Οι τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις στο Κυπριακό και η διαφαινόμενη αποτυχία των μυστικών συνομιλιών Αναστασιάδη – Ακιντζί στην Ελβετία, με την παρέμβαση Ερντογάν στο υποχείριό του Τουρκοκύπριο «ηγέτη», για το θέμα της επιστροφής της Μόρφου, αποτρέπουν προς το παρόν την προετοιμαζόμενη «λύση» του νέου σχεδίου, που αποτελεί ουσιαστικά την «νεκρανάσταση» του «εκτρωματικού» σχεδίου Ανάν, που απορρίφθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τον Κυπριακό Λαό και το οποίο, εάν υλοποιηθεί, θα οδηγήσει την Κύπρο και τον Ελληνισμό γενικότερα σε μείζονα «εθνικό ακρωτηριασμό».
Είναι ακατανόητη, πραγματικά, η «σπουδή» της Κυπριακής ηγεσίας, με την σύμφωνη γνώμη της αντίστοιχης Ελληνικής, να επιχειρήσουν στις σημερινές συνθήκες την λύση του Κυπριακού προβλήματος, σε μια περίοδο, που η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη από την καταστροφική μνημονιακή κηδεμονία και, ουσιαστικά, περισσότερο από ποτέ, ασκεί έντονη «κατευναστική» πολιτική απέναντι στην επιθετικότητα και τον αναθεωρητισμό της Τουρκικής ηγεσίας και, παράλληλα, η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, έχει φτάσει να αμφισβητεί ευθέως και πολλαπλώς ακόμα και αυτή τη Συνθήκη της Λωζάννης, που αποτελεί και την ιδρυτική πράξη του σύγχρονου Τουρκικού Κράτους. Πρόκειται, στην κυριολεξία, για «αυτοκτονική» πολιτική, η οποία μπορεί να αποδοθεί μόνο στην διαχρονική υποτέλεια, που επιδεικνύουν οι πολιτικοοικονομικές «ελίτ» της Αθήνας και της Λευκωσίας έναντι των Η.Π.Α., αλλά και των νεότευκτων «προστατών», που είναι οι δανειστές, με «πρωθιερέα» το Βερολίνο.
Οι Η.Π.Α., όμως, όπως αναλύσαμε στις δύο προηγούμενες παρεμβάσεις μας, βρίσκονται στο λεγόμενο «Φθινόπωρο» της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, δηλαδή στην αρχή του τέλους της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, όπως σηματοδότησε εμφανώς και η εκλογή Τραμπ, κάτι, που έχει ως συνέπεια την έντονη ρευστότητα στις διεθνείς σχέσεις και τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Είναι προφανές ότι, σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα και τον ιστορικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας, η «λύση» ενός παγκόσμιου ακανθώδους θέματος, όπως το Κυπριακό με βάση τον κεντρικό πυρήνα του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν, που είναι η κεκαλυμμένη Συνομοσπονδία δύο Κρατών, αφενός, θα κατοχυρώσει για πάντα τα παράνομα «κεκτημένα» της Τουρκίας από την εισβολή του 1974 και, αφετέρου, θα της δώσει την δυνατότητα, μέσω της χαλαρής κεντρικής κυβέρνησης, να ασκεί και τον πολιτικό έλεγχο στο ελεύθερο κομμάτι της Κύπρου, με την κατάλυση του βασικού βραχίονα άμυνας του Ελληνισμού, που είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, ως μέλος του Ο.Η.Ε και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το συζητούμενο σχέδιο επιφυλάσσει για την Μεγαλόνησο την μοίρα μιας μεταμοντέρνας «αποικίας», που αποτελεί τον μακροπρόθεσμο στρατηγικό στόχο του βαθέως Τουρκικού πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου, μέσω της αποδοχής της υπάρξεως δύο ξεχωριστών Κρατών, και όχι δύο Κοινοτήτων, όπως προϋποθέτει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, με εξασφάλιση και ικανοποίηση όλων των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων των Κυπρίων πολιτών.
Βρισκόμαστε, αντικειμενικά, στην «αυτοπαγίδευση» του Ελληνισμού, με βάση τις πολιτικές, που άσκησαν όλα αυτά τα χρόνια οι υποτελείς πολιτικοοικονομικές «ελίτ» της Αθήνας και της Λευκωσίας, οι οποίες μετέτρεψαν ένα κορυφαίο διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε ένα διμερές εσωτερικό Ελληνοτουρκικό πρόβλημα.
Έστω και τώρα, για την βιώσιμη και δίκαιη λύση του Κυπριακού, απαιτείται η χάραξη μιας ανεξάρτητης πατριωτικής στρατηγικής, όπου, αφενός, θα είναι απαγορευτικός όρος κάθε σχέδιο, που «πριμοδοτεί» την εκ πλαγίου λύση της Συνομοσπονδίας δύο Κρατών (εκεί οδηγεί η επιχειρούμενη διζωνική – δικοινοτική Ομοσπονδία, η οποία, πλέον, έχει μετατραπεί σε Συνομοσπονδία, αποτελώντας το «όχημα» της Τουρκίας για τον πολιτικό έλεγχο ολόκληρου του νησιού, μέσω του κυβερνητικού – νομοθετικού «εκτρώματος», που προβλέπεται (με έξι Βουλές και Γερουσίες, με τα αναρίθμητα veto, με τους εναλλασσόμενους Προέδρους, με ξένους να παίρνουν τις τελικές αποφάσεις κ.λπ.) και, αφετέρου, θα «τσακίσει» τον υποδόριο «νενεκισμό» στην Κύπρο και στην Ελλάδα, που έχει προσδώσει στον Ελληνισμό τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου» της Ιστορίας.
Η απάντηση που έδωσε ο Ομπάμα στην Αθήνα, ως προς τα αποτελέσματα του προωθούμενου σχεδίου, με την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την δημιουργία «μεταβατικού Κράτους» ή «Κράτους – γέφυρα», θα πρέπει να σημάνει συναγερμό και εγρήγορση σε κάθε Έλληνα και Ελληνοκύπριο για την στοιχειώδη προστασία των συμφερόντων του Ελληνισμού στην περιοχή.
Πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους ότι, εάν επέλθει η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η έμμεση «αιχμαλωσία» των Ελλήνων της Κύπρου, αυτό θα αποτελέσει και την «χαριστική βολή» στη σημερινή παραπαίουσα και αποδυναμωμένη Ελλάδα, που υπόκειται σε αδυσώπητο οικονομικό πόλεμο και, ουσιαστικά, «νεοαποικιακή κατάκτηση», μέσω της μετατροπής της σε ιδιότυπη «αποικία χρέους».
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG
