…..σε μία αγορά με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους
προτεραιότητα να έχουν οι ημεδαποί και όχι οι αλλοδαποί άνεργοι.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί η ανεξέλεγκτη ροή μεταναστών στη Χώρα μας. Δεν αντέχει ο λαός μας, δεν τους αντέχει η Χώρα μας.
Κινδυνεύει με κατάρρευση όλο το ασφαλιστικό σύστημα.
Ο Ξένιος Ζευς, σε αυτήν εδώ τη Χώρα, λατρεύτηκε και λατρεύεται,
αλλά είναι άλλο να προστρέξει κανείς σαν ικέτης και άλλο σαν εισβολέας.
Το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης
θα το λύσουμε μέσα στην Ευρώπη με την Ευρώπη.
Αυτά τόνισε, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του στη Βουλή, ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ηλίας ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ, κατά τη συνεδρίαση της Ολομέλειας, στις 19-3-14, με θέμα «Κώδικας Μετανάστευσης και Κοινωνικής Ένταξης».
Παραθέτουμε την ομιλία του κ. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ,
….Πράγματι, η Ελλάδα ήταν παλαιόθεν μια φιλόξενη χώρα, μια ανοιχτή χώρα και ο Ξένιος Ζευς σε αυτήν εδώ τη χώρα λατρεύτηκε και λατρεύεται.
Όμως, κανείς δεν αμφισβητεί ότι και σήμερα ο ελληνικός λαός τρέφει τα ίδια αισθήματα έναντι των αλλοδαπών που προστρέχουν σαν ικέτες σ’ αυτή τη χώρα. Είναι άλλο να προστρέξει κανείς σαν ικέτης και άλλο σαν εισβολέας σε αυτή τη χώρα. Ο ικέτης διώκεται στη χώρα του και αναζητεί προστασία στη δική μας χώρα. Και είμαστε υποχρεωμένοι να τους την παράσχουμε.
Όμως, αυτός που έρχεται γιατί αναζητά μια καλύτερη τύχη, δεν είναι ικέτης. Αν τους βαφτίσουμε όλους «ικέτες», τότε χάνει τη σημασία η λέξη «ικέτης». Η χώρα μας, καθώς και ο ελληνικός λαός, είναι μια ανοικτή κοινωνία, αλλά δεν μπορεί να χωρέσει άλλους αλλοδαπούς. Θα πρέπει να το καταλάβουμε αυτό.
Άρα, πρέπει να βάλουμε κανόνες βάσει των οποίων θα οριοθετείται η ελεγχόμενη είσοδος, η παραμονή για διαφόρους λόγους, η εργασία στη χώρα, διαχωρίζοντας πλήρως τους πρόσφυγες, να μην μπερδεύουμε τον πρόσφυγα, τον ικέτη, με αυτόν που αναζητά μία καλύτερη τύχη.
Δεν μπορεί, επομένως, να συνεχιστεί αυτή η ανεξέλεγκτη ροή μεταναστών στη χώρα μας. Δεν αντέχει ο λαός μας, δεν τους αντέχει η χώρα μας, δεν τους αντέχει το σύστημα. Θα καταρρεύσει όλο το ασφαλιστικό σύστημα. Θα πρέπει αυτοί οι κανόνες να είναι σεβαστοί από όλους μας.
Και χαίρομαι πραγματικά που σε αυτό το θέμα, στα περισσότερα σημεία, απ’ ό,τι είδα συμφωνούν όλες οι πτέρυγες. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι το Υπουργείο έκανε ένα σπουδαίο έργο. Και σε αυτό το έργο επιμέρους ενστάσεις ή αιτιάσεις μπορεί κανείς να έχει. Δεν μπορεί, όμως, να διαφωνήσει στην ουσία που εισάγει αυτό το νομοσχέδιο: Ξεκάθαρους κανόνες για να ξέρει ο κάθε αλλοδαπός ή ο κάθε ένας που θέλει να επενδύσει στον τόπο ή ο καθένας που θέλει να έρθει να διαμείνει στον τόπο, τι ισχύει κάθε φορά.
