Πρώτη Κυριακή της άνοιξης και ξεκινάμε για την καθιερωμένη κυριακάτικη πεζοπορία μας, έχοντας επιλέξει ως στόχο τον Ίταμο της Πύλης, βουνό με χαμηλό σχετικά υψόμετρο (1.131μ), με υπέροχη ωστόσο θέα στο θεσσαλικό κάμπο.
Το βουνό πήρε το όνομά του από το ομώνυμο δέντρο που είναι είδος κωνοφόρου…Τοξικό φυτό που οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αφιερώσει στις Ερινύες, τις χθόνιες θεότητες που τιμωρούσαν τις ανθρώπινες ασέβειες με το δηλητήριο του.
Φτάνουμε στην Πύλη και παίρνουμε το δρόμο για τη γυναικεία μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γκούρας, αφήνοντας στα δεξιά μας τον επιβλητικό Κόζιακα και τον Πορταϊκό ποταμό. Η μονή ιδρύθηκε το 1743 με δαπάνη του άρχοντα Δημάκη από το Χαλίκι Ασπροποτάμου, σύμφωνα με επιγραφή που βρίσκεται στο Μοναστήρι. Υπέστη αλλεπάλληλες καταστροφές, πυρπολήθηκε κατά την τουρκοκρατία αλλά και από τους Γερμανούς αργότερα, ενώ αναστηλώθηκε το 1961 και έκτοτε λειτουργεί ως γυναικεία μονή . Πολλά τα αυτοκίνητα στον προαύλιο χώρο που μαρτυρούν τον μεγάλο αριθμό των προσκυνητών που φτάνουν μέχρι εδώ για την Κυριακάτική λειτουργία .
Εκεί και εμείς αλλά με διαφορετικό σκοπό . Αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας έξω από τη μονή σε υψόμετρο 640μ και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε. Το μονοπάτι, άριστα σηματοδοτημένο από τα μέλη του ΟΠΟΠ , μας οδηγεί σε μια ιδιαίτερα κοπιαστική ανάβαση κάθετα προς την κορυφή, θαυμάζοντας τη θέα προς το θεσσαλικό κάμπο, τον Κόζιακα στα δεξιά μας ενώ στο βάθος αχνοφαίνεται ο χιονισμένος Όλυμπος.
Φτάνουμε στην πρώτη από τις δύο κορυφές που έχουμε προγραμματίσει να επισκεφτούμε, το Σουβλερό, όπου και συναντάμε υπολείμματα αρχαίου κάστρου. Πιθανολογείται ότι πρόκειται για ερείπια φρυκτωρίας, ενός ευφυέστατου επικοινωνιακού μέσου των αρχαίων προγόνων μας, όπου ανάβοντας φωτιές τη νύχτα και με κάτοπτρα κατά τη διάρκεια της ημέρας σε φρούρια ορατά από πολλές πόλεις και οικισμούς της περιοχής, όπως αυτό, προειδοποιούσαν τους κατοίκους για την προέλαση εχθρικών δυνάμεων ώστε να προλάβουν να οχυρωθούν έγκαιρα.
Ο παγωμένος αέρας που έρχεται από τις απέναντι χιονισμένες κορυφές της «Καραβούλας» και της «Καράβας» δεν μας επιτρέπει να μείνουμε πολύ εδώ και συνεχίζουμε την πορεία μας προς την επόμενη κορυφή, μέσα από ένα υπέροχο δάσος από αγριοκαστανιές. Έχουμε ήδη φτάσει στην πίσω πλευρά του βουνού, και στο βάθος αγναντεύουμε τις χιονισμένες κορυφές των Αγράφων . Κάτω από τα πόδια μας , χαμηλά η Πορτή , απέναντι η Βατσουνιά , λίγο παραπάνω η Δρακότρυπα.
Επόμενος στόχος μας είναι το αρχαίο Αθήναιον, το σημαντικότερο οχυρό της περιοχής. Χτίστηκε από τους Αθαμάνες, αρχαίο ελληνικό φύλλο της περιοχής για τον έλεγχο του στενού περάσματος της Πύλης που οδηγεί από τον κάμπο στα ορεινά της Θεσσαλίας και πήρε το όνομά του από ιερό αφιερωμένο στη θεά Αθηνά. Κατακτήθηκε αρχικά το 189 π.Χ. από τον Φίλιππο Έ σε πόλεμο κατά των Αθαμάνων και καταστράφηκε ολοσχερώς το 46 π.Χ. από τους Ρωμαίους.
Ύστερα από μια σύντομη ανάπαυλα αφήνουμε πίσω μας τα ερείπια των πολλών κάστρων και αρχίζουμε την πορεία της επιστροφής κατηφορίζοντας από το Αθήναιον. Επιλέγουμε τη νότια πλευρά του βουνού όπου η πορεία μπορεί να είναι μακρύτερη αλλά αρκετά πιο ομαλή από την απότομη ανάβασή μας , η θέα όμως προς τον κάμπο παραμένει μαγευτική και από αυτό το σημείο.
Από μια ραχούλα του βουνού αντικρύζουμε την άλλη πλευρά (από αυτή που βλέπαμε το πρωί) της Μονής . Το μεγάλο κτίσμα του Μοναστηριού , δείχνει να επιβάλλεται στο καταπράσινο περιβάλλον . Φτάσαμε και πάλι στην πρωινή αφετηρία μας μετά από πεντάωρη πεζοπορία .
Τα νέα του Συλλόγου
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες μας μπορείτε να πάρετε κάθε Παρασκευή στα γραφεία του Συλλόγου – Ομήρου 5 (κάτω από το ΚΑΠΗ) ή στο τηλέφωνο 24310 72077.
Πληροφορίες και υλικό μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του συλλόγου μας www.trikalasport.gr και στο facebook .
