Μετά την δημοσίευση του προηγούμενου άρθρου μου, όπως γίνεται συνήθως, πολλοί μου στέλνουν διάφορα μηνύματα. Ένα από αυτά γράφει τα εξής:
«Πάτερ μακάρι να μπορούσαν να καταλάβουν τι πόνο προκαλεί στον άνθρωπο που θέλει να ζήσει μέσα στην Χάρη του Θεού το κλείσιμο των ναών. Η αδυναμία μου να κοινωνήσω το Σώμα και το Αίμα του Χριστού δημιουργεί πόνο στην καρδιά μου, διότι εγώ πέρασα την φάση της απιστίας. Κατέκρινα τα πάντα χωρίς να γνωρίζω τίποτε, ούτε καλά καλά τον Χριστό. Δεν ήθελα να έχω σχέση μαζί Του, γι’ αυτό καταλαβαίνω ότι δυστυχώς δεν μας νιώθουν, γιατί είναι πνευματικά τυφλοί.
Δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο Χριστός, οπότε δεν Τον αγαπούν και δεν Τον θέλουν στην ζωή τους. Εύχομαι όλοι αυτοί να έχουν τουλάχιστον την καλή προαίρεση. Ας μας ελεήσει και φωτίσει ο Θεός.
Σκέφτηκα και κάτι άλλο όταν διάβασα το άρθρο σας προς τους πολιτικούς. Δυστυχώς δεν είναι μόνον οι πολιτικοί που δεν μας καταλαβαίνουν. Εγώ ζω και με τους συνανθρώπους μου, που συναναστρέφομαι, που αγαπώ, δεν καταλαβαίνουν και δεν νοιώθουν κάτι σχετικά με την Εκκλησία και τον Χριστό. Κι αν τους πω ότι κοινωνώ σκανδαλίζονται ενώ εγώ, όταν τρέχω στην Θεία Λειτουργία, γεμίζω αγάπη για όλον τον κόσμο.
Ευτυχώς όσοι με αγαπάνε με βλέπουν χαρούμενο και δεν ασχολούνται παρά πέρα, απλώς αντλούν λίγο από την Χαρά μου. Συγνώμη που σας ζάλισα αλλά… πού να τα πεις αυτά τα πράγματα και να μην σε παρεξηγήσουν!!! Καλή δύναμη στο έργο σας».
Να γιατί είναι παράλογο για τον Χριστιανό να βλέπει τις πόρτες των Ναών μας κλειστές. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα στην Ελλάδα θεωρούν αδιανόητο να πάνε στην δουλειά τους χωρίς να ανάψουν ένα κεράκι σε έναν Ναό. Ειδικά η Θεία Λειτουργία αποτελεί γι’ αυτούς την ανάσα της Ψυχής τους.
Μόνον μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Άγιος. Άλλο Άγιος άλλο καλός άνθρωπος. Ο καλός άνθρωπος λόγω του ορθολογισμού του μπορεί στις μέρες μας να γεμίζει φόβους ενώ ο Άγιος σπάζει το φράγμα της λογικής με την πίστη που τον γεμίζει ελπίδα, αγάπη και χαρά που είναι τόσο δυσεύρετα σήμερα.(p.a.tympas@gmail.com).
