Την άμεση αποζημίωση των αγροτών οι καλλιέργειες των οποίων επλήγησαν από το πράσινο σκουλήκι, ζητούν από την κυβέρνηση 31 βουλευτές της Ν.Δ., ανάμεσα στους οποίους κι ο βουλευτής Τρικάλων Ν. Λέγκας, με επίκαιρη επερώτηση προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Κ. Σκανδαλίδη.
Στην κοινοβουλευτική τους παρέμβαση για τα προβλήματα των βαμβακοπαραγωγών, των οποίων η περσινή σοδειά επλήγη από συνεχείς και έντονες βροχοπτώσεις του περασμένου φθινοπώρου και από το πράσινο σκουλήκι, τονίζεται ότι, παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για χορήγηση αποζημιώσεων, πέντε μήνες μετά, δεν έχει γίνει τίποτε.
Οι βουλευτές επισημαίνουν ότι μεγάλη μερίδα των πληγέντων βαμβακοπαραγωγών έχουν το βαμβάκι ως αποκλειστική καλλιέργεια και αντλούν το σύνολο του εισοδήματός τους από το προϊόν και καλούν την κυβέρνηση, έστω και τώρα, να ανταποκριθεί, το ταχύτερο δυνατόν, στο αίτημα χιλιάδων οικογενειών, αλλά και ολόκληρων περιοχών και να δώσει εντολή στον ΕΛΓΑ – και όχι στα ΠΣΕΑ – να προχωρήσει σε ουσιαστικές εκτιμήσεις των ζημιών και πραγματικές αποζημιώσεις.
Στην επερώτηση τονίζεται ότι στην περίπτωση που οι αποζημιώσεις χορηγηθούν μέσω των ΠΣΕΑ ο υπολογισμός τους θα είναι κατά 35% χαμηλότερος, σε σύγκριση με εκείνον του ΕΛΓΑ. Ζητούνται δε διευκρινήσεις σχετικά με το θέμα της συνδεδεμένης με την παραγωγή κοινοτικής επιδότησης και συγκεκριμένα για τον τρόπο υπολογισμού της στην περίπτωση που η παραγωγή, λόγω των ζημιών, είναι κάτω του προβλεπόμενου από το κοινοτικό όριο.
Τονίζεται επίσης το γεγονός ότι εξαιτίας των αλλεπάλληλων ψεκασμών, για την αντιμετώπιση των φυτοασθενειών, οι καλλιεργητές είχαν επιπλέον οικονομική επιβάρυνση, με ότι αυτό συνεπάγεται με δεδομένη την οικονομική συγκυρία.
Υπενθυμίζεται ότι ο πρώην Υφυπουργός είχε καταθέσει ερώτηση για το ίδιο θέμα στην τότε Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κα Μπατζελή, στην οποία, μεταξύ άλλων, παρέθετε επίσημα στοιχεία για το Νομό Τρικάλων, σύμφωνα με τα οποία το φαινόμενο, η ανάπτυξη του οποίου οφείλεται στις καιρικές συνθήκες που επικράτησαν στις αρχές του καλοκαιριού, οδήγησε σε εκτεταμένες ζημιές, τις χειρότερες από το 1968, που σε αρκετές περιπτώσεις φτάνουν και στο 100% της παραγωγής.
Έδινε δε έμφαση στον κίνδυνο να χαθεί και η συνδεδεμένη ενίσχυση στο προϊόν, αφού χιλιάδες αγρότες δεν θα πάρουν τα 200 κιλά ανά στρέμμα, που είναι το κατώτατο όριο.
