Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Το Διεθνές περιβάλλον απειλητικό, το σκηνικό ζοφερό.
Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παίζει τις χώρες του πλανήτη, στις ζαριές της απληστίας του.
Δεν απειλείται μόνο η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, απειλείται η Ισπανία, η Ιταλία και η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη η Αμερική.
Το 92% του χρήματος στην παγκόσμια αγορά, είναι φούσκα και δεν έχει σχέση με τη πραγματική οικονομία.
Οι κοινωνικές κατακτήσεις σαρώνονται, οι λαοί οδηγούνται στην εξαθλίωση. Οι χώρες βρίσκονται στην ομηρία των Spreads και των CDS. Οι οίκοι αξιολόγησης καθορίζουν τις εξελίξεις.
Η πολιτική λειτουργία χωρίς θεσμική θωράκιση, οι πολιτικοί χωρίς όραμα. Στην Ευρώπη οι πολιτείες ανωχύρωτες, το εθνικό ένστικτο αντιδρά σπασμωδικά. Η πολιτισμική διαφορετικότητα στην εργασιακή και φορολογική συνείδηση με την επιρροή των ΜΜΕ, επιτείνει το πρόβλημα.
Το όραμα της ενιαίας Ευρώπης κινδυνεύει. Η πολιτική ένωσή της πρέπει να προχωρήσει πριν είναι αργά. Οι αναδυόμενες οικονομίες επιβάλουν την επιτάχυνση των οφειλόμενων πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών.
Η ΟΝΕ από μόνη της και ο τρόπος που σήμερα λειτουργεί, δεν αποτελεί λύση. Το ευρώ αλυσοδένει ανόμοιες οικονομίες και δημιουργεί πολιτικές και κοινωνικές ασυμβατότητες.
Οδεύουμε προς κοινωνικές εκρήξεις που θα σαρώσουν όλη την Ευρώπη. Ο κίνδυνος υπαρκτός!
Πρέπει να επικρατήσει η λογική παντού! Και στους Έλληνες και στους Ευρωπαίους. Μια λογική που οφείλει να εδράζεται στις αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευρωπαϊκής κοινωνικής ευθύνης.
Οι λύσεις στα προβλήματα πρέπει να αναζητηθούν με ρεαλισμό εντός των πλαισίων του Ευρωπαϊκού συστήματος συνύπαρξης και ευημερίας των λαών, χωρίς υποτέλεια, χωρίς δουλεία.
Αυτό αποτελεί την κραυγή αγωνίας που βγαίνει σήμερα από τις πλατείες της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και θα βγει αύριο από τις πλατείες και άλλων χωρών, αν δεν βρεθούν λύσεις στα προβλήματα.
Τα μηνύματα των πλατειών, είναι ηχηρά, ισχυρά και ελπιδοφόρα, οφελούν την πατρίδα, γιατί πέρα από τις ακρότητες αποτελούν έκφραση ενεργών πολιτών που αφυπνίστηκαν και εγκατέλειψαν τον καναπέ, διεκδικώντας. Σίγουρα ο διάλογος θα αποδώσει καρπούς, εν αντιθέσει με βερμπαλιστικές ακαρπίες όπως αυτή του κου Τσίπρα, που μπέρδεψε τη δημοκρατία μεταξύ άνω και κάτω Βουλής, ξεχνώντας πως η Βουλή της δημοκρατίας είναι αυτή της Βουλής των Ελλήνων στην οποίαν και ο ίδιος ανήκει.
Οι Κυβερνήσεις αφουγκράζονται τις πλατείες, αλλά οφείλουν να ανταποκριθούν στη δικαιότερη κατανομή του παραγόμενου πλούτου, πριν είναι αργά.
Η επιλογή του δρόμου για την Ελλάδα σήμερα, έχει ονοματεπώνυμο, είναι η σύνεση, η εθνική συνεννόηση, και η ανάληψη του μερτικού στην ευθύνη. Ούτε θαύματα γίνονται, ούτε μάγοι υπάρχουν, για να σωθεί η χώρα πρέπει να το θέλουμε.
