Κάθε φορά που βγαίνω έξω, για μια βόλτα στην πόλη μου, μου αρέσει να παρατηρώ τα πάντα γύρω μου, τα κτήρια, τη φύση, μα πιο πολύ τους ανθρώπους. Κάποιοι είναι βιαστικοί, γιατί ίσως έχουν δουλειά, άλλοι γελούν και συζητούν χαρούμενα, κάποιοι πάλι περπατούν και παραμιλούν κλεισμένοι σε ένα δικό τους κόσμο. Οι μητέρες κρατούν αγκαλιά ή από το χέρι τα παιδιά τους ή σπρώχνουν το καροτσάκι περήφανες για το μωράκι τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά τρέχουν βιαστικά για το φροντιστήριο με την τσάντα στον ώμο, πάντα όμως βρίσκουν λίγο χρόνο για μια κουβεντούλα στις πλατείες. Και το Σαββατόβραδο η πόλη γεμίζει από νεαροπαρέες, γεμάτες κέφι και όρεξη για διασκέδαση. Έπειτα μου αρέσει να κοιτώ και να ακούω τους εμπόρους στην λαϊκή αγορά, που διαλαλούν τα προϊόντα τους, τον καστανά, αυτόν που ψήνει ρόκες και αυτόν που πουλάει μαλλί της γριάς και ποπ-κορν, που δίνουν μια άλλη όψη στην πόλη μας, πιο γραφική. Και στον πεζόδρομο της Ασκληπιού οι καφετέριες είναι γεμάτες κόσμο, που απολαμβάνει τον καφέ του συζητώντας.
Όμως με συγκίνηση βλέπω και ηλικιωμένους ανθρώπους να κυκλοφορούν στην πόλη μας, και παρά την ηλικία τους δεν παραιτούνται απ’ τη ζωή. Αντίθετα βγαίνουν έξω, μαζεύονται στις πλατείες, βρίσκουν φίλους και γνωστούς, απολαμβάνουν τον ήλιο και συζητούν. Κυρίες μεγαλύτερης ηλικίας κάνουν τα ψώνια τους στην αγορά της πόλης ή παίζουν στις παιδικές χαρές με τα εγγόνια τους. Βέβαια με πίκρα βλέπω και κάποιους ηλικιωμένους, που ζητιανεύουν, για να μπορέσουν να επιζήσουν και άλλους που με δυσκολία περπατούν, μόνοι και αφρόντιστοι. Σκέφτομαι τότε πόσο δύσκολα είναι τα γηρατειά και εύχομαι όλοι οι ηλικιωμένοι να έχουν κοντά τους δικούς τους ανθρώπους, που να τους αγαπάνε και να τους φροντίζουν.
Αυτό όμως που πιο πολύ με στενοχωρεί είναι να βλέπω μικρά παιδιά, που αναγκάζονται να ζητιανεύουν μέσα στο κρύο. Πολλές φορές υπάρχει κάπου εκεί κοντά κάποιος ενήλικας και αναρωτιέμαι, αν είναι εκεί για να τα προστατέψει ή για να τα εκμεταλλευτεί. Ακόμα παρατηρώντας και τους μετανάστες, μαύρους, Κινέζους, Πακιστανούς, να προσπαθούν να πουλήσουν διάφορα αντικείμενα, σκέφτομαι ποια ανάγκη τους έκανε να φύγουν απ’ τη μακρινή τους χώρα και πόσο δύσκολο θα πρέπει να είναι για αυτούς να ζουν σε μια ξένη πόλη, μακριά απ’ τους δικούς τους ανθρώπους και με δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Όλα αυτά μου παρουσιάζουν διαφορετικές όψεις των ανθρώπων, που η καθεμιά έχει το δικό της ενδιαφέρον. Και όσο παρατηρώ τους ανθρώπους, τόσο περισσότερα νιώθω να μαθαίνω για αυτούς και έτσι τους καταλαβαίνω καλύτερα και τους αγαπώ περισσότερο…
Μαρία-Ευαγγελία Αδάμου, Β1 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ
Όλοι οι άνθρωποι ,μικροί ή μεγάλοι έχουν ανάγκη από μια περιήγηση .Ο κάθε άνθρωπος μέσα από την περιήγησή του μπορεί να μάθει πολλά πράγματα αλλά και να ξεφύγει από την καθημερινότητά του .Νιώθει διάφορα συναισθήματα και θαυμάζει ότι βλέπει γύρω του .Όλοι μας θαυμάζουμε κάτι διαφορετικό σε μια περιήγηση αυτό μπορεί να είναι είτε άψυχο είτε έμψυχο .
