Μέρος πρώτο
(Πριν προχωρήσουμε στο αφιέρωμά μας, προς χάρη της χτεσινής ημέρας(16-07-2013) Πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στα Τρίκαλα, στα πεταχτά να πούμε δυο λόγια. Η συμμετοχή των τρικαλινών απεργών πολλών κλάδων-επαγγελμάτων, δεν είχε τα χαρακτηριστικά μιας πανελλαδικής απεργίας, αλλά μιας σύναξης μερικών εκατοντάδων πολιτών, δηλαδή ένα ρεζίλη για τις 80 χιλιάδες πολίτες που έχει η πόλη των Τρικάλων. Ο γράφων ντρέπεται και λυπάται για την τύχη αυτής της Χώρας που οι Πολίτες της έχουν προκαλέσει. Εικόνα αποκαρδιωτική, εικόνα ντροπής, εικόνα που παρουσιάζει την απόλυτη λειτουργία όλων των καταστημάτων συνυφασμένα ή εξοικειωμένα ή εθισμένα με το σύστημα…, (δεν είδαμε ούτε ένα κατάστημα κλειστό που να απεργεί…,!) Εικόνα που μεταξύ άλλων, εξουδετερώνει και τη συμπαράσταση των υγιών πολιτών έναντι της γριάς πωλήτριας που πουλάει πέντε αβγά «λαθραία» αλλά και κάθε άλλον ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗ που περιμένει, ποιος ξέρει τι, από άλλους να βγάλουν τα φίδια από την τρύπα. Με άλλα λόγια. Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα ούτε με τους γερμανούς, ούτε με τα ελληνικά κόμματα, ούτε με δουνουτούδες και τροϊκανούς, αλλά το πρόβλημα είμαστε εμείς, οι ίδιοι πολίτες. Επιβεβαίωση της πραγματικότητας είναι ότι: Παρά τις πανελλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις, τα ουρλιάσματα της αντιπολίτευσης, όλης της αντιπολίτευσης και τις κατάρες-βρισίματα των πολιτών προς κάθε μνημονιακό υπάλληλο και όχι μόνο, η κυβέρνηση των γραικύλων, γράφει κανονικά στα αχαμνά της ολόκληρη την ελληνική κοινωνία προχωρώντας ακάθεκτη στο… θεάρεστο έργο της …σωτηρίας. Άξιος της τύχης του ο αποβλακωμένος πολίτης που δεν καταβάλει προσπάθειες επανάκτησης της μνήμης του…)
Γερμανοτσολιάδες…,(με ή χωρίς εισαγωγικά…,) είχαμε παλιά, ευρωγερμανοτσολιάδες έχουμε και σήμερα. Μόνο που τότε είχαμε για όπλα τις αξίες και τους αντιμετωπίζαμε. Τους ξέραμε! Όπως ξέραμε και τις υποχρεώσεις μας οι οποίες αποκτούσαν αγωνιστικό, απελευθερωτικό, πατριωτικό χαρακτήρα. Πόσο ωραίο ήτανε όταν κάτω από το βάρος μιας υποχρέωσης δημιουργήθηκε η Εθνική Αντίσταση! Το ΕΑΜ! Ο ΕΛΑΣ! Οι φλογεροί πατριώτες και άλλες αντιστασιακές οργανώσεις που όλες μαζί αντιστάθηκαν στο γερμανό φασίστα κατακτητή και τον έδιωξαν!
