Ζούμε «μαγικές» στιγμές. «Μαγικές» και όχι τραγικές. Προτιμώ αυτή την ειρωνική προσέγγιση από την πολυφορεμένη, στην πάνω αριστερή ή δεξιά γωνία , των χαϊδεμένων ΜΜΕ ,που όλοι ανεξαιρέτως ,εντέλει, λατρεύουν να μισούν. Ποιος ο λόγος να επιτείνουμε έτι περισσότερο την συλλογική μας κατάθλιψη χρησιμοποιώντας φράσεις που πονάνε; Ας εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στο χώρο της μαγίας. Τις ελπίδες. Φευ! Μόνο με ένα τρόπο μαγικό αυτή που θα ερχότανε στις 25 του Γενάρη και που ισοπεδώθηκε στου δρόμου τα μισά, θα καταφέρει να αναστηθεί και να ξαναδώσει πνοή στα σβησμένα όνειρά μας για ένα καλύτερο, ένα στοιχειωδώς ανθρώπινο, αύριο. Διότι αλλιώς πώς να ελπίζεις; Μπορείς να ελπίζεις πως η προκλητική αδράνεια που επέδειξε η κυβέρνηση επί 5 ολόκληρους μήνες στα εσωτερικά θέματα που αφορούν την πάταξη της διαπλοκής, της αναξιοκρατίας, της φαυλοκρατίας, της παρασιτικά διαβιούσας ολιγαρχίας, θα μετατραπεί αίφνης σε ένα τσουνάμι αποκατάστασης των κοινωνικών αδικιών; Όταν αυτό δεν έγινε με τη φόρα της στιγμής και τη δύναμη μιας ισχυρής κοινοβουλευτικής ομάδας θα γίνει τώρα που η κυβέρνηση ψυχορραγεί και που εξ ανάγκης θα δεχτεί τη «στήριξη» από τα παραδοσιακά δεκανίκια του συστήματος; Μπορεί να ελπίζει κανείς πως οι υπουργοί θα εγκαταλείψουν τα πάνελ των καναλιών-αυτών που θα κλείνανε την επομένη των εκλογών αλλά είναι ακόμη εκεί και βρωμίζουν την καθημερινότητά μας-και θα στρώσουνε τους ,ενίοτε υπερτραφείς, πισινούς τους στη δουλειά, αφήνοντας τις περισπούδαστες αναλύσεις και τα μεγάλα λόγια; Μπορεί να ελπίζει κανείς πως οι άνθρωποι που οραματίζονται εφορμήσεις στα…θερινά νομισματοκοπεία με σκοπό την απελευθέρωση του λαού από τα δυσβάσταχτα βάρη του ξένου νομίσματος, θα κάνουν την αυτοκριτική τους και θα δουν πως ενώ ο τομέας ευθύνης τους ήταν η παραγωγική ανασυγκρότηση ενός κράτους με διαλυμένο παραγωγικό ιστό, ενός κράτους αδύναμου να υποστηρίξει επισιτιστικά έστω για λίγους μήνες τον λαό του, δεν έπραξαν ούτε καν τα στοιχειωδώς απαραίτητα για την εφαρμογή του σχεδίου τους, δηλαδή τη δημιουργία επαρκών αποθεμάτων σε σπόρους, φάρμακα, λιπάσματα ενώ η πρόβλεψή τους σε αποθέματα ενέργειας συμπυκνώνεται σε Ρωσικά λόγια του αέρα και…προϊόντα εσωτερικής οργανικής καύσης; Μπορεί να ελπίζει κανείς πως οι ,θρυλικές πλέον, λίστες των φοροφυγάδων και κλεφτών, αυτές που κοντεύουν να ξεπεράσουν τα όρια του αστικού μύθου, θα πάψουν να είναι μια κούφια απειλή-κλείσιμο του ματιού άραγε; -που δήθεν επικρέμεται πάνω από τις κεφαλές των ενόχων και θα αποκτήσουν πραγματική υπόσταση και ουσία; Μπορεί να ελπίζει κανείς πως αυτό το κράτος-βραδύπους θα καταφέρει να μεταρρυθμιστεί προς μια κατεύθυνση αποδοτικότερη, αμεσότερη και φιλικότερη προς τον πολίτη, προσφέροντας ουσιαστικές υπηρεσίες, όταν η στελέχωσή του στους 5 πρώτους μήνες έγινε-και στην πρώτη φορά αριστερά- με κριτήρια οικογενειοκρατίας και αποκατάστασης των υποχρεώσεων έναντι των τέκνων του κομματικού σωλήνα; Μπορεί να ελπίζει κανείς πως θα επανεκκινηθεί η οικονομία δια των επενδύσεων όταν οι «κόκκινες γραμμές» ,για ακόμη μια φορά, αφορούν μονάχα τα χαϊδεμένα τέκνα και η συμφωνία «διάσωσης» επιτίθεται ανηλεώς στα τελευταία απομεινάρια της βάναυσα χτυπημένης παραγωγικής τάξης; Μπορεί να ελπίζει κανείς πως η ολιγαρχία των εθνικών εργολάβων-μιντιαρχών θα χτυπηθεί τώρα που ρίχνει στο παιχνίδι τις εφεδρείες της, υπό μορφή «πρόθυμων στηριγμάτων στην εθνική προσπάθεια διάσωσης της χώρας»;
Μπορεί να ελπίζει κανείς πως ο πρωθυπουργός θα αδιαφορήσει για τις εσωκομματικές ισορροπίες και τα εσωστρεφή παιχνίδια κυριαρχίας και θα αφοσιωθεί στην μετουσίωση σε πράξη όσων περισσότερων εκ των δεσμεύσεών του μπορεί ,όντας σε ένα περιβάλλον εχθρικό και υπό την «απειλή» της συνδρομής του «ευγενούς αστού»-να’ουμ- της 50χρονης συνταξιούχου κόρης του πατρός της και της-πάλαι ποτέ-σακιδιοκρατούσας αρχιπέστροφας; Μπορεί να ελπίζει κανείς. Με έναν τρόπο μαγικό και μόνο…
Κων/νος Ντουρτούνης
Χειρουργός Οδοντίατρος
