Ο κος Μαγκούφης Χρήστος, Βουλευτής Ν Τρικάλων, τοποθετήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής, για τον Προϋπολογισμό του 2011, ώς εξής:
Η Κυβέρνηση υπό την επίδραση των αναγκαίων, για τη σωτηρία της οικονομίας πολιτικών του Μνημονίου, κατέθεσε τον κρισιμότερο Προϋπολογισμό, της μεταπολεμικής Ελλάδας, που βιώνει μια πολυδιάστατη κρίση.
Η επιτυχής έκβασή του, θα αποδείξει την ικανότητα της Κυβέρνησης, να σχεδιάζει και να υλοποιεί, τις αναγκαίες τομές, λαμβάνοντας υπόψη, την βασική συνιστώσα του δικαίου, που αποτελεί τον καταλύτη του κοινωνικού reaktio στο Κυβερνητικό acktio.
Εν προκειμένω η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου με τον παρόντα προϋπολογισμό, κόβει το γόρδιο δεσμό των αγκυλώσεων, που οδήγησαν κατά το παρελθόν στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την οικονομία στο κόκκινο.
Είναι σαφές ότι το οξυμένο πρόβλημα, στην οικονομία, προέκυψε από :
- το στρεβλό παραγωγικό σύστημα,
- το μεγάλο, σπάταλο και πελατειακό κράτος,
- τη φούσκα του χρηματιστηρίου και την έξοδο πολλών δις από τη χώρα,
- το διογκωμένο κόστος των Ολυμπιακών αγώνων,
- το καταναλωτικό πρότυπο της γενιάς μας να ζει με δανεικά,
- τα υπερβολικά ελλείμματα των ΔΕΚΟ,
και πρωτίστως, από τις λαθεμένες επιλογές του πολιτικού συστήματος της γενιάς μας, που δανείστηκε υπέρμετρα την ευμάρεια της, από την επόμενη.
Προφανώς προκύπτουν ευθύνες για όσους κυβέρνησαν και όχι μόνο, και ας αναλάβει η κάθε παράταξη και ο καθένας μας, το μερτικό του στην ευθύνη.
Αξιοσημείωτο όμως είναι, ότι κατά την τελευταία περίοδο που κυβέρνησε η Νέα Δημοκρατία, από το 2004 έως το 2009, έγινε κάτι πρωτοφανές και εγκληματικό, καθότι, ενώ είχαμε ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ κατά 40%, η αύξηση των πρωτογενών δαπανών της κεντρικής Κυβέρνησης, ανήλθε στο 87%, ενώ τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν μόνο κατά 31%.
Τότε προέκυψε ο μεγαλύτερος εκτροχιασμός των δημοσιονομικών μεγεθών, με αποκορύφωμα το 2009 όπου, το έλλειμμα, από 9,85 αυξήθηκε σε 36,2 δις €, το δε Δημόσιο χρέος της αυτής περιόδου εκτινάχθηκε, από τα 168 στα 298 δις €.
Τα γεγονότα αυτά μείωσαν, την όποια θετική συμβολή του δημόσιου χρέους, κατά τις δεκαετίες του ‘80 και ‘90, μέσω του οποίου προχώρησε η ανάπτυξη, εφαρμόστηκε το κοινωνικό κράτος, σχεδιάσθηκαν και υλοποιήθηκαν οδικές υποδομές, χτίστηκαν σχολεία, πανεπιστήμια και νοσοκομεία, κάθε ελληνική οικογένεια απέκτησε ένα άνετο σπίτι, και επί της ουσίας, δημιουργήθηκε η μεσοαστική τάξη στη χώρα.
Δυστυχώς η εκτίναξη του Δημόσιου Χρέους, στα ύψη, έφερε τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και ένα βήμα πριν το γκρεμό.
Το διεθνές οικονομικό περιβάλλον κατέστη αρνητικό και αβέβαιο, καθότι η εγκληματική χρηματοπιστωτική απληστία των κερδοσκόπων, έπληξε και πλήττει, με πρωτοφανή αγριότητα τις αδύναμες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Ως κατάληξη αυτής της στρατηγικής, προέκυψε το πρόβλημα στην ευρωζώνη, και ο πόλεμος ευρώ δολαρίου.
Ένας πόλεμος που βρήκε πρόσφορο έδαφος, στην προβληματική αρχιτεκτονική της Ένωσης, που δεν ολοκληρώθηκε ως πολιτική, παραμένοντας απλώς ως ΟΝΕ.
Σήμερα έχει πλέον αποδειχθεί, πως δεν αρκεί ένα κοινό νόμισμα και η ΕΚΤ, για να επιλύσουν, το δομικό πρόβλημα των εθνικών οικονομιών των χωρών της Ένωσης.
Απαιτείται εγρήγορση και φύλαξη της κεκρόπορτάς της, προκειμένου να μην αλωθεί. Ήδη οι πολιορκητές έχουν πολλαπλασιαστεί και καραδοκούν, παρεμβαίνοντας δυναμικά στο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, ενώ ο κίνδυνος για την Ευρωπαϊκή Ένωση διευρύνεται.
Είναι καιρός οι πολιτικές ηγεσίες της Ένωσης, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, έναντι του οράματος για την Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών της, και η πολιτική να υπερισχύσει της αισχροκέρδειας της αγοράς.
Η κοντόφθαλμη πολιτική της κας Μέρκελ, αποδείχθηκε καταστροφική για αρκετές χώρες της ευρωζώνης, και πρόχειρη για την υπόσταση του Ευρώ.
Ήδη οι φωνές αμφισβήτησης των επιλογών της πληθαίνουν, εντός και εκτός Γερμανίας, ενώ οι εξελίξεις δικαιώνουν τον Γιώργο Παπανδρέου και τις πολιτικές του πρωτοβουλίες.
Η υπέρβαση της κρίσης του Ευρώ, είναι εκ των ουκ άνευ, αλλά προϋποθέτει τη σωτηρία των αδυνάτων χωρών της ευρωζώνης.
Αυτό για την Ελλάδα συνεπάγεται την αναγκαιότητα της χρονικής επιμήκυνσης αποπληρωμής του δανείου των 110 δις €, χωρίς πρόσθετους και επαχθείς όρους, που θα ανέτρεπαν την όλη προσπάθεια της δημοσιονομικής εξυγίανσής της.
Ήδη κατά τη διάρκεια του 2010, με τις θυσίες του Ελληνικού λαού, επιτεύχθηκε ο πιο σημαντικός στόχος της μείωσης του ελλείμματος κατά 6% του ΑΕΠ, που μεταφράζεται σε 14 δις €, πράγμα πρωτοφανές, που δεν έχει επιτευχθεί, σε καμιά οικονομία και χώρα του κόσμου.
Αυτό το θετικό επίτευγμα του ΠΑΣΟΚ κατά το 2010, ισοδυναμεί αριθμητικά, με την αντίστοιχη ζημιά της Νέας Δημοκρατίας το 2009.
Ως εκ τούτου θα περίμενα, από το κο Σαμαρά, αντί να μιλάει για «γλάστρες» και «βασιλικούς», αναφερόμενος στη περίπτωση της Ιρλανδίας, να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη για τα σφάλματα της παράταξής του, και να σταθεί με πατριωτική συνείδηση στο ύψος των αναγκαίων για τη χώρα περιστάσεων.
Όσοι σήμερα δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των καιρών, και την τιτάνια προσπάθεια του Γιώργου Παπανδρέου και της Κυβέρνησής του, είναι εξαρτημένοι από το μικροκομματικό τους σύνδρομο, και την αγωνία για τη μελλοντική τους πολιτική ύπαρξη.
Πατριωτικό είναι να επιβραβεύεις τα θετικά για τη χώρα επιτεύγματα μιας κυβέρνησης, παρά να προσδοκάς την αποτυχία της, με στόχο τα πολιτικά σου οφέλη ως αντιπολίτευση.
Για τους φίλους μου της άλλης αριστεράς, οφείλω να τονίσω, ότι η φυγή από τη πραγματικότητα και η αναζήτηση της ουτοπίας, δεν αποτελεί λύση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Ο νέος προϋπολογισμός θέτει υψηλούς στόχους. Δεν είναι αρεστός, είναι όμως αναγκαίος και επιβεβλημένος από την στυγνή πραγματικότητα.
Είναι ένας προϋπολογισμός συνέχειας και συνέπειας, με στόχο την έξοδο της χώρας από τη κρίση.
Είναι ένας προϋπολογισμός που :
- συμβάλει, στην αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος της οικονομίας, και στην ανασυγκρότηση του κράτους,
- εξασφαλίζει τη σταθερή ροή της δανειακής χρηματοδότησης της χώρας,
- αποκαθιστά τη χαμένη αξιοπιστία της Ελλάδας, έναντι των εταίρων της, αφού οι στοχεύσεις και οι προβλέψεις του, βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία καταγραφής από την ΕΛΣΤΑΤ και ελέγχου από τη Eurostat,
- συνεχίζει τη δημοσιονομική προσαρμογή, θέτοντας νέους στόχους και προκλήσεις.
Ειδικότερα η εκτέλεση του αποβλέπει,
- στην περαιτέρω μείωση του ελλείμματος κατά 5 δις €,
- στοχεύει στην αποκλιμάκωση του πληθωρισμού από το 4,7% στο 2,2 και
- επικεντρώνει τη προσπάθεια της Κυβέρνησης, στην επίτευξη μεγάλων προκλήσεων όπως :
- 1. στη διαχείριση και έλεγχο των δημοσίων δαπανών
- 2. στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής
- 3. στη μείωση των ελλειμμάτων των δημόσιων οργανισμών
- 4. στην μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα
- 5. στην αντιμετώπιση της σπατάλης στο χώρο της υγείας
- 6. στις εργασιακές σχέσεις
- 7. στην απελευθέρωση των επαγγελμάτων
- 8. στη στήριξη του χρηματοπιστωτικού τομέα,
- 9. στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τις αποκρατικοποιήσεις
10. στο επιχειρηματικό περιβάλλον και την ανάπτυξη.
Ειδικότερα για την ανάπτυξη οφείλω να τονίσω, ότι πρέπει να γίνει στη βάση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε τομέα και περιοχής, και ιδίως εκείνων που έχουν αδικηθεί, μεταξύ των οποίων και ο νομός Τρικάλων, και δεν το λέγω αυτό, επειδή προέρχομαι από κει, αλλά επειδή και ο νομός μου ανήκει στους αδικημένους.
Κλείνοντας οφείλω να τονίσω την αδήριτη ανάγκη της αποκλιμάκωσης του τεράστιου Δημόσιου Χρέους, για το οποίο προ πολλού ο Ανδρέας Παπανδρέου, με τη ρήση «Ή η Ελλάδα θα αφανίσει το χρέος ή το χρέος την Ελλάδα», είχε προειδοποιήσει.
Αυτό θα επιτευχθεί μόνο με τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων, δίχως να μεταθέτουμε την αντιμετώπιση του προβλήματος, στις επόμενες γενιές.
Οι καιροί ου μενετοί και η ευθύνη δική μας.
Γι αυτό σας καλώ, να ψηφίσουμε τον Προϋπολογισμό του 2011.
