Ο Στέργιος Στάμος παρουσιάζει μια ενότητα της πρόσφατης δουλειάς του που καλύπτει την περίοδο 2008-2012.Σ’αυτήν την ενότητα των έργων του,ο Στέργιος Στάμος καταθέτει τις μαρτυρίες ενός αποξενωμένου κόσμου, που μοιάζει να έχει απολέσει οριστικά τους συνεκτικούς του δεσμούς, καταγράφει μ’ έναν τρόπο άκρως υποβλητικό, μινιμαλιστικό και βαθύτατα εσωτερικό τους διχασμούς, τις αντιφάσεις και τα τραύματα της ανθρώπινης κατάστασης, τις διαφορετικές εκδοχές της κρίσης –οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πολιτισμικής, ιδεολογικής, ηθικής–, με τις συνθέσεις του να απευθύνονται, να εξομολογούνται την ποιητικότητα της ανολοκλήρωτης προσπάθειας, να εστιάζουν σε υπαρξιακά ερωτήματα και ζητήματα οντολογικής φιλοσοφίας, να περνούν από την προβολή της πραγματικότητας στην πρόσληψή της».
Ο Στάμος ξεκινάει από την εννοιολογική τέχνη. Στην περίπτωσή του, ωστόσο, πρόκειται για μια εννοιολογική τέχνη στην οποία η ισχυρή ιδέα συμβιώνει με την υψηλή και άψογη τεχνική διαπραγμάτευση. Η παράθεση επιλεγμένων κειμένων στα έργα του καλύπτει ένα ευρύ φάσμα: από δημοσιεύματα και πρωτοσέλιδα του Τύπου που αναφέρονται στις συνθήκες και τις συνέπειες της κρίσης έως προσωπικές σκέψεις, μεμονωμένες λέξεις, αποσπάσματα αρχείων ή κορυφαίων λογοτεχνικών έργων όπως το ποίημα του T. S. Elliot Κούφιοι άνθρωποι ή η Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη. Οι λέξεις και τα κείμενα, συνήθως σε συνεχή γραφή, εκτός από σημαινόμενα διατηρούν και έναν καθαρά φορμαλιστικό χαρακτήρα, συνδυαζόμενα με τα υπόλοιπα υλικά, το αλουμίνιο, το φως και, πολλές φορές, με τη δυναμική και την παραφορά της εξπρεσιονιστικής χειρονομίας, ενώ η σχέση ανάμεσα στην αισθητική και τη γνωστική αξία είναι αμφίδρομη και διαδραστική, γεννώντας κάτι το νέο.
Στις πιο πρόσφατες ενότητες δουλειάς του, βιωματική άποψη και προσωπική ένταξη, θρησκεία και ιστορία, χρόνος και μνήμη (συλλογική και ατομική), κριτική σκέψη, ερευνητική διάθεση και πειραματισμός, συνειδητή και συγκροτημένη πολιτική θέση συνιστούν τη βάση πάνω στην οποία στήνεται, οργανώνεται και ολοκληρώνεται η δημιουργία του, ενώ ο απόλυτος έλεγχος των εικαστικών του μέσων του επιτρέπει τη διατύπωση μηνυμάτων με λιτότητα, συμπύκνωση και καθαρότητα.
Ιστορικός Τέχνης-Eπιμελητής
Γιάννης Μπόλης
