Ο αθλητισμός και το παιγνίδι δεν είναι για τα παιδιά μόνο ένας τρόπος εξάσκησης και ανάπτυξης των σωματικών τους ικανοτήτων αλλά και μία ευκαιρία για να δημιουργήσουν καινούριους φίλους, να κοινωνικοποιηθούν, να ψυχαγωγηθούν και να βελτιώσουν την αυτοπεποίθησή τους.
Οι συνήθειες που θα αποκτήσουν τα παιδιά δια μέσου της άσκησης, θα τα συνοδεύσουν σε όλη τους τη ζωή.
Όμως εμείς οι γονείς ας λάβουμε υπόψη:
1. να βεβαιωθούμε ότι το παιδί μας γνωρίζει ότι: είτε νικήσει είτε χάσει, φοβισμένα ή ηρωικά, εμείς το αγαπάμε, εκτιμάμε την προσπάθειά του και δεν απογοητευόμαστε. Αυτό θα του επιτρέψει να κάνει το καλύτερο, χωρίς το φόβο της αποτυχίας. Να είμαστε το πρόσωπο στη ζωή του, στο οποίο μπορεί να αναζητήσει θετική ενίσχυση.
2. να προσπαθούμε να είμαστε απόλυτα τίμιοι, όσον αφορά την πραγματική αθλητική του ικανότητα, την αγωνιστική του συμπεριφορά και το αγωνιστικό του πνεύμα.
3. να είμαστε εξυπηρετικοί, αλλά να μην του δίνουμε αθλητικές οδηγίες στο δρόμο προς το σπίτι ή το γυμναστήριο, στο πρόγευμα κ.λ.π. Είναι δύσκολο για το παιδί να κατακλύζεται από συμβουλές, έντονες συζητήσεις και συχνές κριτικές οδηγίες.
4. να του διδάσκουμε να απολαμβάνει τη συγκίνηση του αγώνα, να βρίσκεται εκεί προσπαθώντας να εργάζεται για να βελτιώσει τις ικανότητές του και τη συμπεριφορά του. Να το βοηθήσουμε ώστε να αναπτύξει το αίσθημα του συναγωνισμού για σκληρή προσπάθεια και διασκέδαση.
5. να προσπαθούμε να μην του θυμίζουμε συνέχεια τη δική μας αθλητική ζωή όταν ήμασταν αθλητές, κατά τρόπο που να του δημιουργεί πίεση. Πως κερδίζαμε…. Πώς χάναμε…. Φοβόμασταν… κάναμε πίσω…. δεν ήμασταν πάντα ηρωικοί…;
6. να μη συναγωνιζόμαστε τον προπονητή.
7. να μη συγκρίνουμε την ικανότητα, το θάρρος ή τη συμπεριφορά του παιδιού μας με αυτή των άλλων μελών της ομάδας. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ όχι όταν ακούει.
8. να γνωρίσουμε τον προπονητή τόσο, ώστε να μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η φιλοσοφία του και οι γνώσεις του είναι τέτοιες που αξίζει να έχει το παιδί μας υπό τις οδηγίες του.
9. να θυμόμαστε πάντα ότι τα παιδιά τείνουν να υπερβάλλουν και όταν επαινούν και όταν κατακρίνουν. Ελέγχουμε την αντίδρασή μας και ερευνούμε πριν αντιδράσουμε.
10. να τους μιλάμε για το κουράγιο, πρέπει να καταλάβουν ότι είναι σχετικό. Μερικοί από εμάς μπορούν να σκαρφαλώσουν βουνά και φοβούνται να αγωνιστούν. Μερικοί από εμάς αγωνίζονται άφοβα, αλλά το βάζουν στα πόδια μόλις δουν μια μέλισσα. Ο καθένας φοβάται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Η δουλειά μας, του γονέα ενός παιδιού – αθλητή είναι σκληρή και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να την κάνουμε σωστά. Αξίζει όμως, ειδικά όταν ακούσεις το παιδί σου να λέει: «Οι γονείς μου με βοήθησαν να πετύχω…. τους ευχαριστώ!».
ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ να δημιουργήσουμε ενεργούς ανθρώπους και όχι παθητικούς θεατές………..
ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ για τη δια βίου άσκηση ………
Για τον ΑΠΣ Τρίκαλα
Νίκος Τσιακάρας