Τα τελευταία χρόνια ο άνθρωπος έχει επηρεαστεί πολύ από τον καταναλωτισμό και τα υλικά αγαθά .Έχει παραμελήσει τις πνευματικές ανάγκες και έχει απομακρυνθεί από την φύση .Μέσα από την φύση ο άνθρωπος μπορεί να θαυμάσει διάφορα στοιχεία και να καταλάβει τις διάφορες εποχές της .Θεραπεύει κάθε πληγή της ψυχής και δημιουργεί διάφορα συναισθήματα γι’ αυτό οι περισσότεροι καταφεύγουν σε αυτήν .Η φύση φαίνεται διαφορετική σε κάθε μάτι αλλά είναι και ανάλογα σε ποια περιοχή βρίσκεται ο καθένας .Μέσα σε μια πόλη δεν μπορείς να θαυμάσεις πολλά στοιχεία της γιατί οι πιο πολλές πόλεις είναι τσιμεντένιες και περικυκλωμένες από πολυκατοικίες άρα τα στοιχεία της φύσης είναι λιγοστά και σχεδόν ανύπαρκτα .
Άλλοι πάλι προτιμούν να επισκέπτονται τα διάφορα αξιοθέατα και μέσα από αυτά να ταξιδεύουν σε άλλες εποχές ανακαλύπτοντας τον πολιτισμό και την κουλτούρα της κάθε εποχής .Αν ρίξουμε μια ματιά στα αξιοθέατα της πόλης μας μπορούμε να καταλάβουμε ότι είναι στενά συνδεδεμένα με το φυσικό περιβάλλον .Συνδυάζεται το έμψυχο με το άψυχο .Με αυτά ταξιδεύουμε πολλά χρόνια πίσω και νιώθουμε περήφανοι που ξέρουμε ότι ανήκουμε σε έναν τόσο πλούσιο πολιτισμό .
Κάτι επίσης πολύ σημαντικό σε μια περιήγηση και το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να παρατηρούν είναι η αρχιτεκτονική με την οποία έχει κτιστεί ένα οποιοδήποτε κτήριο .Ακόμη μπορούμε να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονταν και ενεργούσαν άλλες γενιές .Αλλά και τον τρόπο που τα έφτιαχναν παρόλο που δεν είχαν τα τεχνολογικά μέσα και τα υλικά τα οποία υπάρχουν σήμερα και γίνονται όλα πιο γρήγορα και πιο εύκολα .
Μέσα από μια περιήγηση στην πόλη μου μπορώ να συνδυάσω όλα τα παραπάνω πράγματα .Την φύση μέσα από το πανέμορφο ποτάμι που διασχίζει την πόλη και τα καταπράσινα δέντρα που κυριαρχούν σε αυτήν ,τα ποικίλα αξιοθέατα που διαθέτει η πόλη μας όπως το Φρούριο ,το Τζαμί ,ο Μύλος του Ματσόπουλου και τέλος την αρχιτεκτονική των παλαιών κτιρίων τα οποία είναι αξιοσημείωτα κυρίως στην περιοχή του Βαρουσίου .
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο όμως να παρατηρώ είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι φέρονται απέναντι στη φύση και γενικά σε ότι βλέπουν γύρω τους .Οι περισσότεροι δυστυχώς δεν εκτιμούν αυτά που έχουν βρει από τους παλαιότερους .Είναι πολύ σημαντικό όμως να εκτιμούμε αυτά που βρήκαμε από τους προγόνους μας και να προσπαθούμε να τα διατηρήσουμε για να τα θαυμάσουν και οι επόμενες γενιές .
Γκάζα Μαρία , μαθήτρια Β΄Γυμνασίου Τρικάλων
