Είναι γνωστό πως η περιοχή της Θεσσαλίας έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε κέντρο πολεμικών σχεδιασμών για μια σειρά καπιταλιστικά κέντρα. Η Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, ο Βόλος, μετατρέπονται σε πολεμικές βάσεις, όπως επιτάσσουν οι ανάγκες τόσο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, όσο και η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού κεφαλαίου εντός και εκτός συνόρων. Είναι επίσης γνωστό πως οι τοπικοί παράγοντες (περιφέρεια, δήμοι) αν δε συμμετέχουν επιτελικά σε αυτούς τους σχεδιασμούς, σε κάθε περίπτωση τους νομιμοποιούν κοινωνικά και τους στηρίζουν πολιτικά. Αυτό που μέχρι σήμερα δεν ήταν γνωστό είναι πως η περιφερειακή αρχή Θεσσαλίας είναι ταυτόχρονα και μπροστάρης του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, καθώς με την υπογραφή της και τη χρηματοδότησή της γίνεται συνδιοργανωτής σε αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις…
Ο λόγος για την έγκριση του, Εκτός Ημερησίας Διάταξης, θέματος στη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου την 16ης Ιουνίου με τίτλο: «29o Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο – Κατασκήνωση στο Στόμιο Λάρισας 17-18 & 19 Ιουλίου 2020» (Αρ. Πρ. 126224). Η παράταξη της Λαϊκής Συσπείρωσης (ΚΚΕ), εκμεταλλευόμενη τη «δυνατότητα» του περιφερειακού συμβουλίου να χρηματοδοτεί και να συνδιοργανώνει πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, εισήγαγε ουσιαστικά ως θέμα τη χρηματοδότηση του αντιιμπεριαλιστικού διημέρου της ΚΝΕ. Σε κανέναν στο ΚΚΕ δε φάνηκε οξύμωρο η περιφέρεια Θεσσαλίας του δόγματος «νόμος και τάξη», του περιφερειάρχη των ΜΑΤ, που στη συνεδρίαση της 16ης Ιουνίου είχε μετατρέψει το κτίριο της συνεδρίασης σε οχυρό από το πλήθος των αστυνομικών δυνάμεων που είχε καλέσει για να προστατεύσουν τους αστικούς σχεδιασμούς της καύσης σκουπιδιών, που εν μέσω πανδημίας ζητούσε την εμπλοκή του στρατού για τον έλεγχο των Ρομά στη Λάρισα, να συνδιοργανώνει «αντιιμπεριαλιστική» εκδήλωση; Ποια ακριβώς προσφορά προσφέρει στην αναγκαία αντιπολεμική πάλη των ημερών μας η άσκηση ενός «αντιμπεριαλισμού» υπό την αιγίδα και τη χρηματοδότηση των μηχανισμών ενός κράτους που είναι πρωτοπόρο τόσο στην πολεμική εκστρατεία εναντίον των λαών της περιοχής, όσο και εναντίον του «εσωτερικού εχθρού», του αγωνιζόμενου λαού;
Ο θεσμός συνδιοργάνωσης και χρηματοδότησης αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων από την περιφέρεια Θεσσαλίας αποτελεί έναν μηχανισμό δημιουργίας κοινωνικών εξαρτήσεων προς όφελος της περιφερειακής αρχής. Είναι τουλάχιστον αφελής η αξιοποίησή του από δυνάμεις και φορείς του κινήματος που μπορούν με τη δράση τους να αποδείξουν στην κοινωνική πλειοψηφία την αξία της αυτοργάνωσης και της ανεξαρτησίας του πολιτισμού από τα κέντρα εκμετάλλευσης και εκφυλισμού του. Στην περιοχή μας διεξάγονται με επιτυχία εξάλλου μια σειρά φεστιβάλ και εκδηλώσεις, χωρίς την πατρωνία του τοπικού κράτους. Με τη χρηματοδότηση (17.700 ευρώ) και συνδιοργάνωση του διημέρου της ΚΝΕ ο κ Αγοραστός χλευάζει και χειραγωγεί τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα αξιοποιώντας ένα τραγικό λάθος του ΚΚΕ. Την περίοδο που ο νέος νόμος για τις διαδηλώσεις αναζητά «επίσημους οργανωτές» είναι τεράστια αστοχία οι φορείς του κινήματος να οργανώνουν την πάλη τους σε συνεννόηση με τους μηχανισμούς του κράτους.
Εκφράζουμε την πεποίθηση πως η εν λόγω επιλογή από πλευράς της Λαϊκής Συσπείρωσης και του ΚΚΕ, αποτελεί προϊόν μιας διαχειριστικής αντίληψης για τον ρόλο του τοπικού κράτους και όχι μια στάση ανατροπής του πλαισίου που αυτό δημιουργεί. Παρόλα αυτά δεν πιστεύουμε πως ο εν λόγω χειρισμός εκφράζει τους αγωνιστές που βρίσκονται σε αυτόν τον χώρο και ψάχνουν να βρουν δρόμους μαχητικής παρέμβασης στις εξελίξεις και να μην παίζουν απλώς ρόλους σε ένα προκαθορισμένο παιχνίδι.
Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία είχε αποχωρήσει από τη συνεδρίαση της 16ης Ιουνίου διαμαρτυρόμενη για την περιφρουρούμενη από την αστυνομία συνεδρίαση. Θέση της είναι η παύση του καθεστώτος συνδιοργάνωσης και χρηματοδότησης εκδηλώσεων από την περιφέρεια Θεσσαλίας και η εξασφάλιση δημόσιων, προσβάσιμων σε όλους χώρων, με υλικοτεχνική υποδομή μέσω της οποίας, να μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα ο πολιτισμικός και αθλητικός πλούτος της κοινωνίας χωρίς «καπέλα» συνδιαλλαγών από τον εκάστοτε θεσμικό παράγοντα. Κάθε δύναμη που έχει αναφορά στο κίνημα και ιδιαίτερα στο κίνημα της νεολαίας οφείλει να προάγει τον αντιθεσμικό χαρακτήρα των εκδηλώσεων της νέας γενιάς και όχι να τις εντάσσει στα πλαίσια του συστήματος.
