Συνευρεθήκαμε, γι΄ακόμη μια φορά, χάρη στη δύναμη της αγαθής προαίρεσης για να βαθύνει περισσότερο η αλληλογνωριμία μας. Καθηγητές και καθηγήτριες διαφορετικών ειδικοτήτων καταλάβαμε πως η διαθεματική προσέγγιση βελτιώνει, τονώνει, σχεδόν ζωντανεύει τον κύκλο της βιωματικής μάθησης μέσα από το διττό θέμα: Λογοτεχνία και Ιστορία στο Γυμνάσιο: δυο δρόμοι γνώσης που τέμνονται και σχηματίζουν σταυροδρόμι σοφίας και ομορφιάς για τα ανθρώπινα πράγματα… Βιώσαμε πως ο λόγος γεννάει εικόνες, και, αντίστροφα, πως οι εικόνες παράγουν λόγο.
Κατά τη διάρκεια των δυόμιση ωρών του Σεμιναρίου αναπτύχθηκε σενάριο διδασκαλίας στη λογοτεχνία του Γυμνασίου με τη χρήση νέων τεχνολογιών με εισηγήτρια τη φιλόλογο του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων κα. Όλγα Γκαγκτζή και παρουσιάστηκε, με τρόπο διερευνητικό και βιωματικό, η διαπλοκή λόγου-εικόνας κατά τη διδασκαλία των περιόδων της Μεγάλης Ακμής του Βυζαντίου από τη διευθύντρια του 3ου Γυμνασίου κα. Αμαλία Ηλιάδη.
Σε διανοητικό επίπεδο, αισθητοποιήθηκε μέσα μας η ιδέα πως δεν ισχύει μονόπλευρα η ρήση: μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις, αλλά και ένα προϊόν λόγου (κείμενο: αφήγηση, διήγηση, πεζό ή ποιητικό) ισούται με πολλές και ποικίλες εικόνες. Γιατί εικόνα και λόγος, στη διαπλοκή τους, αποτελούν κώδικες επικοινωνίας και σκέψης και ισοδυναμούν με έναν ισχυρό συναισθηματικό δεσμό που γεφυρώνει χάσματα, απομακρύνοντας την αποξένωση απ΄τον ίδιο μας τον εαυτό.
Έτσι, γνωρίζοντας καλύτερα τις δυνατότητες διαθεματικής επικοινωνίας ο ένας του άλλου, ως μέλη του συλλόγου διδασκόντων, συνειδητοποιούμε πως η δια βίου μάθηση αποτελεί αλληλεπιδραστική διαδικασία: ολοκληρώνεται και ανατροφοδοτείται, σε ανηλίκους και ενηλίκους, μέσα από δρόμους ελεύθερης αναζήτησης απαντήσεων στις ανησυχίες μας, ποτέ οριστικών και πάντα υπό αίρεση, με ανοιχτούς ορίζοντες, σε απλωμένους ουρανούς…
Η «γεύση» της 7ης συνάντησής μας που, εξερευνώντας τα μονοπάτια της γνώσης αποκομίσαμε, ήταν αυτή της δεμένης «οικογένειας», η οποία, αυθόρμητα και ειλικρινά, ανταλλάσσει απόψεις, εξελίσσοντας τη στάση της απέναντι στη ζωή και τη μάθηση. Και μέσα από τον «ένδοξό μας βυζαντινισμό» του Κ.Π. Καβάφη, του μεγάλου αιρετικού της ποίησής μας, προσεγγίσαμε, νοητικά και ψυχικά, εκείνη τη στάση ζωής που πρεσβεύει «κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θες, τουλάχιστον μην την εξευτελίζεις».
Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
