«Τα παραμύθια δεν είναι για να αποκοιμίζουν τα παιδιά,
αλλά για να αφυπνίζουν τους μεγάλους»
Edouard Brasey
Μια φορά κι έναν καιρό, οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, μαζεύονταν και έλεγαν παραμύθια, για διασκέδαση, για παρηγοριά, για να ησυχάσουν τους φόβους τους. Μια φορά κι έναν καιρό, οι άνθρωποι στα νυχτέρια τους αλλά και στα μακρινά τους ταξίδια, έφτιαχναν με σκηνοθέτη τη ψυχή τους και κάμερα τη φαντασία τους, θαυμάσιες προσωπικές «ταινίες», τόσο διαφορετικές, τόσο χαρακτηριστικά και ανεξίτηλα δικές τους.
Μια φορά κι έναν καιρό… ήταν κάτι παραμυθάδες, μεγάλοι ψευταράδες που λέγαν την αλήθεια και μίλαγαν ώρες, βράδια, μέρες ολόκληρες… για ήρωες που νικούν ακόμα και τον φοβερότερο των δράκων όλων (μήπως αυτόν που κουβαλούν μες στην ψυχή τους;) Για ήρωες που μέσα από ατέλειωτες και πότε πότε αδυσώπητες δοκιμασίες και συχνά όχι χωρίς απώλειες (υπάρχει άραγε μετάβαση στη ζωή χωρίς απώλεια;) στέφονται τελικά βασιλείς (ποιανού άραγε αν όχι του εαυτού τους;) για να ζήσουν όλοι αυτοί καλά… κι εμείς που ακούμε, με τα μάτια ορθάνοιχτα και με τα αυτιά μας τεντωμένα, καλύτερα! Παρηγορημένοι από τη «μαγεία» του παραμυθιού που ελευθέρωσε μέσα μας ό,τι πήγαινε να στοιχειώσει, κι απ’το σκοτάδι της λήθης, της ενοχής και της πίκρας το έβγαλε στο φως, επιτρέποντας μας πια να γίνουμε Βασιλείς και Βασίλισσες του εαυτού μας!
Τα παραμύθια, δε λένε ποτέ αυτό που θέλουν να μας πουν. Είναι παραβολές που κρύβουν μυστικά πανάρχαιων εθίμων και τελετουργιών και μιλούν με συμβολικό πάντα τρόπο, για την ικανότητα του ανθρώπου να γνωρίζει βαθιά μέσα του την ουσία των πραγμάτων. Τα παραμύθια έχουν χαρακτήρα πανανθρώπινο όπως και οι ανάγκες της ψυχής. Παραμυθία, εξάλλου, θα πει παρηγοριά και οι ιστορίες αυτές, μας κάνουν να μιλάμε για το ανείπωτο, δίνοντας του τέτοια μορφή, ώστε να το εξημερώνουμε.
Την τελευταία λοιπόν, συνήθως, Τετάρτη του μήνα και για περίπου δύο ώρες, στα πλαίσια των Θεατρικών Εργαστηρίων του Δημοτικού Θεάτρου Τρικάλων, στη «Σοφίτα» του Μύλου του Ματσόπουλου, μεγάλα μόνο «παιδιά», χωρίς μαμάδες, μπαμπάδες, νονούς και θείους… θα ρίχνονται στα σκοτάδια ενός μαγικού παραμυθιού, για να αφουγκραστούν τον αλληγορικό του λόγο, αναμοχλεύοντας μέρη της ιστορίας με την αφηγήτρια Μαρία Κατσανούλη.
Προγραμματισμένες Συναντήσεις:
- 2012 : 31/10, 28/11 & 19/12
- 2013 : 30/1, 27/2, 27/3 & 24/4
γενική είσοδος: 8 €, άνεργοι: 4 €
μόνο για ενήλικες : Τετάρτη 21:00 μ.μ
ελεύθερη είσοδος στην πρώτη και στην τελευταία συνάντηση
της φετινής περιόδου (31/10/2012 & 24/4/2013)
ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΑΝΟΥΛΗ
Ονομάζομαι Μαρία Κατσανούλη, είμαι Ενεργειακός Φυσικός και Αφηγήτρια Παραμυθιών.
Σπούδασα Φυσική (Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1989) γιατί ερμήνευε φαινόμενα.
Ασχολήθηκα με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (DEA, Paris XII, 1991) από αγάπη για την φιλοσοφία που εμπεριέχει η φύση τους.
Εργάστηκα έτσι αρκετά χρόνια στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και της Εξοικονόμησης και Ορθολογικής Χρήσης αυτής, στο ΚΑΠΕ (1993-1997) στην Αθήνα ως ερευνήτρια και στο Ενεργειακό Κέντρο Νομού Τρικάλων (1998-2003) ως διευθύντρια του.
Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούμαι στον τομέα της εκπαίδευσης διδάσκοντας φυσική σε σπουδαστές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ανιχνεύοντας επιθυμίες και αναζητώντας δρόμους εκπλήρωσης του ονείρου παρακολούθησα τα σεμινάρια Κινησιολογίας της Μαρίας Πανούτσου στο Θέατρο Τομή (1993-1997) και το σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής της Χριστίνας Οικονομίδου στο Μικρό Πολυτεχνείο (2005).
Από το 2007 μέχρι σήμερα παρακολουθώ συστηματικά τα σεμινάρια αφήγησης και συμβολικής προσέγγισης παραμυθιών που πραγματοποιεί η κα Λίλη Λαμπρέλλη, αφηγήτρια και συγγραφέας παραμυθιών και σχετικών θεωρητικών κειμένων, ο άνθρωπος που με μύησε στη κρυφή γοητεία του παραμυθιού και στην αφήγησή του.
Παρακολούθησα επίσης μαθήματα του 1ου κύκλου στη σχολή Αφήγησης του Κέντρου Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών καθώς και σύντομα και αποσπασματικά σεμινάρια των αφηγητών: Ανθής Θάνου, Αγνής Στρουμπούλη, και Στέλιου Πελασγού.
Στόχος μου είναι να συναντιέμαι όποτε αυτό είναι εφικτό με παλαιότερους αφηγητές, ώστε μέσα και από της δική τους έμπειρη ματιά να βαδίζω στο δρόμο της Αφήγησης με αξιοπρέπεια και σεβασμό στο Παραμύθι. Όπως λέει και μια αγαπημένη παραμυθού “η αφήγηση είναι ένας δρόμος μοναχικός με συναντήσεις κατά καιρούς με πιο έμπειρους μαστόρους.”
Αφηγήσεις έχω κάνει σε συναντήσεις αφήγησης στην Αθήνα, στην Κέα και στα Τρίκαλα και σε εκδηλώσεις των Δημοτικών Βιβλιοθηκών στα Τρίκαλα και στην Καλαμπάκα καθώς και στα θεατρικά εργαστήρια του Δημοτικού Θεάτρου Τρικάλων.
Σήμερα, πραγματοποιώ, στα πλαίσια των Θεατρικών Εργαστηρίων του Δημοτικού Θεάτρου Τρικάλων, το Εργαστήριο Παραμυθιού μία φορά το μήνα, με Αφήγηση και Ερμηνευτική Προσέγγιση Παραμυθιών σε ενήλικες, νέους και παιδιά, «παραδίδοντας» λαϊκά παραμύθια σε όσους επιθυμούν να τα «παραλάβουν» από το δικό μου «σάκο».
Facebook: Maria Katsanouli
https://paramythi-mythi.blogspot.com
28/11/2012 21:00 – 22:30