Η ιστορία της μετανάστευσης στη χώρα μας είναι ιστορία των τελευταίων είκοσι με τριάντα ετών. Ο ν. 4310 που ίσχυε μέχρι το 1991 ήταν από το Βενιζέλο. Το 1991 ήμουν βασικός συντάκτης του νέου τότε κώδικα περί αλλοδαπών, του ν.1975, που προσπάθησε να βάλει νέους κανόνες στα θέματα της μετανάστευσης, γιατί είχε καταρρεύσει το ανατολικό μπλοκ, είχαν καταρρεύσει τα σύνορα, δεν φυλάσσονταν από εκείνες τις πλευρές με συνέπεια οι ροές να αυξηθούν. Έπρεπε, λοιπόν, να μπουν κάποιοι κανόνες.
Στη συνέχεια είχαμε το ν. 3386/2005, επιμέρους προεδρικά διατάγματα και αποφάσεις, καθώς και κοινοτικές οδηγίες που ενσωματώθηκαν.
Σήμερα έρχεται αυτός ο νόμος να ενσωματώσει όλα αυτά τα νομοθετήματα που υπήρχαν, να τα κωδικοποιήσει, να τα ιεραρχήσει, έτσι ώστε να μπορούν να είναι εύκολα κτήμα των υπηρεσιών, των δημοσίων λειτουργών, των νομικών και κυρίως των ίδιων των ενδιαφερομένων αλλοδαπών, αλλά και των εργοδοτών που θέλουν να απασχολήσουν έναν αλλοδαπό.
Δεν είναι αληθές ότι αλιεργάτες από την Αίγυπτο έρχονται γιατί τους μεταφέρουν τα αλιευτικά χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις. Από το 1988 -και τότε ήμουν μέλος της ομάδας που υπογράψαμε τη συμφωνία με την Αίγυπτο, με το μακαρίτη το Μόραλη- είχε γίνει διακρατική συμφωνία με τους Αιγυπτίους να έρχεται συγκεκριμένος αριθμός αλιεργατών με συγκεκριμένες προϋποθέσεις, τις οποίες τηρούν, οι οποίοι φεύγουν και στη συνέχεια έρχονται ή οι ίδιοι ή άλλοι. Νόμιμα όμως! Αυτό είναι πάρα πολύ θετικό, το πώς, δηλαδή, μπορούμε με διακρατικές συμφωνίες, αν τις δομήσουμε και τις τηρήσουμε σωστά, να μην έχουμε κόστος στην ελληνική οικονομία, αλλά μόνο οφέλη.
Αυτό το νομοσχέδιο έχει πάρα πολλές θετικές διατάξεις για τους επενδυτές. Ακούστηκε το εξής ερώτημα: «Γιατί τους επενδυτές τους μεταχειριζόμαστε έτσι;» Μα, γιατί οι επενδυτές με αυτά τα οποία θα επενδύσουν, θα δημιουργήσουν θέσεις απασχόλησης. Και στις θέσεις απασχόλησης θα απασχοληθούν και ημεδαποί, αλλά και αλλοδαποί. Άρα, είναι ευπρόσδεκτος ένας επενδυτής όταν τηρεί τους νόμους και τις διατάξεις που εκάστοτε ισχύουν στη χώρα μας.
Πολλές χώρες έχουν δώσει κίνητρα για να προσελκύσουν υψηλού επιπέδου πολίτες που θέλουν να επενδύσουν στη χώρα και δημιουργούν τα λιγότερα προβλήματα στο κοινωνικό σύνολο. Αυτοί οι επενδυτές είναι ευπρόσδεκτοι. Γι’ αυτό θέτουμε αυτούς τους κανόνες, έτσι ώστε και να εισπράξει η ελληνική κοινωνία και να μην υποστεί τα κόστη τα οποία συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις ενυπάρχουν.
