Πριν φανεί το πρωτοχάραγμα, στις 5 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του ‘40, τα κανόνια του εχθρού άρχισαν να βροντούν και να σκορπούν φωτιά και σίδερο. Το 21ο Φυλάκιο των Ελληνοαλβανικών Συνόρων στο ύψωμα Γκόλιο κοντά στην Πυρσόγιαννη ήταν ο πρώτος στόχος. Βροχή οι οβίδες και οι όλμοι. Ασταμάτητο το κροτάλισμα των πολυβόλων. Το πρώτο φρούριο έπρεπε να πέσει. Εκεί στο χαράκωμα με το οπλοπολυβόλο στο χέρι ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης όρθωσε το δικό του ανάστημα, και στον εχθρό τον πάνοπλο εφώναξε βροντόλαλα: Δε θα περάσεις, όχι.
Το καυτό σίδερο τον βρήκε στο μέτωπο. Έκανε πρώτος το χρέος προς την πατρίδα. Τελευταία του σκέψη, τελευταία του φράση για ό,τι πολύτιμο, είχε: «Τα παιδιά μου, η γυναίκα μου», είπε κι άφησε να τρέξει γρήγορα το ζεστό του αίμα. Το ήθελε η ιστορία, το ζητούσε η πατρίδα για να γράψει με αυτό το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν:»… Αι ημέτεροι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους». Για να γράψει την πρώτη λαμπρή σελίδα του έπους του ‘40…
Mε κάθε επισημότητα και λαμπρότητα, όπως αρμόζει στην ιστορία του Έθνους, πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 27 Οκτωβρίου στην Πιαλεία τα 13α Τσιαβαλιάρεια. 69 χρόνια μετά, η Πιαλεία τιμά τον ήρωα που πρώτος έπεσε στο έπος του ’40. Μπρος στον ανδριάντα του ηρωικού 28χρονου σκοπευτή πολυβόλου “ξύπνησαν” μνήμες στους πολυάριθμους συντοπίτες του αλλά και στους δεκάδες επισκέπτες που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση η οποία αποτελεί ένα μικρό αντιστάθμισμα στη μεγάλη θυσία του.
Ο Πιαλειώτης ήρωας “στέκει” παντοτινός φύλακας των ιδεωδών και των πατροπαράδοτων αξιών της φυλής μας. O ανδριάντας του θα μας θυμίζει πάντα το παλικάρι “που έκοβε από τον εαυτό του για να δώσει στο διπλανό του”.
Η εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Δήμο Πύλης, τον Πολιτιστικό Σύλλογο και την τοπική κοινότητα περιελάμβανε τέλεση επιμνημόσυνης δέησης, προσκλητήριο πεσόντων, απαγγελίες ποιημάτων από μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Πιαλείας και κατάθεση στεφάνων.
Χαιρετισμό απηύθυναν ο αντιπεριφερειάρχης Τρικάλων κ Μιχαλάκης Χρήστος και ο Δήμαρχος Πύλης κ Κουφογάζος Κ. ο οποίος χαρακτήρισε τα “Τσιαβαλιάρεια” Θεσμό, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων πως “η Ιστορία έδωσε το προνόμιο στον Βασίλη Τσιαβαλιάρη να προσφέρει ο πρώτος το νεανικό του αίμα στον αγώνα για την ελευθερία και τη σωτηρία της Πατρίδας, κάνοντας περήφανη την Πιαλεία και την Ελλάδα”.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ακόμη ο βουλευτής κ Σκρέκας, ο διδάκτωρ καθηγητής και πολιτευτής κ. Πατέρας Κ., οι τέως δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι κ. Μαράβας Κ. και κ. Παντέρας. Δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι και εκπρόσωποι των αρχών του νομού. Επιπλέον παρέστησαν, ο Διοικητής της ΣΜΥ , ο Αστυνομικός Δ/ντής Πύλης, ο υποδιοικητής της Π.Υ. Πύλης εκπρόσωποι τοπικών σωματείων, συλλόγων και οργανισμών καθώς και ο συνταξιούχος αντισμήναρχος κ. Ζιώγας Δημήτριος ο οποίος κατέθεσε και στεφάνι ως εκπρόσωπος των αποστράτων αξιωματικών και σωμάτων ασφαλείας.
Στεφάνι , πέραν των πολιτειακών παραγόντων κατέθεσαν ακόμη:
Ο γιος του . Β. Τσιαβαλιάρη, κ. Γ. Τσιαβαλιάρης
Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών, κ. Γ. Ράπτης
Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών, ειδικών δυνάμεων κ. Λουκάς Σκύφτας
Η Εκπρόσωπος του Συνδέσμου Αναπήρων & Θυμάτων Πολέμου κ. Ανθούλα Ζορμπά.
Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Πιαλείας, κ. Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος.
Ο Πρόεδρος του εμπορικού Συλλόγου Πύλης κ. Κ. Βοΐτσίδης.
Η μαθήτρια της έκτης τάξης του Δημοτικού Σχολείου Πιαλείας, Ραφαηλία Νάκου.
Το συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο χωριανός συνταξιούχος δάσκαλος και πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Παπαγιαννόπουλος Δημήτριος. Την Παρουσίαση του προγράμματος είχε η νοσηλεύτρια κ. Μαρία Νίκου -Κόντου
Την κεντρική ομιλία έκανε ο καθηγητής κ Λεμονάς Ν. ο οποίος πολύ εύστοχα αναφέρθηκε τόσο στον ήρωα Β. Τσιαβαλιάρη όσο και στο νόημα αυτής της θυσίας του. Ακόμη συνέδεσε το γεγονός με τους σημαντικότερους σταθμούς της Ελληνικής ιστορίας. Και τελειώνοντας επισήμανε πως: “ Η Εθνική ελευθερία είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη ζωή ενός λαού.”
Στην εκδήλωση διαβάστηκε και ο παρακάτω χαιρετισμός που μας απέστειλε η κ. Αρετή, σύζυγος του κ. Κάρλου που φιλοτέχνησε τον ανδριάντα:
Ο Βασίλης Κάρλος, παιδίατρος, γλύπτης και ζωγράφος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, το 1950
Στην Επιστήμη, καταξιώθηκε ως Ιατρός- Παιδίατρος και Παθολόγος. Η καλλιτεχνική του ζωή υπήρξε μία μαγεία. Προσφέρει ανιδιοτελώς, στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, το γλυπτό η “Θηλάζουσα Μητέρα”, που κοσμεί την είσοδο του Νοσοκομείου καθώς και πολλές προτομές Καθηγητών της Παιδιατρικής. Σμιλεύει ανδριάντες του Ελευθερίου Βενιζέλου, που κοσμούν την Πλατεία Ελευθερίας στο Περιστέρι, την Πλατεία της Ν. Σμύρνης και την Πλατεία της Ν. Φιλαδέλφειας όπως επίσης και τον ανδριάντα του Πατριάρχη Χρυσοστόμου Σμύρνης, που τοποθετήθηκε στο Περιστέρι.
Φιλοτεχνεί, για την Πιάλεια Τρικάλων, τον μεγαλοπρεπή ανδριάντα του πρώτου Έλληνα Στρατιώτη, Βασίλη Τσιαβαλιάρη του οποίου τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 15-10-2000, πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Παιδιατρικής κ. Θεμιστοκλή Καρπάθιου.
Ο Βασίλης τιμήθηκε από όλους τους Φορείς και από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Καλλιτεχνών, με συνεχή και αδιάλειπτη δράση. Εργάσθηκε μέχρι και τα 83 του χρόνια, υπηρετώντας την Τέχνη. Η ζωγραφική του ήταν επίσης απαράμιλλης ομορφιάς. Ζωγράφισε περισσότερους από οκτακόσιους (800) πίνακες, που κοσμούν μέχρι σήμερα διάφορες κατοικίες και Ιδρύματα.
Από εμάς τους Πιαλειώτες καλέ μας φίλε και ευεργέτη Βασίλη , Καλή Ανάπαυση να’ χεις εκεί στους Κήπους του Παραδείσου. Και να είσαι βέβαιος ότι η μορφή και το έργο σου θα παραμείνουν, για πάντοτε, ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μας.
Η εκδήλωση έκλεισε με την απονομή τιμής στην Τρίτη ηλικία., την οποία στην Πιαλεία γιορτάζουμε από το 1989. Το βραβείο μακροζωίας εφέτος απονεμήθηκε στην κ. Ζαρίδα Αικατερίνη και την κ. Πατέρα Ανδριάνα γεννημένες και οι δύο το 1920. Για το σκοπό αυτό και σε συνδυασμό με τα «ΤΣΙΑΒΑΛΙΑΡΕΙΑ» , ο δήμος οργάνωσε και πρόσφερε για όλους τους προσκεκλημένους και παρευρισκόμενους μπουφέ με γλυκίσματα.
Η εκδήλωση έκλεισε με το «ΠΡΩΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ» και τον Εθνικό ύμνο που έψαλαν οι μαθητές του σχολείου συνοδευόμενοι απ’ όλους τους παρευρισκομένους.