Το θέλουμε όμως; Ή βρισκόμαστε υπό την επίρροια μιας εθνικής αυτοκαταστροφικής μανίας;
Είναι η ώρα για εθνική αφύπνιση. Ώρα να διδαχθούμε από το παρελθόν, για να υπάρξει μέλλον.
Η πρωταρχική ευθύνη ανήκει σε εμάς στους Βουλευτές, στη Κυβέρνηση, στα Κόμματα. Οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να αποτυπωθεί στην ιστορία, η πατριωτική συνείδηση και η εθνική ενότητα.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Ο Πρωθυπουργός ξεδίπλωσε τη βεντάλια των θεμάτων που αφορούν τη χώρα και ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης και εθνική συνενόηση.
Είχε προηγηθεί η αποτυχημένη προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας που δυστυχώς τορπιλίστηκε. Προφανώς ο Πρωθυπουργός θεώρησε πως το δικό του αξιακό σύστημα το διαθέτει και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Μάταια όμως γιατί αντί αξιακού συστήματος και γενναιότητας, βρέθηκε απέναντι στη μικροψυχία και την ιδιοτέλεια.
Όμως τούτη τη κρίσιμη ώρα για την Ελλάδα, είναι σημαντικό ο κος Σαμαράς, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ως πατριώτης, γιατί τώρα κρίνεται η σωτηρία της Πατρίδας.
Τώρα που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και δανειστές, θέτουν ως όρο την εθνική συναίνεση προκειμένου να χορηγήσουν τη 5η δόση του δανείου προς την Ελλάδα, έχετε ευθύνη κύριε Σαμαρά να συνδράμετε τη Πατρίδα αφήνοντας κατά μέρος τις άγονες εμμονές σας του Ζάππειου ΙΙ, για το οποίο επαίρεσθε, δίχως να έχετε αποδείξει την ορθότητά του.
Ο κεντρικός άξονας της πρότασής σας, αφορά στη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις, από το 20% στο 15%, θεωρόντας πως έτσι ντόπιοι και ξένοι επενδυτές θα τρέξουν άμεσα να επενδύσουν, ως εθνικοί σωτήρες.
Αν πράγματι το πιστεύετε αυτό κύριε Σαμαρά αυταπατάσθε και με κάνετε να αμφιβάλω για τις οικονομικές γνώσεις των συντακτών του Ζάππειο ΙΙ, γιατί το μόνο που επιτυγχάνει είναι η διατήρηση της στρεβλής δομής του παραγωγικού συστήματος, που αποτελεί την κυρίαρχη συνιστώσα του οικονομικού μαρασμού της Χώρας.
Δεν γνωρίζετε κύριε Σαμαρά ότι η συμμετοχή του πρωτογεννή τομέα στο ΑΕΠ ανέρχεται σε μόλις 4%, του δευτερογεννή μόνο σε 19% και του τριτογεννή στο υπερβολικό 77%, ως παράγωγο του Αθηνοκεντρικού Κράτους;
Προς ποιά αλλαγή της υφιστάμενης στρεβλής δομής τείνει η πρότασή σας; Να διογκώσουμε τη μεταπρατική οικονομία;
Ποιό μοντέλο κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, μπορεί να αποδείξει την ορθότητα των ισχυρισμών σας;
Προφανώς δεν υπάρχει, γιατί εάν υπήρχε θα το είχατε καταθέσει στη Βουλή θριαμβολογώντας, ενώ τώρα περιορίζεστε σε υποθετικές και θεωρητικές αναφορές, χωρίς αντίκρυσμα, γιατί απέχουν παρασάγγας από τη πραγματικότητα της Ελληνικής Οικονομίας, και κρύβεστε πίσω από την λέξη της κοστολόγισης που την χρησιμοποιείται όπως η σουπιά το μελάνι.
