Στην Ελλάδα της παρακμής και των μνημονίων όμως, πολλά πράγματα “υποτίθεται” πως γίνονται. Και το λέμε αυτό, γιατί κάθε άλλο παρά “λαμπρές” ήταν αυτές οι “εκδηλώσεις” μνήμης για την απελευθέρωση της πόλης, από τις επίσημες αρχές του τόπου.
Αγουροξυπνημένοι βουλευτές,που κοιτάνε συνεχώς το ρολόι τους, ελάχιστοι πολίτες παρόντες (συνήθως είναι οι ηλικιωμένοι που απολαμβάνουν την πρωινή δροσιά στην πλατεία), το μνημείο που κατατίθενται τα στεφάνια είναι στο όριο να χαρακτηριστεί ως ζούγκλα, αφού η βλάστηση κοντεύει να το κρύψει, και το καθιερωμένο άγημα της ΣΜΥ να κάνει ότι μπορεί για να δώσει μια κάποια λάμψη στην όλη “εκδήλωση”.
Αναρωτιόμαστε, γιατί οι καταθέσεις στεφάνων δεν γίνονται στο σχετικό μνημείο που υπάρχει απέναντι από το δημαρχείο και που τοποθετήθηκε για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας,και γίνονται στο ηρώο του συντοπίτη μας οπλαρχηγού, που έπεσε στην έξοδο του Μεσολογγίου; Απάντηση προφανώς και δεν θα πάρουμε.
Για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποτελεί ντροπή για τους αγωνιστές και τους πεσόντες για την Ελευθερία αυτής της πατρίδας,να γίνονται εκδηλώσεις τόσο υποβαθμισμένες και τυπικές.
