Σε μια εποχή που η χώρα μας βρίσκεται σε οικονομική αιχμαλωσία, πληθαίνουν οι αρνητικές εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα του Καλλικράτη, αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα έπρεπε να πάρει σάρκα και οστά αυτή την περίοδο, ή να υλοποιηθεί στο απώτερο μέλλον. Οι αμφισβητήσεις είναι έντονες, κυρίως στα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου Τρικκαίων, όπου αποτελεί το μόνιμο θέμα συζήτησης στα καφενεία μεταξύ των θαμώνων.
Ελλείψεις
Προβληματισμένοι είναι οι κάτοικοι, εκατό μέρες περίπου μετά την εφαρμογή του Καλλικράτη, καθώς πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν, πως τα χωριά, από άποψη υλικοτεχνικής υποδομής επιστρέφουν στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60. Και αυτό γιατί οι σκαμμένοι και διαλυμένοι δρόμοι, που θυμίζουν βομβαρδισμένο τοπίο σε αραβική χώρα, αποτελούν το πλέον συνηθισμένο ντεκόρ όποιος επισκεφθεί ένα από τα γειτονικά χωριά που ανήκουν στο δήμο Τρικκαίων.
Πρόκειται για μια εικόνα που οι πολίτες ηλικίας άνω των 60 ετών την έζησαν σε όλο της το μεγαλείο και την οποία δυστυχώς βλέπουν και σήμερα να επιστρέφει στη χειρότερη μορφή της. Φυσικά κανένας από τους πολίτες της περιοχής μας θα πίστευε πριν μερικά χρόνια, στην εποχή της οικονομικής ευδαιμονίας και άκρατης κατανάλωσης, πως θα πρέπει να έχεις μεγάλη τύχη στον 21ο αιώνα για να φτάσεις σώος στο χωριό σου που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Τρικάλων.
Φωτισμός
Ένα άλλο στοιχείο που συνηγορεί σε όλα τα παραπάνω είναι ο φωτισμός, ο οποίος σε μερικά χωριά του νέου δήμου Τρικκαίων είναι ανύπαρκτος εκτός των κεντρικών οδών. Επί παραδείγματι στα Ρόγγια, υπάρχουν γειτονιές που το βράδυ είναι αδύνατο να βαδίσεις άνετα και με ασφάλεια, καθώς ο φωτισμός υπάρχει για όσους βαδίζουν μόνο τον κεντρικό δρόμο του χωριού.
Οι στύλοι της ΔΕΗ στέκουν σαν άγρυπνοι φρουροί της εγκατάλειψης και της μιζέριας, θυμίζοντας πως σε αυτά τα χωριά πριν λίγα χρόνια, η ζωή ήταν διαφορετική, πιο ανθρώπινη και ζεστή, με περισσότερες φωνές και χαμόγελα. Σήμερα «καμαρώνουν» αγέρωχοι και προσπαθούν να τονίσουν την παρουσία τους έστω και χωρίς λάμπες, χωρίς να μπορούν να φωτίζουν τις μικρές γειτονιές των χωριών, δίνοντας ζωή σε αυτές.
Η δημοτική αρχή
Από την πλευρά της η δημοτική αρχή προσπαθεί χωρίς να διαθέτει τους αναγκαίους πόρους, να κάνει τα απολύτως απαραίτητα, ελπίζοντας πως η μεγάλη αυτή μεταρρύθμιση θα συνοδευτεί και με την έγκριση των αντίστοιχων πιστώσεων. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις οι οποίες κανείς δεν είναι σε θέση να πει με σιγουριά πότε θα πάρουν σάρκα και οστά, οι κάτοικοι των χωριών, θα ζουν υπό συνθήκες άλλων εποχών, που ανήκουν στο μακρινό παρελθόν.
