Μέσα στη γενική παρακμή και κατάπτωση της Ελλάδας, η οποία μετατρέπεται γοργά και σταθερά σε Ευρωπαϊκή «αποικία χρέους», με τις επιβαλλόμενες μνημονιακές πολιτικές, με κύρια χαρακτηριστικά την υπονομευμένη εθνική κυριαρχία και την συντριβή του βιοτικού επιπέδου και των κοινωνικών κατακτήσεων των μεσαίων και ασθενέστερων στρωμάτων, τα Τρίκαλα, εξαιτίας των επιεικώς απαράδεκτων δηλώσεων και συμπεριφορών αιρετών πολιτικών εκπροσώπων τους, περιέπεσαν στην πανελλήνια «χλεύη».
«Χλεύη», που επαναφέρει στο συνειδητό των Ελλήνων (πλην αυτών, που γνωρίζουν τον Νομό), εντελώς λανθασμένα, την εικόνα, που υπήρχε για τα Τρίκαλα στην εποχή των δεκαετιών ’60 – ’70, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί από τις ταινίες του αείμνηστου κωμικού Κώστα Χατζηχρήστου, με χαρακτηριστικότερη αυτή «Ο Δήμος απ’ τα Τρίκαλα». Η εικόνα αυτή δεν ανταποκρίνεται στην ποιότητα του Νομού μας, την ιστορία και τους αγώνες των ανθρώπων του, με τις ισχυρές πνευματικές, πολιτιστικές, παραγωγικές και αγωνιστικές παραδόσεις.
Σήμερα, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται η διατυπωμένη άποψη και αίσθηση, ότι ο Νομός μας, για πολλές δεκαετίες, παρουσίαζε σοβαρό έλλειμμα πολιτικής εκπροσώπησης στην κεντρική πολιτική σκηνή, κάτι, που είχε, ως δραματικό αποτέλεσμα, την αναπτυξιακή «βύθιση» και υποβάθμισή του.
Αυτό οφείλονταν, σε έναν συνδυασμό παραγόντων, όπως η πελατειακή λειτουργία της «μετριοκρατίας» των τοπικών κομματικών μηχανισμών, η παγιωμένη δύναμη των τοπικών «τζακιών», αλλά και η εύκολη επικράτηση «εισαγόμενων αστέρων» ενός επιφανειακού «λάϊφ – στάϊλ», που απείχαν παρασάγγας από τα πραγματικά προβλήματα των Τρικάλων. Συνέπεια όλων αυτών, ήταν η ανάδειξη και η «ανακύκλωση» πολιτικών, που, ενώ είχαν δοκιμασθεί επί χρόνια σε σοβαρές θέσεις ευθύνης, όπως είναι αυτές του βουλευτή, του νομάρχη, του δημάρχου κ.λπ., είχαν «πενιχρά» έως τραγικά αποτελέσματα για τον Νομό, ρίχνοντας, παράλληλα και σταθερά, το πολιτικό επίπεδο και τον «πήχη» των κριτηρίων για την ανάδειξη του πολιτικού προσωπικού.
Φυσική συνέπεια αυτού, είναι το γεγονός ότι, αν και όλοι τους είναι νεοεκλεγόμενοι βουλευτές, κάποιοι απ’ αυτούς αναδεικνύονται σε «εθνικά γραφικούς αστέρες», από ένα αδυσώπητο κεντρικό σύστημα πληροφόρησης, το οποίο «δεν ορρωδεί προ ουδενός». Στην προσπάθειά του να έχει επιφανειακή ακροαματικότητα, αλλά και να δημιουργεί «αποδιοπομπαίους τράγους», χρησιμοποιώντας ορισμένες απαράδεκτες δηλώσεις και συμπεριφορές συγκεκριμένων προσώπων, τις μετασχηματίζει σε αντιπροσωπευτικές συμπεριφορές ενός ολόκληρου Νομού, παραβλέποντας την βαθειά απαξιωμένη μορφή του σημερινού πολιτικού εποικοδομήματος και τον «χαοτικό» χαρακτήρα του Ελληνικού κλεπτοκρατικού περιφερειακού καπιταλισμού.
Η κατάσταση αυτή, που σήμερα δημιουργεί αισθήματα «χαρμολύπης» στους Τρικαλινούς, πρέπει να αποτελέσει βαθειά τομή στην προσωπική κριτική στάση και ανοχή μας απέναντι στους σημερινούς, αλλά και στους μελλοντικούς «εκκολαπτόμενους γραφικούς τηλε – αστέρες» στην πανελλήνια «Ρωμαϊκή αρένα», που έχει «στηθεί» στην Ελλάδα, στην εποχή της μεγάλης κρίσης.
«Σήμερα, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται η διατυπωμένη άποψη και αίσθηση, ότι ο Νομός μας, για πολλές δεκαετίες, παρουσίαζε σοβαρό έλλειμμα πολιτικής εκπροσώπησης στην κεντρική πολιτική σκηνή, κάτι, που είχε, ως δραματικό αποτέλεσμα, την αναπτυξιακή «βύθιση» και υποβάθμισή του»
