17 Νοέμβρη. Ημέρα σύμβολο αγώνα και αντίστασης ενάντια στη ξενοκίνητη δικτατορία. Ημέρα χρέους και απότισης φόρου τιμής στα νιάτα του τόπου, που πέσαν από τα τανκ και τα βόλια της χούντας. Στα νιάτα που βασανίστηκαν στα κρατητήρια των εντεταλμένων προδοτών του έθνους και της πατρίδας.
37 χρόνια μετά, ξανά σήμερα 17 Νοέμβρη, με ζωντανές τις μνήμες δηλώνουμε πίστη στα ιδανικά των μαχητών του Πολυτεχνείου, προσυπογράφουμε την διαχρονικότητα των συνθημάτων για Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία Λαϊκή Κυριαρχία.
Τα βιώματά μας και η ταύτιση με τους συμβολισμούς του Πολυτεχνείου καθιστούν ενεργή την συνείδησή μας και το χρέος μας για διαρκή αγώνα, γιατί ο Αγώνας δικαιώνεται μόνον εφόσον συνεχίζεται.
Σήμερα η Χώρα βρίσκεται σε κρίση οικονομική – κοινωνική – πολιτική, πρωτίστως όμως πολιτισμική, γιατί αυτή αποτελεί τη μήτρα των επιμέρους κρίσεων.
Απαιτείται αφύπνιση, αρκετά βουλιάξαμε στους καναπέδες. Απαιτείται ενεργή συμμετοχή και όχι αποχή από τα κοινωνικά οικονομικά πολιτικά και πολιτισμικά δρώμενα. Στο χέρι μας είναι να αποτινάξουμε, τους ζυγούς πάσης μορφής, και να φτιάξουμε την Ελλάδα των αξιών και των συνανθρώπων μας.
Στον αγώνα για ένα καλύτερο Αύριο, δεν περισσεύει κανείς και καμιά.
Αναλαμβάνοντας ο καθένας και η καθεμιά το μερτικό στην ευθύνη που μας αναλογεί, ας δώσουμε υπερθετικά τη μάχη που αρμόζει για την Ελλάδα της Δημιουργίας, της Παραγωγής και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Η μεγαλύτερη αποτίμηση φόρου τιμής στους πεσόντες του Πολυτεχνείου δεν είναι η κατάθεση στεφάνων αλλά η καθημερινή συμμετοχή στους αγώνες για τη δικαίωση των οραμάτων τους.
Νέο ξεκίνημα λοιπόν Πάλης και Αγώνων, όλων μας, όχι αύριο, παρά σήμερα και κάθε μέρα.
Ταπεινά,
Χρήστος Μαγκούφης
