Βρισκόμαστε, ήδη, προς το τέλος της χρονικής παράτασης, που έλαβε η Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας της Χώρας στις 20 Φεβρουαρίου 2015, για τη σύναψη μιας νέας συμφωνίας και μιας νέας αρχής στην ετεροβαρή και πολύπαθη σχέση της Χώρας με το «Ευρωϊερατείο».
Και ενώ βρισκόμαστε πολύ κοντά στην λήψη δύσκολων και κρίσιμων αποφάσεων για το παρόν και το μέλλον της Χώρας και του Λαού μας, τα πάσης φύσεως «όργανα» έχουν πάρει, στην κυριολεξία, «φωτιά»:
Οι, μεν, αντιπολιτευτικές πολιτικές δυνάμεις, προεξαρχόντων των υπευθύνων μνημονιακών «καταστροφέων» της Χώρας, προσπαθούν να εμφανίσουν, ότι όλα τα «στραβά» έχουν επισυμβεί στους τρεις μήνες της διακυβέρνησης της Χώρας από την Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας, θυμίζοντας την «στρουθοκάμηλο», που επειδή χώνει το κεφάλι της στην άμμο, θεωρεί ότι δεν φαίνεται.
Οι, δε, εσωτερικές «φίλιες» δυνάμεις εντός του χώρου της σημερινής Κυβέρνησης, «ακονίζουν», ήδη, «τα μαχαίρια τους», στην προσπάθειά τους να εμφανισθούν ιδεολογικά και πολιτικά «καθαρές», εν σχέσει με τις οριοθετημένες «κόκκινες γραμμές», «φλερτάροντας» και με το «ατύχημα» και την ρήξη, που θα οδηγούσε την Χώρα σε «αχαρτογράφητα ύδατα».
Για να αξιολογήσει, όμως, κανείς με νηφαλιότητα, εσωτερική συνέπεια και ρεαλισμό την επικείμενη νέα συμφωνία, η οποία θα προκύψει μετά από τις αποδεδειγμένα σκληρές διαπραγματεύσεις, που γίνονται από την Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας, θα πρέπει να λάβει υπόψη, αφενός, τον διεθνή περίγυρο και τα αποτελέσματα, που προέκυψαν από τις, ήδη, πολύπλευρες ενέργειες, που πραγματοποιήθηκαν από τον Υπουργό Εξωτερικών και από τον Πρωθυπουργό (Ρωσία, Κίνα, BRICS) και, αφετέρου, την δραματική κατάσταση της οικονομικής δομής της Χώρας, που προέκυψε από τον προηγούμενο πενταετή μνημονιακό «οδοστρωτήρα».
Διότι, και αυτοί, που με ευκολία σήμερα ομιλούν για ρήξη και επιστροφή στην δραχμή, θα πρέπει στοιχειωδώς να λαμβάνουν υπόψη ότι, το πρόβλημα της Ελλάδος σήμερα δεν είναι το νόμισμα, αλλά η διαλυμένη οικονομική της βάση, οι διαβρωμένοι θεσμοί και η οικονομική και κοινωνική καταστροφή, που επέφεραν στην πατρίδα οι μνημονιακές «εθελόδουλες» πολιτικές δυνάμεις και η «παρασιτική» οικονομική ολιγαρχία, που ως συνιστώσες, αποτελούν το «σύστημα παρακμής», που, ακόμα και σήμερα, παραμένει ισχυρό, κατέχοντας σημαντικά τμήματα στον δημόσιο τομέα, στην οικονομία και στις σχέσεις με τους ξένους διεθνείς «τοκογλύφους», στους οποίους παρέδωσαν την ανεξαρτησία της Χώρας. Και αυτό, γιατί η απλή αλλαγή νομίσματος δεν επιφέρει αυτόματα τη λύση των προβλημάτων και την ανάπτυξη της Χώρας.
Η ρήξη και η εύκολη ρητορεία περί επιστροφής στην δραχμή μπορεί να επιφέρει περαιτέρω τρομακτικά πλήγματα στην κατάσταση, που βρίσκεται σήμερα η Χώρα, λαμβανομένου υπόψη, ότι παραμένουν ανοιχτά και όλα τα εθνικά μας θέματα. Γι’ αυτό, ακόμα και για έναν τέτοιο υποθετικό στόχο και αν αυτό αποτελούσε και εντολή και επιλογή της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, θα προϋπέθετε σημαντική προεργασία σε όλα τα επίπεδα. Αυτό θα μπορούσε πραγματικά να γίνει επ’ ωφελεία της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 2009, όπως είχε προτείνει σε συνέντευξη στην εφημερίδα «ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ», ο μεγάλος μαρξιστής και φίλος της Ελλάδας Σαμίρ Αμίν, προτρέποντας την, τότε, μόλις εκλεγείσα Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, να ζητήσει συναινετική αναστολή της Ελλάδος στην Ζώνη του Ευρώ για δέκα χρόνια, προκειμένου να αποκτήσει την απαραίτητη ανταγωνιστικότητα, την οποία, δυστυχώς, υπονόμευσαν όλες οι δικομματικές κυβερνήσεις της Χώρας, από την δεκαετία του 2000, κατά την περίοδο της ύστερης Μεταπολίτευσης.
Σήμερα, μετά από την ανηλεή μνημονιακή καταστροφή της οικονομίας και της κοινωνίας μας, το εθνικό καθήκον και το συμφέρον του Λαού επιτάσσει στην Κυβέρνηση της Κοινωνικής Σωτηρίας, να έλθει σε έναν έντιμο συμβιβασμό με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με βασικά αδιαπραγμάτευτα κριτήρια, αφενός, την προστασία των ασθενέστερων και μεσαίων κοινωνικών τάξεων, που «συνθλίφθηκαν» την προηγούμενη περίοδο της μνημονιακής «λαίλαπας» και, αφετέρου, μέσω του χαμηλού ποσοστού του πρωτογενούς πλεονάσματος, την εξασφάλιση σημαντικών χρηματικών πόρων για την αναπτυξιακή πορεία και επανεκκίνηση της Χώρας μετά από την επταετή «πολεμικού τύπου» ύφεση.
Είναι κατανοητό στον καθένα ότι, για τον Πρωθυπουργό και τον βασικό πυρήνα αυτής της Κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας, έφθασε η ώρα των μεγάλων και δύσκολων αποφάσεων, που θα πρέπει να ληφθούν με αποκλειστικό κριτήριο τα πραγματικά συμφέροντα της Χώρας, και όχι τις οποιουδήποτε είδους ιδεοληψίες.
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Μέλους Δ.Σ. του «ΠΡΑΤΤΩ»
Site: https://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG
