O αγώνας των κολίγων του θεσσαλικού κάμπου στις αρχές του 20ου αιώνα, στράφηκε ενάντια στους τσιφλικάδες καταπιεστές τους με εξεγέρσεις, συγκρούσεις με την κρατική καταστολή – αστυνομία και στρατό. Η πάλη για να πάρουν τη γη που καλλιεργούσαν, που είχε νεκρούς αγρότες και εργάτες, κράτησε δεκαετίες γιατί το αστικό κράτος, η αστική τάξη, σε συμμαχία με τους καπιταλιστές γαιοκτήμονες στο θεσσαλικό κάμπο, διατηρούσε το φυσικό καταναγκασμό στην εκμετάλλευση των κολίγων, με προβοκάτσιες, αγροτοδικεία, ασκούσε όργιο βίας και τρομοκρατίας.
Αυτός ο αγώνας προστίθεται στη λαϊκή αγωνιστική παρακαταθήκη, αναγκαία στις σημερινές συνθήκες της επίθεσης των αστικών κυβερνήσεων του κεφαλαίου και των διακρατικών συμμαχιών του ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, ΠΟΕ, ΝΑΤΟ κ.ά. Δείχνει την αναγκαιότητα οι σημερινοί αγώνες να δίνουν απάντηση στο πραγματικό δίλημμα για το λαό: ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας ή νέα εξαθλίωση. Το καπιταλιστικό σύστημα και στη φάση της οικονομικής ανάκαμψης που φιλοδοξεί να διαχειριστεί η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα έχει νέα θύματα μικρών και μεγάλου μέρους μεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής που υπόσχονται τα αστικά κόμματα, η νέα συγκυβέρνηση δεν αποτελεί απάντηση στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής με βάση τις ανάγκες του λαού. Στηρίζεται σε μεγαλύτερη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια, σε νέα εκτόπιση αγροτοπαραγωγών, κυριαρχία των μεγάλων επιχειρηματικών μονάδων των μεγαλοαγροτών με μεγαλύτερη ανάπτυξη και εκμετάλλευση μισθωτής εργασίας.
Η ΕΟΚ των μονοπωλίων και στη συνέχεια η σημερινή ΕΕ με την πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή εγχώριων παραγωγικών δυνάμεων. Εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες αν και υποτάχθηκαν, ακολουθώντας τους ευρωκοινοτικούς κανονισμούς, τις ποσοστώσεις, τις απαγορεύσεις της ΚΑΠ, τις αναδιαρθρώσεις σε καλλιέργειες, τελικά ξεκληρίστηκαν, συρρικνώθηκαν παραδοσιακές καλλιέργειες και βιομηχανικοί κλάδοι όπως ζάχαρη, καπνός, κλωστοϋφαντουργία,. Ενισχύθηκε παράλληλα η κυριαρχία των μονοπωλίων, ιδιαίτερα στην κτηνοτροφική παραγωγή, στη συγκέντρωση των αγροτικών προϊόντων, στην παραγωγή και εμπορία των τροφίμων. Την ίδια κατεύθυνση με πιο γρήγορους ρυθμούς έχει η νέα ΚΑΠ 2015 – 2020 με εργαλεία τους όρους και προϋποθέσεις χορήγησης των άμεσων ενισχύσεων.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υποσχέθηκε ότι θα ενδιαφερθεί για τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο, καλλιεργεί την προσδοκία και την αναμονή, όμως δεν αμφισβητεί τη νέα ΚΑΠ που ισχύει από φέτος έως το 2020. Η κυβέρνηση έχει στόχο να αυξηθεί η παραγωγή ορισμένων προϊόντων, κάποιων ν΄αυξηθούν οι εξαγωγές, όμως δεν αλλάζουν οι οικονομικοί όροι, η ΕΕ των μονοπωλίων, τράπεζες, βιομήχανοι, έμποροι που στραγγαλίζουν το μικρό ακόμα και το μεσαίο παραγωγό. Σύντομα αποδείχθηκαν πολύ στενά τα όρια των διαπραγματεύσεων της νέας κυβέρνησης εντός της «λυκοσυμμαχίας». Μετά τους αστερίσκους που έβαλε η συγκυβέρνηση στο εμπάργκο της ΕΕ με τη Ρωσία, η συμφωνία που υπέγραψε με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ (Τρόικα) ή «θεσμικοί εταίροι» κατά το πιο εξωραϊσμένο, αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά επέκταση του μνημονίου και των δεσμεύσεων που προέβλεπε, είναι συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και τα ψίχουλα που έταξε, είναι στο «αέρα». Τα μέτρα που ανακοίνωσε για τα «κόκκινα δάνεια», που εξυγιαίνουν τις τράπεζες, την «τράπεζα ειδικού σκοπού», οι αλλαγές στη φορολόγηση του αγρότη αν και όποτε ισχύσουν δεν αναπληρώνουν καμία απώλεια στο αγροτικό εισόδημα, δεν απαλλάσσουν τη φτωχή αγροτιά από τον κίνδυνο της χρεοκοπίας.
Καμία στήριξη και ανοχή στην κυβέρνηση. Συνεχίζει στον ίδιο δρόμο των δεσμεύσεων στην ΕΕ και της κερδοφορίας των μονοπωλίων.
Αγρότισσα, αγρότη
Το ΚΚΕ έγκαιρα σου είπε την αλήθεια για την ΕΕ, την ΚΑΠ, το Μάαστριχτ, την καπιταλιστική κρίση, τα μνημόνια, την επικοινωνιακή απάτη των «αριστερών», «σκληρών», «υπερήφανων» εντός των τειχών διαπραγματεύσεων, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Δεν έχεις άλλο δρόμο από τη συμμαχία με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, ενάντια στους κοινούς εκμεταλλευτές.
Ο πυρήνας των λαϊκών προβλημάτων βρίσκεται στον κερδοσκοπικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, στην αντίθεση ανάμεσα στον ολοένα και πιο διευρυμένο κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και στην ολοένα μεγαλύτερη συγκέντρωση των προϊόντων της σε λίγα χέρια. Αυτό σημαίνει μονοπώλια στη βιομηχανία, στο εμπόριο, στις τράπεζες, που όλα μαζί συνθλίβουν τον αυτοαπασχολούμενο αγρότη. Αυτό σημαίνει κράτος των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, αστικές κυβερνήσεις που ταυτόχρονα «χαρατσώνουν» τη φτωχή και μεσαία αγροτιά.
Ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ δεν είναι εύκολος, έχει θυσίες που όμως πιάνουν τόπο. Αυτό διδάσκει και το Κιλελέρ. Είναι ρεαλιστικός γιατί ωφελεί τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Έχει αντικειμενική βάση, πατά στη σημερινή πραγματικότητα της χώρας και δεν απαιτεί αναδιανομή της γης.
Η ελληνική πραγματικότητα έχει ανεπτυγμένη μηχανοποίηση της αγροτικής παραγωγής, ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, συγκέντρωση σε ορισμένο βαθμό της γης και της παραγωγής ώστε το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής και επεξεργασίας γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων, αλιευμάτων ως πρώτων υλών ή προϊόντων κατανάλωσης να προέρχεται από κρατικές παραγωγικές μονάδες. Προϋπόθεση γι΄αυτό αποτελεί η κοινωνικοποίηση της γης, των καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, των συγκεντρωμένων μηχανοποιημένων μέσων παραγωγής, με κρατικές υποδομές και άμεση διοχέτευση των βιομηχανικών υλών με άμεση ένταξη στον κεντρικό σχεδιασμό, στο κρατικό εμπόριο.
Σ΄αυτή την κατεύθυνση οι εργαζόμενοι στην κοινωνικοποιημένη κρατική αγροτική παραγωγή, απαλλάσσονται από το άγχος των φυσικών καταστροφών, της διάθεσης του προϊόντος με ατομική ευθύνη, από τα χρέη, τη φορολογία, τον ανταγωνισμό. Αξιοποιούνται όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, εδαφοκλιματικά, τεχνογνωσίας, επιστήμης, βιομηχανικής παραγωγής που επιτρέπουν στη χώρα μας την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων και κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού μας. Το μέτρο της κοινωνικοποίησης της γης αποκλείει τη δυνατότητα συγκέντρωσης της γης, της αλλαγής χρήσης και εμπορευματοποίησή της από τους ατομικούς ή συνεταιρισμένους αγροτοπαραγωγούς.
Προωθείται ο αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός, ο οποίος έχει το δικαίωμα χρήσης της κοινωνικοποιημένης γης ως παραγωγικού μέσου. Με την εθελοντική ένταξη των μικροϊδιοκτητών αγροτών στον παραγωγικό συνεταιρισμό επιτυγχάνεται η μείωση του κόστους παραγωγής με την κοινή καλλιεργητική φροντίδα και συλλογή των προϊόντων αξιοποιούνται καλύτερα οι παραγωγικές δυνάμεις. Εξασφαλίζεται η προστασία της αγροτικής παραγωγής από φυσικά φαινόμενα μέσω των υποδομών του κράτους, η επιστημονική και τεχνική υποστήριξη. Διασφαλίζεται το αγροτικό εισόδημα με τη διάθεση, συγκέντρωση, αποθήκευση, συντήρηση και μεταφορά της αγροτικής παραγωγής μέσω του κεντρικού κρατικού μηχανισμού με καθορισμένες αναλογίες στην παραγωγή και κρατικές τιμές στα προϊόντα.
Η σύνδεση του παραγωγικού συνεταιρισμού έμμεσα μέσω του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού κράτους απαλλάσσει αμέσως τους μικροαγρότες μια για πάντα από το κεφάλαιο – τράπεζες, βιομηχάνους, μεγαλεμπόρους στην προοπτική της πλήρους μηχανοποίησης της παραγωγής και της ένταξής τους στη μεγάλη κοινωνικοποιημένη παραγωγή παρέχει τη δυνατότητα να αποκτήσουν μορφωτική – πολιτιστική ζωντάνια τα χωριά, σύγχρονες κρατικές υποδομές γενικής παιδείας, υγείας, πολιτισμού και φυσικής αγωγής.
Αγρότισσα, αγρότη,
Το μέλλον των πολλών μικρών και μεσαίων αγροτών βρίσκεται παράλληλα με το μέλλον των μισθωτών εργαζομένων στη βιομηχανία, στο συγκεντρωμένο εμπόριο, στις υπηρεσίες κ.α, στην απαλλαγή τους από την καπιταλιστική ιδιοκτησία, στην οικοδόμηση σχέσεων κοινωνικής, σοσιαλιστικής ιδιοκτησίας, οικονομίας. Αυτή η οικονομία είναι ρεαλιστική γιατί συμφέρει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τους βιοπαλαιστές αγρότες, εμποδίζεται από την εξουσία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων. Μ’ αυτή πρέπει να αναμετρηθούμε, να διαμορφώσουμε το λαϊκό ποτάμι που θα την ανατρέψει.
Το δυνάμωμα της κοινής δράσης ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου, τις γυναίκες και τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών, με αντιμονοπωλιακούς – αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης, σε τροχιά σύγκρουσης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, είναι η ελπίδα για την επιβίωση, ανοίγει το δρόμο για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών στη χώρα μας, τη διαγραφή χρεών που διαμορφώθηκαν εξυπηρετώντας ξένα προς τα λαϊκά συμφέροντα. Λαϊκή Συμμαχία με ισχυρό ΚΚΕ είναι μονόδρομος για μια πραγματική αλλαγή στο συσχετισμό ανάμεσα σ’ εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, προϋπόθεση για την εργατική εξουσία, για την κοινωνική ιδιοκτησία και οικονομία με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.
Το ΚΚΕ μπροστά στην 105η επέτειο της ηρωικής εξέγερσης των αγροτών του θεσσαλικού κάμπου (6 Μάρτη 1910) απευθύνει κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης των μικρών και μεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων με την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, τη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών. Να συμβάλουν στη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας ώστε να υπάρξει αντίσταση και στην προοπτική να ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων και το καπιταλιστικό σύστημα που οδηγεί το λαό στην εξαθλίωση.
Σε αυτό το δρόμο πάλης, το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα προς τους αγρότες και τις αγρότισσες. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, με οργάνωση αγωνιστικά, διεκδικητικά, τιμάμε τους αγώνες για τα 105 χρόνια από το Κιλελέρ.
Οι Τ.Ο. του ΚΚΕ στο νομό Τρικάλων καλούμε το λαό της περιοχής μας να συμμετάσχει μαζικά στο συλλαλητήριο ,που διοργανώνει η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Μπλόκων και συμμετέχουν δεκάδες μαζικοί φορείς,
στο χώρο της θυσίας των Θεσσαλών κολίγων ,στο Κιλελέρ,
την Κυριακή 15 Μάρτη στις 12 το μεσημέρι.
