Κάποτε συνάντησα μια μητέρα, η οποία μου είπε ότι δεν έχει κάνει εμβόλια στα δύο μικρά παιδιά της διότι όταν αρρωσταίνουν χρησιμοποιεί για την αντιμετώπιση της αρρώστιας ομοιοπαθητικά φάρμακα. Όποιο γιατρό της κλασσικής ιατρικής και να ρωτήσουμε θα μας εξηγήσει πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η τακτική. Δεν μπορούμε να διαγράψουμε εκατομμύρια ώρες έρευνας των επιστημόνων, που κατάφεραν με τα εμβόλια και τα φάρμακα να περιορίσουν πολλές θανατηφόρες αρρώστιες όπως η ηπατίτιδα, η ελονοσία, η μηνιγγίτιδα και τόσες άλλες. Δε μπορούμε μόνο με ασπιρίνες, χωρίς να πάρουμε ισχυρή αντιβίωση να αντιμετωπίσουμε μια ίωση.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν μέσα τους πολύ μικρές ποσότητες ασπιρίνης και κάποιων άλλων ουσιών που με τη «δυναμοποίηση» και την ταχεία περιστροφή τους ελευθερώνεται η «ζωτική τους δύναμη». Ο ιδρυτής της ομοιοπαθητικής Samuel Hahneman χαρακτηρίζει την ιαματική δύναμη των φαρμάκων του ως «μαγική».
Η ομοιοπαθητική και οι υπόλοιπες εναλλακτικές θεραπείες πιστεύουν ότι η κάθε ασθένεια οφείλεται σε αποσυντονισμό της ζωτικής και συμπαντικής δύναμης, που έχει κάθε άτομο, με την υπέρτατη αρμονία του σύμπαντος.
Ο άγιος γέροντας Παΐσιος έλεγε πως αυτά τα πράγματα είναι «μπερδεμένα» με τον διάβολο. Χαρακτήριζε επίσης το ομοιοπαθητικό φάρμακο «κοπανιστό νεράκι» και «δαιμονικό υποκατάστατο του Αγιασμού».
Ένας ορθοπεδικός μου εξήγησε πώς με τον βελονισμό μπορούμε να καταστρέψουμε π.χ. το γόνατό μας. Ο πόνος είναι δώρο του Θεού ώστε να προλαμβάνουμε βλάβες του οργανισμού μας. Όταν πονούμε πρέπει να τρέχουμε στον ειδικό ιατρό, ο οποίος θα βρει την αιτία του πόνου και με τις κατάλληλες θεραπείες θα λύσει το πρόβλημα που υπάρχει.
Εάν κάνουμε βελονισμό διώχνουμε τον πόνο αλλά όχι και την αιτία του προβλήματος που μπορεί έτσι να μας καταστρέψει ένα ζωτικό όργανο αφού συνεχίζει να υπάρχει.
Καθηγητές Πανεπιστημίου όπως ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός, ηγούμενοι μοναστηριών που μελέτησαν κείμενα αυτών των θεραπειών καθώς και άνθρωποι που παρακολούθησαν τα συνέδριά τους κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι η κατανόησή τους προϋποθέτει τη γνώση των θρησκειών της Άπω Ανατολής, του αποκρυφισμού και της «Νέας Εποχής».
Όλες αυτές οι θεραπείες επενδύονται με μια επιστημονικοφανή ορολογία κατάλληλη να επηρεάσει τον δυτικό άνθρωπο, ο οποίος έχει την τάση να ακολουθεί τη μόδα των ηθοποιών της Αμερικής που ψάχνουν να βρουν την ψυχική τους ισορροπία στις θρησκείες της Ανατολής. Όλα αυτά παρουσιάζονται όχι μόνο ως μέθοδοι θεραπείας του σώματος αλλά και ως σωτηριολογικά συστήματα, ως πρόταση δηλαδή να ξεπεράσει η ανθρωπότητα τα πνευματικά της αδιέξοδα και τις σύγχρονες ψυχικές της αρρώστιες.
Προσοχή λοιπόν. Εμείς που είμαστε απόγονοι του Ασκληπιού ας τρέχουμε για τα σωματικά μας προβλήματα στην κλασσική ιατρική και για τα ψυχικά μας σε ένα καλό πνευματικό ιερέα.
