Από τις 6:30 το πρωί της Τετάρτης, ανήμερα της πανελλαδικής απεργίας , οι ταξικές δυνάμεις στα Τρίκαλα έδωσαν τη μάχη της περιφρούρησης της απεργίας έξω από super market της πόλης μιας και οι μεγαλέμποροι και οι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων είναι αυτοί που πρωτοστατούν στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας με άνοιγμα και την περασμένη Κυριακή
Από αυτή την πρωινή συγκέντρωση αλλά και την προσυγκέντρωση της γραμματείας του ΠΑΜΕ στην πλατεία των δικαστηρίων φάνηκε η διάθεση των εργαζομένων για μαζική απάντηση στην αντιλαϊκή βαρβαρότητα.
Από τις 10 το πρωί τα μπλοκ των εργατικών σωματείων , των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων, των αγροτών –με την παρουσία & τρακτέρ- είχαν ήδη παραταχθεί στην Κεντρική Πλατεία των Τρικάλων.
Λίγο μετά τις 10 :30 πμ ξεκίνησε η απεργιακή συγκέντρωση με το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ : «Το τραγούδι της Απεργίας» που απήγγειλε η μαθήτρια Εύη Ζέρβα , μέλους του 15μελούς του 1ου Λυκείου. Διαβάζοντας τους στίχους του Μπ.Μπρεχτ « Βγες, έξω σύντροφε! Ρίσκαρε Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα δεν είναι πια …Μπρος στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας: Κάνε πράξη την αλληλεγγύη» Μετέφερε την έμπρακτη αλληλεγγύη των μαθητών του 1ου Λυκείου στην «περήφανη κι αθάνατη εργατιά» -όπως τόνισε- με την παρουσία μπλοκ των μαθητών στη συγκέντρωση.
Χαιρετισμό στη συγκέντρωση απηύθυνε ο Πέτρος Τσίγκας , πρόεδρος του σωματείου ιδιωτικών υπαλλήλων Τρικάλων αναφερόμενος στη σημασία της μάχης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας , μια επίθεση που στοχεύει στην καρδιά των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Η κεντρική ομιλία στη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε από το Νίκο Γεραγόρη , μέλος του ΔΣ του σωματείου λογιστών Τρικάλων ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε:
« Είμαστε εδώ, στην απεργία μαζί με το Π.Α.ΜΕ.,
Γιατί σε αυτή την εξελισσόμενη επίθεση και στα νέα βάρβαρα μέτρα που κυοφορούνται σε βάρος μας πρέπει να απαντήσουμε, να τα εμποδίσουμε και να απαιτήσουμε λύσεις στα βασικά και επείγοντα προβλήματα μας.
Γιατίηκυβέρνηση πρέπει να πάρει μαζική απάντηση από την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων, να δυναμώσει ο αγώνας με όλες τις μορφές.
Γιατί δεν πρέπει να περάσει η απογοήτευση, ο συμβιβασμός, η λογική ότι οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα. Για να μην δώσουμε την ευκαιρία στην κυβέρνηση, στους καπιταλιστές να τελειώσουν με ότι εργατικό δικαίωμα απέμεινε, να χτυπήσουν τη συλλογική δράση.
Είμαστε επίσης εδώ:
Γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα, το λαϊκό κίνημα, δεν μπορεί να έχει άλλη γραμμή πάλης από την ενότητά του ενάντια στο κεφάλαιο, τις πολυεθνικές που είναι η πηγή του κακού, ο κοινός δυνάστης όλων των λαϊκών στρωμάτων. Δεν μπορεί να έχει γραμμή την ταξική συνεργασία.
Γιατί δεν μπορεί να έχει άλλη γραμμή από αυτή της απόρριψης όλων των διαχειριστών του καπιταλισμού. Γιατί το έχει πάμπολλες φορές επιβεβαιώσει η ζωή, φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού δεν υπάρχει.
Γιατί δε θέλουμε να ζούμε με την ψευτιά, με την ουτοπία μιας πιο δίκαιης καπιταλιστικής ανάπτυξης, μιας δήθεν πιο δίκαιης κατανομής του πλούτου που εμείς παράγουμε που μας υπόσχονται κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη μοιρασιά ανάμεσα σε αυτούς που παράγουν τον πλούτο και τους ανήκει και τους κλεφτές που τον σφετερίζονται.
Είμαστε εδώ:
Γιατί θέλουμε τα εργοστάσια, η γη, να παράγουν με βάση τις ανάγκες του λαού, όχι αν και όταν τα κέρδη κάποιου καπιταλιστή, κάποιου μονοπωλίου το απαιτούν. Με καμία Κομισιόν δεν έχουμε να παζαρέψουμε τίποτα. Θέλουμε και τα εργοστάσια και τη γη και τον αέρα και τη θάλασσα στην υπηρεσία των αναγκών μας, των αναγκών του λαού.
Να γιατί δεν είμαστε με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ. Να γιατί δεν είμαστε μαζί με την Αυτόνομη Παρέμβαση και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ίδιες πλατείες που ορισμένοι μας καλούν.
Μ’ αυτές τις δυνάμεις, το ΠΑΜΕ έχει πόλεμο. Όχι για να διαιρέσουμε τους εργαζόμενους, αλλά επειδή στην εργατική τάξη, δε βλέπει «κόκκινους», «πράσινους», «γαλάζιους» και «ροζ», «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», αλλά εργάτες και υπάλληλους, άνεργους, γυναίκες, νέες και νέους, που στύβονται για να κερδίζει μια δράκα επιχειρηματικών ομίλων.
Οι άλλοι θέλουν κίνημα – ουρά του ενός ή του άλλου κόμματος, συνομιλητή της εργοδοσίας. Επειδή δεν έχουν στρατηγική σύγκρουσης, αλλά συνεννόησης και συμβιβασμού με την εργοδοσία. Αυτό ισχύει και για τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Δε θέλουν κίνημα ταξικό, προσανατολισμένο στην αντιπαράθεση με τους καπιταλιστές εργοδότες, επειδή μ’ αυτούς θέλουν να κάνουν ανάπτυξη. Μ’ αυτούς συζητάνε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στα σαλόνια και άλλα λένε οι συνδικαλιστές του στα μπαλκόνια.
Το ΠΑΜΕ θέλει κίνημα ταξικό, χειραφετημένο από την πολιτική της εργοδοσίας και των κομμάτων της, με γραμμή εναντίωσης στα μονοπώλια.
Οι άλλοι θέλουν να μας τοποθετήσουν ως συνδικαλιστικό κίνημα υπέρ της μιας ή της άλλης ενδοαστικής δύναμης.
Το ΠΑΜΕ, θέλει να ενωθούν οι εργαζόμενοι και θα το πετύχουμε, όχι μόνο ενάντια σε έναν καπιταλιστή, όχι μόνο ενάντια στους δήθεν μη υγιούς επιχειρηματίες αλλά ενάντια σε όλους τους καπιταλιστές.
Γιατί οι άλλοι νοιάζονται να βγει η ελληνική οικονομία από την κρίση, πως με ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, μπορεί το κεφάλαιο να κερδίζει και ο λαός να ευημερεί.»
Τη συγκέντρωση διαδέχτηκε μαζική-μαχητική πορεία στους δρόμους των Τρικάλων , οπόυ κυριάρχησαν συνθήματα όπως: «Να σπάσουμε το φόβο , τέρμα ο εμπαιγμός, λύσει θα δώσει μόνο ο λαός» , «Κανείς εργάτης να μη λυγίσει στους ταξικούς αγώνες βρίσκεται η λύση».
