Πριν λίγο καιρό ένας φίλος μου πήγε την γυναίκα του στον καρδιολόγο διότι είχε κάποιες ενοχλήσεις στο στήθος. Ο καρδιολόγος όμως παρατήρησε πως ο φίλος μου δεν έχει ζωντάνια πάνω του και μετά τη γυναίκα του τον εξέτασε, παρά τη θέλησή του, κι αυτόν. Δυστυχώς διαπιστώθηκε σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα και μετά από λίγες ημέρες οδηγήθηκε σε πολύωρο χειρουργείο και δόξα τω Θεώ, «τη γλίτωσε» όπως λέει κι ο λαός μας.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις ψυχικές ασθένειες. Πολλά πάθη όπως η υπερηφάνεια, η κενοδοξία, η φιλοδοξία κρύβονται μέσα στην ψυχή μας και σιγά- σιγά, χωρίς να το καταλάβουμε, μας οδηγούν στον πνευματικό θάνατο. Γι’ αυτό όλοι μας πρέπει να έχουμε έναν καλό πνευματικό όπως ακριβώς όλες οι οικογένειες έχουν ένα καλό παθολόγο γιατρό. Όπως το σώμα μας το θεραπεύουν οι γιατροί και τα φάρμακα έτσι και την ψυχή μας την θεραπεύει το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως.
Είναι ανοησία και μεγάλος εγωισμός το να θεωρούμε τον εαυτό μας άγιο και να λέμε:«δε σκότωσα, δεν έκλεψα, πηγαίνω στην Εκκλησία, έχω καλή οικογένεια άρα δε χρειάζεται να πάω να εξομολογηθώ». Η αυτογνωσία δύσκολα αποχτιέται, όπως δύσκολα ανακαλύπτει ο γιατρός τον καρκίνο στο αρχικό του στάδιο.
Μεγάλη χαρά θα νοιώσουμε όλοι εάν πριν το Πάσχα ετοιμάσουμε την ψυχή μας με ταπείνωση, ώστε να ζήσει τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας.
Η εξομολόγηση δεν είναι δικαστήριο. Ο πνευματικός είναι ένας καλός φίλος ο οποίος είναι έτοιμος να μας συμπαρασταθεί σε κάθε δυσκολία μας. Δεν πρέπει να τον ντρεπόμαστε διότι κι αυτός είναι άνθρωπος που αμαρτάνει. Πιο λογικό είναι να ντρεπόμαστε τη στιγμή που διαπράττουμε μια αμαρτία, διότι μας βλέπει ο Θεός ή για σκεφτείτε, πόσο θα ντραπούμε όταν στη Δευτέρα Παρουσία ενώπιον όλων των ανθρώπων οι δαίμονες θα διατυμπανίζουν όλες τις ανεξομολόγητες αμαρτίες μας και θα προσπαθούν να μας ρίξουν στην κόλαση.
Άλλοι πάλι λένε: «εγώ εξομολογούμαι τις αμαρτίες μου μπροστά στην εικόνα της Παναγίας». Μπορεί όμως η εικόνα να μας συμβουλέψει και να μας δείξει με ποιο τρόπο θα ξεφύγουμε από τις παγίδες του διαβόλου;
Αν όλοι από μικρά παιδιά είχαμε πνευματικό, κανείς άνθρωπος δεν θα έφτανε στους ψυχιάτρους. Όλοι έχουμε συνείδηση, όμως ο εγωισμός μας και ο ορθολογισμός μας συχνά κρύβουν και πιέζουν στο βάθος της ψυχής μας τα πάθη και όταν αυτά τελικά πνίγουν την ψυχή μας, φτάνουμε στον πνευματικό θάνατο στο σκοτισμό του νοός, που δυστυχώς δεν θεραπεύεται.
Για τις βαριές σωματικές ασθένειες χρειάζεται πρόληψη και υγιεινός τρόπος ζωής, ενώ για την υγεία της ψυχής μας χρειάζονται τα Άγια Μυστήρια και ο αγώνας κατά των παθών μας. Με αρετή και τόλμη θα αποκτήσουμε την ευτυχία σ’ αυτή αλλά και στην άλλη ζωή.
Του π. Αθανασίου Πολ. Τύμπα, Θεολόγου- Μουσικού
