Σπουδαία παρακαταθήκη αφήνει ο απερχόμενος στον ουρανό ποιμενάρχης μας τόσο για το ιερατείο όσο και για τον πιστό λαό της Μητροπόλεώς μας. Εξακολουθεί να διδάσκει σε όλους μας, όχι μόνο με τα λόγια του αλλά κυρίως με το παράδειγμά του, ότι για να είναι σε ασφαλή πορεία η πνευματική μας ζωή οφείλουμε να γνωρίζουμε την παράδοση των Αγίων Πατέρων και να ζούμε άρρηκτα συνδεδεμένοι με την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας.
Κατανυκτικός, ήρεμος χωρίς εξάρσεις τελούσε όλες τις ιερές ακολουθίες και ιδιαιτέρως την Θεία Λειτουργία. Έχω την τιμή να έχω χειροτονηθεί διάκονος και ιερέας από τα τίμια χέρια του. Τότε ο πνευματικός μου, τον οποίο μακαρίζω γι’ αυτό, με συμβούλεψε: «Να μείνεις δίπλα στον Επίσκοπό σου ως διάκονος όσο γίνεται περισσότερο, διότι έτσι θα περάσεις ένα δεύτερο Πανεπιστήμιο».
Για τριαντατέσσερα χρόνια ο Ποιμενάρχης μας κ.κ. Αλέξιος δεν άφησε σπιθαμή γης της επαρχίας του που να μην την περπατήσει και κανένα πρόβλημα που να μην το γνωρίζει. Τι ζητήματα απασχολούν το κάθε χωριό και την ενορία του, πόσες φτωχές οικογένειες ζουν εκεί, πόσα άτομα με ειδικές ανάγκες υπάρχουν, όλα ήταν τυπωμένα στην εξαιρετική, εκπληκτική και αλάνθαστη μνήμη του. Αθόρυβα, με πόνο ψυχής, χωρίς την παραμικρή διάθεση επίδειξης τακτοποιούσε βοηθώντας ηθικά και υλικά όλα τα προβλήματα της Μητροπόλεως που του εμπιστεύτηκε ο Θεός.
Ως πατέρας όλων δεν έκανε ποτέ διάκριση κληρικών και λαϊκών, φτωχών και πλουσίων, «αριστερών και δεξιών», Ελλήνων και αλλοδαπών. Τους βοηθούσε και τους αγκάλιαζε όλους «προς δόξαν Θεού» χωρίς να αποσκοπεί στην προσωπική του προβολή.
Ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Αλέξιος αποτελεί άριστο παράδειγμα και για όσους κατέχουν διοικητικές θέσεις. Όλα τα προβλήματα στη Μητρόπολή μας τα αντιμετώπισε με διάκριση και επιείκεια, ώστε ούτε οι πιστοί ούτε οι μη έχοντες στενή σχέση με τα Εκκλησιαστικά δρώμενα να σκανδαλίζονται.
Άριστος γνώστης της τοπικής και όχι μόνο ιστορίας, φρόντισε , σε άριστη συνεργασία με τις λοιπές τοπικές αρχές, για τη συντήρηση και διάσωση όλων των Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών μνημείων της περιοχής. Η αγάπη του για την Ελληνορθόδοξη κληρονομιά μας αποτυπώνεται άριστα στο σπουδαίο Μουσείο Κειμηλίων που στεγάζεται στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών, έργο ζωής για τον ίδιο. Την αγάπη του για τις επιστήμες και τα γράμματα αποδεικνύει και η πλούσια βιβλιοθήκη που στεγάζεται στον ίδιο χώρο.
Ιστορικός και ανεπανάληπτος θα μείνει ο αποχαιρετιστήριος λόγος του Επισκόπου μας κ.κ. Αλεξίου στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Σαραγίων. Ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες που του συμπαραστάθηκαν στο δύσκολο έργο του, ζήτησε συγγνώμη εάν ποτέ πίκρανε κάποιον και είπε πως θα παραμείνει για όλον τον πιστό λαό της Μητροπόλεώς του, όπως ήταν πάντα, «φίλος, οικείος και συγγενής», αποδεικνύοντας την αρχοντιά και την ευγένεια της ψυχής του.
Χαρμολύπη είναι το συναίσθημα όλων των πνευματικών του παιδιών. Λύπη διότι αποχωρεί από την παρούσα ζωή και χαρά διότι ευχόμαστε αιώνια να βρίσκεται κοντά μας, να μας μνημονεύει στην αγαπημένη του ακολουθία την Προσκομιδή του Παραδείσου και να προσεύχεται για την πνευματική μας προκοπή.
Ο Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Αλέξιος θα παραμένει πατέρας όλων και αλάνθαστος σύμβουλος για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι ποτέ δεν υψηλοφρόνησε ως Επίσκοπος αλλά διακόνησε την πίστη του ως ο ταπεινώτερος των ιερέων. Ας τον μιμηθούμε όλοι. Αιωνία του η μνήμη!