Βέβαια, είχαμε και προδότες που συνεργάστηκαν σθεναρά με τους ναζί που έστειλαν στα κρεματόρια χιλιάδες έλληνες αγωνιστές και γέμισαν την Ελλάδα με κρεμάλες και ομαδικούς τάφους. Πάραυτα, λίγα χρόνια μετά, οι έλληνες στάθηκαν ή βρέθηκαν μεγαλόψυχοι και ξεπερνώντας την καταχνιά που έφεραν οι ναζί στη Χώρα μας, αναζητώντας διέξοδο στην μεταπολεμική μιζέρια και μοναρχοφασιστική δύσοσμη κατάσταση, έφευγαν για τη Γερμανία με τρένα και βαπόρια κατά χιλιάδες αναζητώντας δουλειά:
Και φεύγαν τρένα, βαπόρια και καράβια απ’ όλες τις μεριές / κι αυτός ο σηκωμός, θάρρος μας έδωνε και κλείναμε αργά, / βαριά αμαρτήματα που κάνανε οι Ναζί στον τόπο μας παλιά. / Κι ακόμα, είχαμε μέσα μας το φόβο και την ντροπή γι’ αυτούς / και κάμποσοι από μας, είχαν το μίσος μέσα τους, έντονο, ζωντανό. / Άλλος για τον πατέρα του, που έκαψαν στα κρεματόρια! / Άλλος για τον αδερφό του, που στον τόπο μας κρέμασαν!
Άλλος για τη μάνα, την κόρη και αδερφή, που βίασαν! / Άλλος που ακόμα έψαχνε να βρει πατέρα κι αδερφό! / Και η Ελλάδα από όλους μας να κλαίει πιο πολύ!
Μα εμείς ακούγαμε συχνά την παροιμία που έλεγε: Όπου γης και πατρίς!
Πιστέψαμε στις εποχές και ρίξαμε το φταίξιμο σ’ αυτές. / Κι ότι δε μπορεί ένας κακός να κάνει έναν λαό ολόκληρο κακό, / παρά μόνο, όταν κι εκείνος θέλει.
Και ο λαός δε το ’θελε,… έτσι μάθαμε κι έτσι ξέραμε. / Ότι κι απ’ το λαό του υπήρχαν μάρτυρες και θύματα πολλά. / Σκέψου! Τι να λέγαμε κι εμείς; Λέγαμε όμως πως:
Κανείς δεν μπορεί να σβήσει τις ευαισθησίες της ψυχής και το πιστεύαμε.
Αυτά ανήκουν στην ιστορία κι εκεί μένουν απέθαντα. / Πίνακας όμως είναι η ζωή και κάποτε γεμίζει. / Από περιπέτειες ανάμεσα στα μίση και στα ανδραγαθήματα.
/ Κι εμείς, σαν μεταχειρισμένα σφουγγάρια, / σβήσαμε όλες τους τις μαύρες μολυβιές και τις πνίξαμε!
Κι όλα αυτά στάθηκαν επιχειρήματα και δώσαμε χαρτί. / Άδειο από αμαρτήματα, μίση και πάθη. / Μέσα στην πάλη των κυμάτων και του πόνου της φυγής. / Κάτω απ’ τους καπνούς και τον απόηχο του καραβιού. / Κάτω από έναν ανθρώπινο ουρανό… Όλα αυτά έσβησαν! / Κι όπως είμαστε γερά οπλισμένοι απ’ της μάνας μας προικιά. / Πετάξαμε στη θάλασσα ό, τι έδενε έσφιγγε τους χτύπους της καρδιάς μας. / Και κουμπωθήκαμε, μες στο καράβι μας, πριν την ώρα μας. Κι είχε μεγάλο όνομα: «Κολοκοτρώνη» το ’λεγαν.
Μα σάπιο το ρημάδι! Έπαιρνε νερό και μας έσκιαζε…!»
. . . . .
«Είναι για μας οι ξένοι ταπεινωτές σκληροί! Κι όλοι οι λύκοι έχουνε την ίδια τη φωνή.
Σ’ αυτή τη χώρα του φωτός που έλαμψε παλιά, / δεν έμεινε ούτε μια αχτίδα φως. Τα πήρε ο αγέρας μακριά από πολύ παλιά / και μείναμε μονάχοι μας, έρμαια στην ερημιά. / Πικρή σκλαβιά και φτώχεια, ορφάνια, διαμελισμός, / μαύρα κακά μας πλάκωναν, ήταν αφορισμός, / απ’ τους παλιούς μας χρόνους πένθος κι αφανισμός. Πριν φύγει το ’να το κακό μας στέλνουνε το άλλο. / Τη μια εδώ, την άλλη εκεί, πολέμους μας σερβίρουν. / Να μην μπορεί αυτή η φυλή ποτέ να μεγαλώσει!
