Με μαζικότητα και παλμό τιμήθηκε αγωνιστικά στα Τρίκαλα η 40η επέτειος από τη εξέγερση στο Πολυτεχνείο σε εκδήλωση που διοργάνωσαν οι δυνάμεις Λαϊκής Συμμαχίας.
Εργαζόμενοι και σωματεία που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ., αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ και σωματεία τους που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΕΒΕ , φτωχοί αγρότες που συντάσσονται με την ΠΑΣΥ , σπουδαστές ,γυναίκες , άνθρωποι του μόχθου που δραστηριοποιούνται στις λαικές επιτροπές των συνοικιών συμμετείχαν στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου (κεντρική πλατεία Τρικάλων)
Η εκδήλωση ξεκίνησε με απαγγελία ποιήματος του Γ.Ρίτσου από μαθήτρια και στη συνέχεια διαβάστηκε απόσπασμα από «Το χρονικό των τριών ημερών» της Κωστούλας Μητροπούλου. Στη συγκέντρωση χαιρετισμό απεύθυνε χαιρετισμό ο Γιώργος Λιατίφης από τη γραμματεία Τρικάλων του ΠΑΜΕ , ενώ η κεντρική ομιλία πραγματοποιήθηκε από το Γρηγόρη Λαμπράκη , μέλους του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών(ΜΑΣ) & πρόεδρο του φοιτητικού συλλόγου ΤΕΦΑΑ Τρικάλων.
Στην ομιλία του ο Γρηγόρης Λαμπράκης τόνισε:
«Ο ξεσηκωμός στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβρη του 1973, αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, ορόσημο της λαϊκής πάλης, σε μια από τις δύσκολες περιόδους της νεότερης ιστορίας του λαϊκού μας κινήματος. Σαν τέτοιο ορόσημο μπορεί να σηματοδοτεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας την αντίσταση.
Ο ξεσηκωμός του Νοέμβρη είχε ποιοτικά διαφορετικό περιεχόμενο, πολύ παραπάνω από τη διεκδίκηση μιας τυπικής μορφής αστικής ελευθερίας και δημοκρατίας. Στη μνήμη μπορεί να ηχεί ακόμη το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», που και αυτό επίσης σε κάθε εποχή έχει το δικό του συμβολισμό και το δικό του πολιτικό περιεχόμενο, αλλά ο ξεσηκωμός δεν ήταν μόνο αυτό ή μόνο γι’ αυτό. Μαζί με το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» προβλήθηκαν και τα συνθήματα – στόχοι «Κάτω η χούντα», «Εξω οι ΗΠΑ και το NATO».
Το χρονικό των τριών ημερών της κατάληψης έχει τη δική του ιστορία. Μετά το κλείσιμο των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, στην κατάληψη έρχονται και συμμετέχουν μαθητές κι εργαζόμενοι (οικοδόμοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι κ.ά.). Οργανώνεται η κατάληψη, με μοίρασμα προκηρύξεων, τη λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού, ακούγονται παντού αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα. Οι συγκεντρωμένοι μέσα κι έξω από το Πολυτεχνείο είναι χιλιάδες. Ενώ στις 16 Νοέμβρη το απόγευμα η αστυνομία αρχίζει να χτυπάει άγρια τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας και γύρω από το Πολυτεχνείο που έχουν κινητοποιηθεί οι οικοδόμοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, άλλοι κλάδοι εργαζομένων, αγρότες από τα Μέγαρα.
Η άνοδος του εργατικού κινήματος ήταν, συγκριτικά με τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας, σημαντική. Το δυνάμωμα του φοιτητικού κινήματος «πατούσε» πάνω στο λαϊκό παράγοντα, στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος.
Το 1973 χαρακτηρίζεται από τη σοβαρή αγωνιστική ανάταση του λαού και της νεολαίας. Το χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης των αγώνων της εργατικής τάξης, λόγω της φασιστικής επιβολής, αρχίζει να ξεπερνιέται. Στην πρώτη γραμμή τίθενται ζητήματα, όπως: Μεροκάματα, ασφαλιστικά ταμεία, ωράριο, συνδικαλιστικές ελευθερίες, δικαίωμα της απεργίας. Μία μετά την άλλη οι ομοσπονδίες, ένας μετά τον άλλο οι κλάδοι των εργαζομένων καταγγέλλουν τις συμβάσεις εργασίας και ζητούν αυξήσεις των αποδοχών τους
Την ίδια χρονιά, αναπτύσσονται και οι πρώτες εκδηλώσεις των αγροτών, διοργανώνοντας μεγάλα συλλαλητήρια, όπως στα Καλύβια Τρικάλων, στα Μέγαρα, στα Σπάτα, στο Μενίδι, στο Σκαραμαγκά. Αρνούνται την παράδοση ή πώληση των προϊόντων τους, μέτρο που επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα.
Επιπλέον, η κρίση του χουντικού καθεστώτος γίνεται όλο και πιο βαθιά και επιταχύνεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και ιδιαίτερα την περίοδο 1972 – ’73. Μια σειρά από διεθνείς και εσωτερικές εξελίξεις εντείνουν την κρίση και την παράλληλη άνοδο της αντιδικτατορικής πάλης.
