Η συμπλήρωση ενός χρόνου από την ένταξη της χώρας μας στο Μηχανισμό Στήριξης και την εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου Μνημονίου με τις αλλεπάλληλες επικαιροποιήσεις του, βρίσκει το σύνολο του κόσμου της μισθωτής εργασίας, των συνταξιούχων, των νέων και της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, σε μια οδυνηρή και βίαιη φτωχοποίηση, χωρίς τέλος.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να μετατρέψουν την Γενική Απεργία στις 11 Μάη σε μια διαφορετική απεργία. Πρέπει και μπορούμε να στείλουμε το μήνυμα της καθολικής κοινωνικής αντίστασης απέναντι στον πόλεμο που έχουν κηρύξει η κυβέρνηση, η Τρόικα και οι δυνάμεις του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, τους ανέργους.
Η 11η Μάη πρέπει να είναι μια μεγάλη απεργία – απάντηση στη νέα πρωτοφανή επίθεση που έχουν εξαπολύσει η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η Τρόικα, μέσω του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και του «Συμφώνου για το Ευρώ», που «θεσμοθετεί» τη διαρκή λιτότητα και καταδικάζει ολόκληρη τα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια.
Η κυβέρνηση και η Τρόικα με εργαλείο το Μνημόνιο, το Σύμφωνο του ευρώ και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής τσακίζουν ότι κτίσαμε με αγώνες και θυσίες τις τελευταίες δεκαετίες και καταστρέφουν και τα τελευταία ψήγματα των κοινωνικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.
Τσακίζουν μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις.
Τσακίζουν την υγεία, την παιδεία και την Κοινωνική Πρόνοια.
Με τη μαζική συμμετοχή μας στην πανεργατική απεργία στις 11 Μάη, που πρέπει να συνοδευτεί με συγκεκριμένο σχέδιο κλιμάκωσής της, πρέπει να δείξουμε στην Τρόικα, την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους πρόθυμους πολιτικούς συμμάχους τους, ότι δεν θα τους επιτρέψουμε να μας γυρίσουν πίσω σε εργασιακό καθεστώς δουλείας και ανασφάλειας. Πρέπει να τους απαντήσουμε με την πιο πλατιά εργατική ενότητα.
Να αμφισβητήσουμε το δημόσιο χρέος ως χρέος του ελληνικού λαού, να διεκδικήσουμε τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του, την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών, την αναπτυξιακή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας, τη διέξοδο από την κρίση και τη σοσιαλιστική προοπτική.
Μπορούμε να ξεπεράσουμε την συμβιβαστική στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) με την οργάνωση και κινητοποίηση της εργατικής βάσης και την συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα και αλληλεγγύης σε κάθε χώρο εργασίας, κατοικίας και σπουδών.
Η κυβέρνηση δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να σύρει τους εργαζόμενους σε διαρκή λιτότητα και να εκποιήσει το δημόσιο πλούτο
Η πανεργατική απεργία στις 11 Μάη πρέπει να είναι η αγωνιστική αφετηρία του εργατικού κινήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και των αντικοινωνικών πολιτικών της. Για τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας με πυρήνα την Αριστερά, η οποία θα βγάλει την χώρα μας από το μνημόνιο και θα προωθήσει μια πολιτική που θα καλύπτει τις ανάγκες του λαού και όχι των πιστωτών και του κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι δεν χρωστούν τίποτε σε αυτούς που λήστεψαν και λεηλάτησαν τη χώρα μας.