Να μην μπορεί μες στη ζωή ποτέ να ξεσπαθώσει! Και να μη θέλουν μερικοί τα φώτα της να δώσει. / Τέτοιο το πάθος, δυνατό, τους έχει πια τυφλώσει.
Κι αυτό θα πει αγάπη, για Σε τη γαλανή, /δαφνοστεφανωμένη, Πατρίδα μας χρυσή!
Να «σ’ αγαπούν» οι ξένοι, να σε χειροκροτούν/και κροκοδείλια δάκρυα για σένα να
πετούν. / Τώρα γι’ άλλη μια φορά μ’ απλοχεριά θα δώσεις, / κι από τ’ αμπέλι τ’ ακριβό και κορφολογημένο, / κορφές θα κόψεις και κλωνιά να δούμε τι θα μείνει. Κατακαημένο άμπελο έτσι όπως πας κι η ρίζα σου, / γρήγορα θα σου φύγει…!»
Γερμανοτσολιάδες, λοιπόν, έχουμε και σήμερα. Και μια πλέμπα που βράζει. Με μεγάλη καθυστέρηση άρχισε και βράζει. Τρία ολόκληρα χρόνια περιφέρονταν και ακόμα περιφέρεται στα στάδια της ηλιθιότητας, της αποβλάκωσης, της κοινωνίας του φραπέ, του καναπέ, του ωχαδερφισμού. Και θερίζει η απόγνωση· η απελπισία· η τρέλα, συνοδευόμενες από τον Δείμο δίνοντας «λύσεις διεξόδου» τον… έκτακτο και γρήγορο θάνατο του μπαλκονιού, της θηλιάς, επιβραβεύοντας με «άριστα» το έργο της εγκληματικής και απερίγραπτα αναίσθητης κυβέρνησης των Νεοδημοκρατών και των Πασόκων.
Μέρος δεύτερο
Παραδόξως, καλή του ώρα, ο ευρωπαϊκός βορράς, τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σήμερα εν έτη 2013, δέχονται έλληνες πτυχιούχους μετανάστες. Αμέ!! Όχι όπως παλιά, που άδειαζαν την Ελλάδα μαζεύοντας τα νιάτα των κάμπων και των βουνών να τους βγάλουν τα κάρβουνα και τα μέταλλα απ’ τα έγκατα της γης. Σήμερα η …τεχνολογία έχει άλλες απαιτήσεις. Οι Γερμανοί πλέον απλώνον τα πλοκάμια τους σε ξένων οικόπεδα έτσι που τα σύνορα των κρατών-εθνών, (ακόμα και των εθνών εντός της «ΕΕ», όπως και η δική μας Χώρα με τους υψηλόμισθους κηφήνες της κεντρικής διοίκησης-κυβέρνησης) αντικαθίστανται από τις τυχοδιωκτικές πολιτικές τους εγκαθιδρύοντας αποικιοκρατικό καθεστώς.
Έχουμε λοιπόν μια φούχτα γερμανοτσολιάδων ή αν θέλετε κάμποσα ανήθικα σόγια-σινάφια-τζάκια, «προσωπικότητες», κάνα δυο «εθνάρχες» παραμυθάδες, ανθέλληνες υπαλληλίσκους, προδότες, απατεώνες και κλέφτες, επονείδιστους «ηγέτες» σωτήρες και βραβευμένους από την ευρωπαϊκή Γερμανία.