Νομοθετούμε τις «Υπηρεσίες Μιας Στάσης». Είναι πολύ σημαντικό για να εξυπηρετούνται οι πολίτες από συγκεκριμένες υπηρεσίες με τις λιγότερες δυνατές γραφειοκρατικές διατυπώσεις.
Επανεξετάζονται οι όροι πρόσβασης στην αγορά εργασίας. Είναι προαπαιτούμενο σε μία αγορά με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους προτεραιότητα να έχουν οι ημεδαποί άνεργοι.
Δεν πιστεύω να διαφωνεί κανείς σ’ αυτό. Δεν μπορεί να διαφωνεί κανείς ότι πριν μετακαλέσουμε έναν αλλοδαπό να καταλάβει μία θέση εργασίας, θα πρέπει να ερευνηθεί η υπάρχουσα αγορά εργασίας, αν προσφέρονται οι ημεδαποί ή αλλοδαποί που δεν μένουν νόμιμα στη χώρα να καλύψουν αυτήν τη θέση και αν δεν προσφέρονται, τότε να πάμε στην μετάκληση ενός τρίτου προσώπου, γιατί αυτό το πρόσωπο που θα έλθει προφανώς θα παραμείνει. Συνήθως από τα δέκα πρόσωπα που έρχονται μόνο τα δύο-τρία αποχωρούν, τα άλλα παραμένουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στη χώρα μας και δημιουργούν νέα γενιά μεταναστών κ.ο.κ..
Γι’ αυτό καλό θα είναι να εξαντλείται η εσωτερική αγορά. Και καλό θα είναι να θέτουμε αυστηρούς κανόνες στους εργοδότες που μετακαλούν τέτοια πρόσωπα, οι οποίοι κανόνες θα καλύπτουν και την ασφαλιστική εισφορά των εργαζομένων, θα καλύπτουν το φορολογικό καθεστώς τους, θα καλύπτουν και τα εισιτήρια τυχόν επιστροφής για τους αλλοδαπούς. Γιατί κανένας αλλοδαπός δεν έρχεται, σε μία ξένη χώρα, αν δεν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι να του δώσουν τροφή, στέγη και πιθανόν εργασία.
Άρα, υπάρχει συνυπευθυνότητα ημεδαπών εργοδοτών σε κάθε περίπτωση για μία παράνομη είσοδο στη χώρα. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που παρέχουν φιλοξενία, κάποιοι άνθρωποι που παρέχουν στέγη, κάποιοι άνθρωποι που δεν τηρούν τους νόμους, που η ελληνική πολιτεία έχει θέσει.
Ο πέλεκυς θα πρέπει να είναι βαρύς έναντι αυτών των εργοδοτών, γιατί αυτοί εκμεταλλεύονται τον πόνο και τη δυστυχία κάποιων ανθρώπων, τους φέρνουν εδώ και όταν δεν έχουν να τους πληρώσουν ή είναι μεγάλο το κόστος, τους καταγγέλλουν και στην Αστυνομία για να απελαθούν.
Γι’ αυτό αυτός ο Κώδικας βάζει σταθερούς κανόνες. Ξεχωρίζουμε τους πρόσφυγες, αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε διαπιστευτήρια σε όλους αυτούς που είναι να πάνε στην ενδοχώρα της Ευρώπης.
Το πρόβλημα θα το λύσουμε μέσα στην Ευρώπη με την Ευρώπη. Είναι πανευρωπαϊκό το πρόβλημα κι αν εμείς μετακυλήσουμε το βάρος σε μία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, δεν προσφέρουμε στην ουσία του προβλήματος καμία λύση. Το αντίθετο, μάλιστα, δεν θα έχουμε την αλληλεγγύη της Ευρώπης που την επιζητούμε.