Μια άλλη πρόταση όμως, που μπορεί κατά την ταπεινή μου άποψή, να συμβάλλει καθοριστικά στην αλλαγή της στρεβλής δομής του παραγωγικού συστήματος και στην αντιμετώπιση της ανεργίας, πρότεινα στον κο Παπακωνσταντίνου και θα προτείνω και στο κο Βενιζέλο, ευελπιστώντας να υιοθετηθεί ως αναπτυξιακή – φορολογική πολιτική.
Η πρότασή μου συνίσταται στην ύπαρξη κλίμακας διαφορετικών φορολογικών συντελεστών στο 12, στο 15, στο 18, στο 20, στο 25 και στο 30%, για τα μη διανεμόμενα κέρδη σε αντίστοιχες κατηγορίες επιχειρήσεων, με στόχο την ουσιαστική αναπτυξιακή διεργασία και την αύξηση του πρωτογεννούς τομέα τουλάχιστον στο 10% και του δευτερογεννούς στο 25%.
Αυτή η πρότασή μου που εμπεριέχεται στην επιστολή μου προς τον κο Παπακωνσταντίνου και την οποία καταθέτω στα πρακτικά στοχεύει πέραν της ισόρροπης ανάπτυξης, στη αντιμετώπιση της ανεργίας, στη κοινωνική δικαιοσύνη και είναι συμβατή με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας.
Ελπίζω να μελετηθεί άμεσα από τη Κυβέρνηση, τα Κόμματα, τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου και να αποτελέσει πεδίο διαλόγου και συναπόφασης με στόχο ακόμα και τώρα την έγκαιρη βελτίωση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.
Η Δημοκρατία ακριβή και ο χρόνος δυνάστης, αφαιρεί τη δυνατότητα να αναπτύξω τις απόψεις μου σε πολλά καίρια ζητήματα.
Εκ των πραγμάτων η κρισιμότητα των στιγμών επικεντρώνει την συζήτηση στο χρέος μας, έναντι της πατρίδας και έναντι της νέας γεννιάς από την οποία δανειστήκαμε το μέλλον της. Το χρέος αυτό μας αφορά όλους. Απαιτεί την εθνική συσπείρωση, τη συνένναιση και στήριξη του μεσοπρόθεσμου προς υπέρβαση της κρίσης.
Το παρόν στην εθνική προσπάθεια της Κυβέρνησης, πρέπει να το δώσουμε όλοι μας.
Κατανοώ πτυχές της κριτικής από τα κόμματα της Αριστεράς σε θέματα πολιτικών κοινωνικής δικαιοσύνης γιατί και εμείς εκεί στοχεύουμε υλοποιώντας στη πράξη το χρέος που επιτάσει η συγκυρία και αντέχοντας τον πόνο που μας προκαλεί η φαινομενική αλλοίωση της ιδεολογικής μας ταυτότητας.
Σε καμμιά περίπτωση όμως, δεν θα μπορούσα να κατανοήσω μια δειλή και ως εκ τούτου αντιπατριωτική στάση της Νέας Δημοκρατίας σήμερα, καθότι οι επιταγές των Ευρωπαίων εταίρων προς την Ελλάδα εδράζονται σε ταυτόσημο ιδεολογικό υπόβαθρο με αυτό της Νέας Δημοκρατίας.
Προς τούτο καλώ τον κο Σαμαρά να φορέσει την εθνική φανέλα καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, γιατί η εμπειρία της Πολιτικής Άνοιξης δεν πρέπει να τον οδηγήσει σε πολιτικό χειμώνα.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Είναι ώρα ευθύνης για όλους. Και αυτή η ευθύνη δεν μπορεί παρά να μεταφραστεί σε ψήφο εμπιστοσύνης προς τη Κυβέρνηση και το Πρωθυπουργό της Χώρας Γιώργο Παπανδρέου, που απέδειξε πως διαθέτει τη δύναμη της υπέρβασης και ως εθνικός ηγέτης έχει την αγκαλιά του ανοιχτή για όλους.
Σας ευχαριστώ
