Η Χώρα μας, τρία χρόνια μετά την ένταξή της στο καθεστώς «υψηλής οικονομικής κηδεμονίας» της Ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής «ελίτ», οδεύει συνεχώς προς «τον πάτο του βαρελιού», όχι μόνο σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά και ως προς την εθνική της ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Έτσι, ενώ παραμένει, τυπικά, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέλος της ζώνης του Ευρώ, στην πραγματικότητα βρίσκεται υπό τον πλήρη οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και, ειδικότερα, του Γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, που λειτουργεί υπέρ του παγκόσμιου τοκογλυφικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Εμφανίζει μία ιδιότυπη σχέση, που έχει την μορφή οιονεί «αποικίας χρέους», στην οποία το δημόσιο χρέος (επαχθές και μη) χρησιμοποιείται ως ο ειδικός μηχανισμός για την απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας της. Πρόκειται για καθεστώς «ημιαποικίας» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (βλεπ. Νίκος Κοτζιάς «Η Ελλάδα ως αποικία χρέους», περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, τεύχος 155).
Η οδυνηρή αυτή εξέλιξη, για ένα κυρίαρχο Ευρωπαϊκό Κράτος, «καθρεφτίζεται» ιδιαίτερα από το κείμενο, που απέστειλε το Γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, ενόψει της διαπραγμάτευσης στο Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου, όπου θα συζητηθεί η εκταμίευση της δόσης και η επιμήκυνση, που προϋποθέτει νέα χρηματοδότηση, αφού άλυτο παραμένει το κρίσιμο ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους, μετά το κατηγορηματικό «όχι» της Γερμανίας, αλλά και της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, να υπάρξει δεύτερο ουσιαστικό «κούρεμα» του Ελληνικού χρέους, που θα αφορούσε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις άλλες Χώρες – δανειστές.
Ανεξαρτήτως εάν στην αποστολή αυτού του εγγράφου υπάρχει και πολιτική σκοπιμότητα για το εσωτερικό της Γερμανικής πολιτικής ζωής, ενόψει της ψήφισης των μέτρων στο Γερμανικό κοινοβούλιο και ενόψει των εθνικών εκλογών στις αρχές του επόμενου έτους, η υλοποίηση έστω και μέρους αυτών των μέτρων αποτελεί, στην κυριολεξία, «οδοστρωτήρα» της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδος.
Χαρακτηριστικά, μεταξύ των άλλων, με το έγγραφο Σόιμπλε προτείνεται: Πρώτον, να περάσει σε «εξωτερική διαχείριση» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και όχι από την Τράπεζα της Ελλάδος, ο ειδικός λογαριασμός, που είχε συμφωνηθεί στο Eurogroup του Φεβρουαρίου, ότι θα χρησιμοποιείται για όλες τις πληρωμές δόσεων των δανείων προς την Ελλάδα. Δεύτερον, σε περίπτωση, που η Ελλάδα αποκλίνει από τους στόχους του Μνημονίου και χρειάζεται πρόσθετη χρηματοδότηση, να ενεργοποιείται αυτομάτως μηχανισμός μείωσης του ελλείμματος, ανεξάρτητα από την βούληση της Ελληνικής κυβέρνησης. Αυτόματα, δηλαδή, θα επιβάλλονται περικοπές δαπανών σε όλα τα προγράμματα και δαπάνες του Κράτους, ανάλογα με την συμμετοχή τους στις συνολικές δαπάνες, που, όπως είναι γνωστό, οι μισθοί και οι συντάξεις αποτελούν την μεγαλύτερη κατηγορία. Τρίτον, σε ειδικό λογαριασμό, που θα τελεί υπό την διαχείριση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η Ελλάδα κάθε μήνα να καταθέτει την δική της συμφωνημένη συμβολή στην εξυπηρέτηση του χρέους. Εάν δεν υπάρχουν τα χρήματα για να γίνονται αυτές οι καταβολές, θα γίνονται οι αυτόματες περικοπές δαπανών. Τέταρτον, σε όλες τις κρίσιμες θέσεις της δημόσιας διοίκησης, να εγκατασταθούν, είτε Ευρωπαίοι τεχνοκράτες, είτε Έλληνες λειτουργοί, που θα μιλούν, όμως, «εξ ονόματι της Τρόικας», για να απομονώνονται από πολιτικές επιρροές !!! Δηλαδή, από τη νόμιμη κυβέρνηση της Χώρας και το εσωτερικό πολιτικό σύστημα !!!
Όπως γίνεται αντιληπτό, με τις Γερμανικές προτάσεις επιχειρείται η θεσμοθέτηση, μέσω των παραπάνω «εφιαλτικών» μέτρων, του απόλυτου ελέγχου από την Ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική «ελίτ», όχι μόνο της οικονομικής πολιτικής της Χώρας, αλλά συνολικά του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης.
Τελική στόχευση, είναι η μετατροπή της Ελλάδος, που χρησιμοποιείται, ήδη, ως το «παγκόσμιο πειραματόζωο», στην πρώτη «ημιαποικία χρέους» Ευρωπαϊκής Χώρας, στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου.
