Η απόφαση της κυβέρνησης για την εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό, προταση που είχε κάνει στις προηγούμενες ευρωεκλογές και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, δημιουργεί νέα πολιτικά δεδομένα και κάποιες εύλογες ανησυχίες. Αν δεν πηγαίναμε σε σταυρό θα επρεπε να είχαμε σε κάθε κόμμα μια ανοιχτή δημοκρατική διαδικασία. Το ίδιο ισχύει και για την πρόταση καθιέρωσης μονοεδρικών περιφερειών.
Αυτό όμως προϋποθέτει την ανοιχτή και δημοκρατικη λειτουργία των κομμάτων. Μέχρι αυτό να εξασφαλιστεί, ο σταυρός, παρότι μπορεί να μην θεωρείται ιδανικό σύστημα, είναι σίγουρα καλύτερος από τις επιλογές που μπορεί να κάνουν οι εκάστοτε αργηγοί των κομμάτων.
Κατανοώ επίσης τις ανησυχιες πολλών εκ των “58”, αλλά αυτές μπορούν να λυθούν άμεσα με την κάθοδο ως υποψηφίων στις εκλογές με σταυρό των πιο προβεβλημένων στελεχών τους. Πιστεύει κανείς οτι αν είναι υποψήφιοι για παράδειγμα ο Γιάννης Βούλγαρης ή ο Γιώργος Παγουλάτος θα έχουν πρόβλημα αναγνωρισημότητας;
Ας το τολμήσουν και δεν θα χάσουν. Αν ο λαός θελει να δει μια μεγαλη κεντροαριστερά τότε δεν θα ψηφίσει μόνο τους κομματικούς υποψήφιους. Θα εχει την δυνατότητα να διαλέξει απο ενα πολύ ευρυτερο ψηφοδέλτιο. Ο λαός ξέρει να κρίνει.
Κι εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα στηρίξει τέτοιες υποψηφιότητες.