Με άλλα λόγια, έχουμε ένα πάζλ πλούσιο από ασυνειδησία και αθλιότητα, όσο αφορά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού πλαισιωμένου με φίμωτρα και παρωπίδες όπως τα παλιά χρόνια που δένανε τα μουλάρια και τα γαϊδούρια στα μαγγανοπήγαδα για να βγάζουν νερό, και όσο αφορά την αγριότητα και αναισθησία των …πολιτικών, έχουμε ένα ασφυκτικό κολάρο στο λαιμό, ένα πάζλ κομματικών συμμαχιών, πλαισιωμένο από μουρτάρηδες και αποστάτες, από καρεκλοκένταυρους και αλχημιστές, από εξανδραποδισμένα όντα και προγραμματισμένα στα κομπιούτερ των ευρωάτλαντων καμικάζι και λοιπών συνενόχων, ένα πάζλ αθλίων που έχουν καταστρέψει τη Χώρα και ταπείνωσαν τον ελληνισμό:
«Τούτοι είναι, ταύτα είναι, των πραγμάτων η ροή / συνυπεύθυνοι πολίτες που δεν έχουν ακοή / ν’ αφουγκράζονται τα πάθια, να θωρούν τους οιωνούς / κι αυτούς που δείχνει η φύση, που εσύ τους παρακούς, / κι ολόκληρη την τάξη που μας έχει υποτάξει / μέσ’ απ’ την προπαγάνδα τη ζωή έχουν αλλάξει / κι ο νους μας σαν το γύψο όπου να ’ναι θα ’χει πήξει./ Ξύπνα κόσμε, ξεσηκώσου, κάν’ την τάξη να βογκήξει…»
Μέσω αυτών, των ευρωγερμανοτσολιάδων, γερμανοί και σία θα κατάσχουν και τα κρεβάτια μας για να μην έχουμε να κάνουμε τι, τις γυναίκες μας. Αν οι πολίτες δεν ξυπνήσουν θα είναι…,(ήδη είναι…,) τα πρώτα θύματα. Προς το παρόν βρίσκονται σε λήθαργο, αν κρίνουμε απ’ τις σφυγμομετρήσεις. Βέβαια, ποτέ δεν τις πιστεύαμε. Μέρος του παιχνιδιού είναι, ποιος τις ελέγχει; Σιγά, άνθρωποι, μην τρελαθούμε. Τρελαινόμαστε όμως με τους σπιλωμένους τρόπους και μεθόδους της παραπληροφόρησης, του αποπροσανατολισμού και την φασιστική μέθοδο κλεισίματος της ΕΡΤ, που τυλίγουν τους έτσι και αλλιώς ευάλωτους πολίτες του συστήματος με τα σάβανα της σήψης και της λήθης και τους μετατρέπουν σε όχλο· σε … σύγχρονους προλετάριους.
Δεν υπάρχει πλέον τίποτα όρθιο σ’ αυτή την έρμη Χώρα. Στην… τούρτα της κοινωνικής εξαθλίωσης τα κερασάκια περισσεύουν. Όλα τα έχουν ισοπεδώσει, οι όναγροι. Άξιον απορίας αποτελεί η αναισθησία τους και ο Δείμος της κοινωνίας πρυτανεύει. Μα δεν καταλαβαίνουν τίποτα, αυτοί οι λεγόμενοι κυβερνώντες των αυταρχικών-φασιστικών κομμάτων; Τίποτα; Δεν βλέπουν ότι ποτέ δεν είναι αργά όταν θέλει να δει κανείς το σκοτάδι;
Αυτόν τον αχό που βγάζουν οι δρόμοι και οι πλατείες…,(έστω και αν δε είναι αυτός που περιμέναμε εμείς…,) Και ο πρόσφατος απόηχος-δημιούργημα του φασιστικού (θα πούμε εμείς) πολυνομοσχεδίου που «ψήνεται» στο καμίνι των τροϊκανών υπαλληλίσκων που γινήκανε υπουργοί και στις λέσχες των κομμάτων τους παίζοντας με ανθρώπινες μπίζνες, χρησιμοποιούν για πιόνια, ζάρια και χαρτιά τους Πολίτες. Υπαλληλάκια, υπηρέτες της καρέκλας, αμόρφωτοι-ακοινώνητοι και ασυμμόρφωτοι με τους δημοκρατικούς κανόνες και άναρχα σπουδαγμένοι για τη συντήρηση της κοινωνικής αμαρτίας όπου δρα κατατρώγοντας τα πάντα, όπως αυτή που τη ζούμε σήμερα.
