Τα τελευταία χρόνια γεννήθηκε μια καινούργια μόδα η οποία γκρεμίζει χιλιάδες γάμους που ευλόγησε ο Θεός. Είναι η συνήθεια να ζούμε μαζί, αλλά να ζούμε και χώρια. Ένας ή και οι δύο πολλές φορές σύζυγοι εξαφανίζονται σαν κομήτες για όσες μέρες θέλουν χωρίς διαζύγιο. Είναι αυτό που κακώς διαφημίζει η σύγχρονη τηλεόραση με το στόμα του επίσημου κράτους: “Εμείς χωρίζουμε, αλλά παραμένουμε γονείς”.
Θα ρωτήσει κάποιος: Είναι προτιμότερο να χωρίζουν τα ανδρόγυνα από το να ζουν συμβατικά;
Και το ένα και το άλλο έχουν τις ίδιες αρνητικές επιπτώσεις στις ψυχές των παιδιών. Οι καθαρές τους ψυχές αντιλαμβάνονται σε βάθος τόσο τις συγκρούσεις που είναι ορατές, όσο και τις “αθόρυβες”.
Μόδα είναι σήμερα κάποιος να έχει και την κανονική σύζυγο αλλά και την φιλενάδα του. Η γυναίκα να έχει και τον σύζυγο , αλλά και ένα ή και δύο φίλους. Αυτό βέβαια δεν είναι χριστιανισμός αλλά ειδωλολατρεία, γιατί μόνον οι πρωτόγονοι λαοί πιστεύουν στην πολυγαμία.
Δυσκολίες υπάρχουν παντού σε ό,τι καλό κι αν επιχειρήσουμε σ’ αυτόν το μάταιο κόσμο. Δύσκολο να βρεις άνθρωπο της υπομονής. Οι περισσότεροι παίρνουμε τις αποφάσεις μας πάνω στον θυμό, όταν ο νους είναι θολωμένος. Κανείς δεν ψάχνει τις βαθύτερες αιτίες της κρίσεως, κανείς δεν ζητά συγγνώμη, πάντοτε φταίει ο άλλος, ποτέ ο “άγιος” εαυτός μας.
Ο σύγχρονος καταναλωτικός άνθρωπος αυταπατάται, ματαιοπονεί, ζητά να βρει παραδείσους έξω από το σπίτι του. Μοναδικός όμως παράδεισός σου είναι ο ευλογημένος από το Θεό γάμος, η καλή και νόμιμη στα μάτια του Θεού γυναίκα σου, ο καλός άνδρας και τα λίγα ή πολλά ευτυχισμένα παιδιά σου. Όλα τα υλικά αγαθά έρχονται και παρέρχονται, η καλή όμως σχέση με τους συνανθρώπους μας και τον Θεό παραμένουν αιώνια.
Σήμερα τα περισσότερα σπίτια είναι παλάτια-ξενοδοχεία όπου ο πειρασμός έχει απομονώσει και αποξενώσει τον άνδρα από την γυναίκα και τα παιδιά του, τις λίγες ελεύθερες ώρες της ημέρας. Βασιλιάς είναι ο εγωισμός και η ακοίμητη τηλεόραση, το δε διαδίκτυο έχει απομακρύνει τους ανθρώπους από τα προβλήματα και την πραγματικότητα.
Τα παλαιότερα χρόνια, όχι πολλές δεκαετίες πριν, οι άνθρωποι ζούσαν σε καλύβες, κατάκοποι κάθε βράδυ μαζεύονταν γύρω από το τζάκι, τρώγανε δοξολογώντας τον Θεό το λίγο και ευλογημένο φαγητό τους, διάβαζαν την Αγία Γραφή, βίους Αγίων και συζητούσαν τα προβλήματά τους με αγάπη και συγκατάβαση μεταξύ τους. Το φιλότιμο αλλά κι η έλλειψη χρόνου δεν άφηναν χρόνο στην αμαρτία, ο ένας σεβόταν τον κόπο του άλλου.
Ας ρωτήσει ο καθένας τον εαυτό του, γιατί τότε δεν είχαν άγχος, καταθλίψεις, διαζύγια, τραυματισμένες παιδικές ψυχές, ναρκωτικά και ψυχοφάρμακα; Ο Θεός ας μας δώσει όλους μετάνοια, αγάπη, ελπίδα και πολλή-πολλή υπομονή.
Του Πρωτ. Αθανασίου Π. Τύμπα
