Για μια ακόμη φορά ο Θόδωρος δείχνει με τρόπο σαφή και αδιαμφισβήτητο πως οι πάπιες του Ληθαίου δεν είναι απλά το προσωπικό του στοίχημα αλλά το προσωπικό του πάθος. Πρωί πρωί με μια σακούλα μαρούλια επιμελούνταν ο ίδιος το τάϊσμά τους. Δεν καταφέραμε να ακούσουμε αν τις καλούσε και με ονόματα αλλά με τόση αγάπη που τους έχει πιθανόν να τις έχει βαπτίσει. Στο ποτάμι είναι εξάλλου, η τελετή είναι εύκολη και ανέξοδη! Τυχερά πάντως τα ζωντανά. Από κει που θα κατέληγαν σε κάποιο ταψί βρέθηκαν να απολαμβάνουν το ενδιαφέρον μικρών, μεγάλων και…τοπικών αρχόντων. Ζωή και…κότα την περνάνε οι πάπιες!