Η ψήφισή του πολυνομοσχεδίου, προϋποθέτει την πλήρη αποδόμηση του ελληνικού κράτους. Ούτε αυτό το αντιλαμβάνονται; Μήπως τελικά πρόκειται για μια κυβέρνηση, όπως την περιγράψαμε, από εξανδραποδισμένα όντα και προγραμματισμένα στα κομπιούτερ των ευρωάτλαντων καμικάζι και λοιπών συνενόχων, που έχουν καταστρέψει τη Χώρα και ταπείνωσαν τον ελληνισμό;
Το κυριολεκτικό άδειασμα των δήμων…, είπαμε να λιγοστέψουμε το κράτος και όχι να το διαλύσουμε…, και η μετατροπή τους σε δήμιους, με μαθηματική ακρίβεια θα εξελιχτεί σε μπούμερανκ. Κι αυτό γιατί ο κρετινισμός τους δεν έχει προηγούμενο. Η μωρία τους, ο αλληθωρισμός, η κουφαμάρα τους και ιδιαίτερα ο μεθοδευμένος αυταρχισμός τους, θυμίζουν εκτελεστικά αποσπάσματα των Ναζί που δρουν σε μια εποχή που η εξόντωση της ελληνικής κοινωνίας, πέρα από τις αυτοκτονίες, την αθλιότητα και την πείνα γίνεται αργή και σταθερή και πάν’ απ’ όλα ανέξοδη
.…..
Στη δύση που μας σέρνουνε οι βάρβαροι της γης μας
σκιά θα μείνει μόνιμα πάνω στην κεφαλή μας
σκόνες πυκνές θα σβήσουνε του ήλιου οι αχτίδες
κι οι νεκροθάφτες θα κολλούν στα φέρετρα σανίδες
ι αυτό δείχν’ αναπόφευκτο, τέλος, δεν θα τελειώνει
γύπες θα πέφτουν πάνω μας κι η σάρκα δε θα λιώνει.
Μα είναι κι ανατρεπτικό αν σηκωθούμε τώρα
τον ύπνο μας να διώξουμε πριν τη στερνή μας ώρα
Προστάτες μας να κάνουμε τη λευτεριά κι ειρήνη,
λάβαρα να τα σκώσουμε να διώξουμε τη δίνη.
Δεν είμαστε, να κρώξουμε, της γης οι κολασμένοι
ήμασταν μόνο θύματα, τεράτων, ναρκωμένοι
Παράτα το λήθαργο, κομματιασμένε Πολίτη. Δείξε το ανάστημά σου και γκρέμισε τα σάπια είδωλα να δεις τον ήλιο. Πάψε να εθίζεσαι από τη κομματολατρεία και βγες στο δρόμο. Τώρα. Αυτή είναι η μοναδική σου επιλογή. Πριν ξεκινήσουν οι κοινωνικές συγκρούσεις, ξύπνα. Ο ξύπνος σου σημαίνει ανάπτυξη και ανάπτυξη σημαίνει μονόδρομος προς την έξοδο των κακών και άσχημων πραγμάτων που οι όναγροι και καρεκλοκένταυροι σου τη φράξανε. Αποτοξινώσου από τον κομματικό εθισμό, «τον πραγματικό αποδιοπομπαίο τραχύμαλλο τράγο, τον εκφυλισμένο από κάθε άποψη, άδειο, άψυχο και με σάπια κέρατα να περιφέρεται πότε στα πέρα και πότε στα δώθε σαν τρισάθλια-κομματική κατάρα, εκτελώντας από τη μια τη δολοφονία της Χώρας και από την άλλη να εκλιπαρεί για βοήθεια … σωτηρίας…» Ξυπνάτε, επιτέλους, πολίτες! Πάντα για τη σωτηρία μας θα υπάρχει ένα τελευταίο τρένο. Μη το αφήσετε να περάσει άδειο. Ξυπνάτε και γκρεμίστε όλα τα ανδράποδα που ξηλώνουν θεσμούς, που ξηλώνουν την κοινωνία, που κάνουν λωρίδες και φιλέτα το κράτος και το πουλάνε. Ξυπνάτε πριν γίνετε νοσταλγοί σ’ αυτό το εσκεμμένα ή μη αποτρόπαιο που οι ίδιοι δημιουργήσατε
Ε.Ε. – Τρίκαλα Ιούλιος 17 2013 Web : www.fasoulas.de * e–mail: vaios@fasoulas.de
