τέλος πάντων, η κρίση είναι και μία ευκαιρία επιτέλους σ’ αυτή τη χώρα να δώσουμε νόημα στη γοητεία της αξίας και της παραγωγικότητας και αυτό προσπαθούμε με αυτό το νομοσχέδιο.
