Για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, φιλοξενούμε στην πόλη μας, πρόσφυγες από τις εμπόλεμες περιοχές της Μέσης Ανατολής.
Μολονότι θεωρούσαμε ότι τα Τρίκαλα ως πόλη, λόγω της γεωγραφικής θέσης, δεν βρίσκονται στο δρόμο των προσφυγικών ροών, το κλείσιμο των συνόρων, μας φέρνει αντιμέτωπους με την κορύφωση της προσφυγικής κρίσης που δοκιμάζει τις αντοχές της χώρας και της Ευρώπης.
Εμείς ως πολίτες, καλούμαστε να διαχειριστούμε στο βαθμό που μας αναλογεί, μέρος του προβλήματος, αντιλαμβανόμενοι ότι:
1. Οι πολεμικές συρράξεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή με επίκεντρο τη Συρία και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα αυξάνουν ολοένα και περισσότερο τις προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη. Αν δεν σταματήσουν οι πόλεμοι στη γειτονιά μας, ο αριθμός των προσφύγων θα αυξηθεί ανεξέλεγκτα.
2. Οι εξαγωγές όπλων στην περιοχή και οι εξαγωγές πετρελαίου από τις παράνομα κατεχόμενες από τον ISIS πετρελαιοπηγές, τροφοδοτούν τους εμπλεκόμενους, ώστε να συνεχίζονται οι εχθροπραξίες στην περιοχή.
3. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως την ξέραμε ή την ελπίζαμε, δεν υπάρχει. Έχουμε επίγνωση των συσχετισμών στο πλαίσιο της Ευρώπης όσο και των ασφυκτικών πιέσεων που δέχεται η χώρα. Οι φράκτες, τα κλειστά σύνορα, η καταστολή, η άνοδος των νεοναζί, υποθηκεύουν το μέλλον της Ευρώπης. Απομένει σε μας, μέσω της καθημερινής δράσης, να υπερασπιστούμε τις διεθνείς συνθήκες και να διαμορφώσουμε το μέλλον των ευρωπαϊκών θεσμών.
4. Η στάση μας στο προσφυγικό είναι παρακαταθήκη για τη νέα δύσκολη ευρωπαϊκή συνθήκη. Από τη μια πλευρά ο ανθρωπισμός, το αλληλέγγυο χέρι, η φιλοξενία και από την άλλη η αναλγησία, η ξενοφοβία, η βαρβαρότητα. Αν κυριαρχήσει ο ανθρωπισμός, θα επιβιώσουμε ως κοινωνία. Αν κυριαρχήσει η ξενοφοβία, θα αυτοκαταστραφούμε.
5. Είμαστε χώρα εμπροσθοφυλακής στις προσφυγικές ροές, που ταυτόχρονα αντιμετωπίζει μια οικονομική κρίση με τη δημιουργία συνθηκών ανθρωπιστικής κρίσης στο εσωτερικό της, με απώλεια εισοδήματος, μεγάλη ανεργία, κατάρρευση της παραγωγικής δραστηριότητας.
Η κατανόηση των παραπάνω, μας οπλίζει με δύναμη προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα, εστιάζοντας στα παρακάτω:
1. Αναστοχαζόμαστε την προσφυγική εμπειρία ή ανατρέχουμε στην προσφυγική εμπειρία των προγόνων μας. Δεν περιμένουμε να μας ‘’καλέσουν’’ για να προσφέρουμε αλλά παίρνουμε εμείς την πρωτοβουλία να πάμε όπου υπάρχει ανάγκη, θεωρώντας την εθελοντική προσφορά αυτονόητη.
2. Κατανοούμε την ‘’κόπωση του δωρητή’’, το φαινόμενο όπου μια κοινωνία εξαντλείται να προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη και τελικά τους εγκαταλείπει. Οι προβλέψεις, ότι η Ελλάδα θα βρισκόταν από το 2014 σε σημείο κόπωσης, λόγω της φτωχοποίησης, φορολογίας, ανεργίας, δυσαρέσκειας για το πολιτικό σύστημα κ.λπ. έχουν ήδη διαψευσθεί. Δεν αποκλείεται όμως μια μελλοντική κόπωση. Γι’ αυτό κάνουμε οικονομία δυνάμεων. Προετοιμαζόμαστε για τα πολύ χειρότερα. Όχι γιατί νομοτελειακά θα έρθουν αλλά ακριβώς για να μην έρθουν.
3. Οι πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα δεν είναι ένας ομοιογενής εθνοτικά, εθνικά, γλωσσικά και ταξικά πληθυσμός. Οι πολλοί κοινοί και μερικοί διαφορετικοί πολιτισμικοί κώδικες ανάμεσά μας, διαμορφώνουν την μοναδικότητα της κατάστασης που απαιτεί νέες στρατηγικές αντιμετώπισης. Δεν ‘’δουλεύουμε’’ γι’ αυτούς. Τους δείχνουμε τον τρόπο να βοηθήσουν τους εαυτούς τους και ενθαρρύνουμε μορφές αυτοοργάνωσης που θα συμβάλλουν στην βελτίωση των συνθηκών συμβίωσης (καθαριότητα, κ.λπ.)
4. Δεν αναλισκόμαστε σε αντιπαραθέσεις με τους ‘’ναι μεν, αλλά’’ (‘’δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…’’). Έχουν απωλέσει τη δυνατότητα κοινωνικής παρέμβασης. Μιλάμε με θετικούς όρους απέναντι στα φοβικά τους σύνδρομα. Εστιάζουμε σ’ αυτό που συμβαίνει: Μια ολόκληρη κοινωνία έχει ενεργοποιηθεί σε θετική κατεύθυνση.
5. Ενδυναμώνουμε μέσα από τις συνέργειες με άλλες ομάδες και παράλληλα δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης που έχει δημιουργηθεί και η αξιοποίηση όλων των δυνάμεων (πολιτικών, κοινωνικών, θρησκευτικών) που αντιμάχονται την ξενοφοβία και το ρατσισμό βάζουν αντικειμενικά τα θεμέλια για μια άλλη κοινωνία.
Είναι στο χέρι μας να δράσουμε άμεσα και συντονισμένα για τη συγκρότηση ενός μαζικού, πανευρωπαϊκού, αντιπολεμικού κινήματος αλλά και τη διαμόρφωση και διεκδίκηση ενός οδικού χάρτη ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή.
Η προσφυγική κρίση έδειξε ότι μας αφορά όλους.
Δίκτυο ‘’αλληλεγγύη για όλους” στα Τρίκαλα