Για τον καπιταλισμό, εκείνη η περίοδος ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Η οικονομική κρίση (που τότε από τους αστούς οικονομολόγους ονομαζόταν «πετρελαϊκή κρίση») μόλις είχε ξεσπάσει, αγγίζοντας και τη χώρα. Οι σκανδαλώδεις συμβάσεις της χούντας με μονοπώλια γίνονται απροκάλυπτες και γνωστές στο λαό. Παράλληλα, όμως, η αντιαμερικάνικη, αντιιμπεριαλιστική συνείδηση λαού και νεολαίας βαθαίνει ακόμη περισσότερο από τις επεμβάσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. (…)
ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Πώς ανατράπηκε τελικά η χούντα; Διαβάζουμε στο σχολικό βιβλίο της Ιστορίας της Γ’ Γυμνασίου: «Η δικτατορία κατέρρευσε από ένα δικό της εγκληματικό λάθος». Δηλαδή τι διδάσκει το υπουργείο στους μαθητές; Πως η μεταπολίτευση, η αλλαγή έγινε με απόφαση των «ισχυρών» που βρήκαν την ευκαιρία από το ΛΑΘΟΣ (ενν. την εισβολή στην Κύπρο) να αλλάξουν την κατάσταση. Ο λαός και οι αγώνες του δήθεν δεν έπαιξαν κανένα ρόλο. Άρα και οι θυσίες του ήταν μάλλον άχρηστες. Θέλουν να πείσουν τους μαθητές πως και σήμερα η λύση έρχεται μόνο όταν οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις το θελήσουν και βρουν μία ευκαιρία να το κάνουν.
ΛΕΝΕ ΨΕΜΜΑΤΑ. Όλη η 7χρονη αντιδικτατορική πάλη του λαού μας, ο παλλαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου άνοιξαν το δρόμο για την κατάρρευση της δικτατορίας. Η δράση του λαού ήταν πολύμορφη: οι φυλακές και οι εξορίες αγωνιστών, ο παράνομος Τύπος, τα συνθήματα και οι προκηρύξεις, η μαζική έκφραση αντίστασης που συνδύαζε την παράνομη με τη νόμιμη δουλειά. Κανένας μηχανισμός δεν είναι παντοδύναμος και αιώνιος, όσο και αν εμφανίζεται έτσι. Κάθε αντιδραστικός μηχανισμός είναι ευάλωτος, βιώνει τις βαθιές αντιφάσεις του και η δικτατορία του κεφαλαίου είναι ιστορικά πεπερασμένη. Πολύ περισσότερο όταν υφίσταται την πίεση της λαϊκής πάλης. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα.Καμιά θυσία δεν πάει χαμένη.
Σε όλη τη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα συγκρούονταν δύο γραμμές:
Από τη μια μεριά η γραμμή της απομάκρυνσης της χούντας και επαναφορά της προηγούμενης αστικής νομιμότητας. Και από την άλλη μεριά, η γραμμή που πάλευε όχι μόνο για την ανατροπή της χούντας, αλλά και για τη δημιουργία συνθηκών που θα οδηγούσαν σε ριζικότερες αλλαγές.
Με αυτή την έννοια, τα συμπεράσματα από το λαϊκό ξεσηκωμό είναι πολύ χρήσιμα για τους μελλοντικούς αγώνες. Το βασικό καθήκον είναι να συγκεντρωθούν, να προετοιμαστούν οι δυνάμεις της εργατικής τάξης με το ΠΑΜΕ, των αυτοαπασχολούμενων-μικροΕΒΕ με την ΠΑΣΕΒΕ, των φτωχών αγροτών με την ΠΑΣΥ, των νέων με το ΜΑΣ, των γυναικών με την ΟΓΕ και των φιλειρηνικών, αντιιμπεριαλιστικών και αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με την ΕΕΔΥΕ που στο νομό μας εκφράζεται από την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΡΗΝΗΣ σε μια λαική συμμαχία που θα εναντιωθεί στην εξουσία του κεφαλαίου, στην Ε.Ε, στο ΝΑΤΟ, στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και θα επιβάλλει τη δική της εξουσία.»
Με το τέλος της κεντρικής ομιλίας ακολούθησε κατάθεση στεφανιών από εκπροσώπους των δυνάμεων της λαϊκής συμμαχίας στο άγαλμα του Αρχηγού του ΕΛΑΣ , στρατηγού Στέφανου Σαράφη, που δεσπόζει στην πλατεία. Στη συνέχεια ακολούθησε μαχητική πορεία στους κεντρικούς δρόμους των Τρικάλων με συνθήματα όπως «Το Πολυτεχνείο δεν ήταν γιορτή, ήταν εξέγερση και πάλη λαϊκή» «Αγώνας, Ρήξη, Ανατροπή, η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική» «Εργάτες και λαός τώρα συμμαχία, για την ανατροπή για την εξουσία» να δονούν την ατμόσφαιρα.
ΠΑΜΕ – ΠΑΣΕΒΕ- ΠΑΣΥ- ΜΑΣ – ΣΥΛ.ΓΥΝΑΙΚΩΝ(ΟΓΕ)- ΕΠ.ΕΙΡΗΝΗΣ
