Η διευθύντρια του σχολείου μας Κα Ηλιάδη Αμαλία, στα πλαίσια του εργαστηρίου ανάγνωσης και γραφής που υλοποιείται στο σχολείο μας, μας ανέθεσε την ανάγνωση του λογοτεχνικού βιβλίου «Άγρια Παιχνίδια» της συγγραφέως Κας Μαρούλας Κλιάφα και στη συνέχεια την καταγραφή των εντυπώσεών μας.
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες το βιβλίο παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μας παρότρυνε στην ολοκλήρωση της ανάγνωσής του καθώς έθετε ένα φαινόμενο συνηθισμένο στις μέρες μας, την ενδοσχολική βία. Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα δεκαπεντάχρονο παιδί, τον Πέτρο Πετρίδη, το οποίο ξαφνικά πήδηξε από το παράθυρο του σχολείου του στο κενό. Όλοι ήταν σοκαρισμένοι και γεμάτοι ερωτηματικά, καθώς ο Πέτρος ήταν ένα παιδί από εύπορη οικογένεια, δραστήριος, έξυπνος, καλός μαθητής, ευγενικός, θαρραλέος, δημοφιλής και αγαπητός….
Την απάντηση προσπαθούν να δώσουν με τις μαρτυρίες τους, ο φιλόλογος του Πέτρου και η συμμαθήτρια και φίλη του αυτόχειρα Αντριάνα. Ο πρώτος, δηλαδή ο φιλόλογος του Πέτρου, ήταν ο τελευταίος άνθρωπος με τον οποίο συνομίλησε ο αυτόχειρας. Ο φιλόλογος του Πέτρου καταγόταν από την Αθήνα και αποσπάστηκε για δέκα μήνες στα Τρίκαλα. Παρόλο που δεν του άρεσε η ιδέα να διοριστεί στην επαρχία, συνήθισε γρήγορα τη ζωή στα Τρίκαλα. Στην αρχή όλα του φαίνονταν δύσκολα και ματαιόδοξα καθώς η πρώτη εντύπωση από το τμήμα που του ανέθεσαν να διδάξει, δηλαδή το Γ3, δεν ήταν καθόλου καλή. Ωστόσο τα πράγματα καλυτέρεψαν. Από τους μαθητές του ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή τον Πέτρο. Παρόλο που ο ίδιος νόμιζε ότι ο Πέτρος ήταν ένα παιδί ξέγνοιαστο, χωρίς προβλήματα και με πολλές συμπάθειες , αποδείχτηκε ότι δεν τον γνώριζε και αυτό τον απογοήτευσε.
Από τη μαρτυρία της Αντριάνας καταλαβαίνουμε ότι αυτή ήξερε καλύτερα τον Πέτρο. Είναι έξυπνη, καλή μαθήτρια και υπήρξε καλή φίλη αλλά και το κορίτσι του Πέτρου. Διασκεδάζει και ζει μια εφηβική ζωή χωρίς στενοχώριες και στρες. Ήταν συμπονετική και συμπαραστεκόταν στον Πέτρο όταν αυτός αντιμετώπιζε δυσκολίες. Τον υποστήριζε και νοιαζόταν γι’ αυτόν. Ήταν η μόνη που ήξερε για τον εκφοβισμό που αντιμετώπιζε ο Πέτρος από κάτι παιδιά που τον απειλούσαν ότι θα δημοσιοποιήσουν μία φωτογραφία του με ένα αγόρι να κοιμούνται στον ίδιο υπνόσακο κατά τη διάρκεια της κατάληψης του σχολείου. Παρ’ ότι αυτή ήξερε ότι η πράξη αυτή ήταν αγαθή και κάποια διαφορετική ερμηνεία ή σκέψη δεν θα γινόταν πιστευτή, ο Πέτρος είχε άλλη άποψη. Ήταν προβληματισμένος και μπερδεμένος, κάτι που είχε καταλάβει η Αντριάνα, χωρίς ωστόσο και η ίδια να συνειδητοποιήσει ότι αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα θα τον οδηγούσαν στην αυτοκτονία. Στενοχωρήθηκε πολύ για τον θάνατο του Πέτρου και μετά από αυτό η ζωή της άλλαξε ριζικά. Έχασε έναν πολύ καλό φίλο και ένα στήριγμα. Το γεγονός αυτό της δημιούργησε θλίψεις και σκέψη για τη ζωή.
Έχοντας αυτή την πλοκή, το βιβλίο μας προσέλκυσε το ενδιαφέρον και μας προβλημάτισε για το συνηθισμένο φαινόμενο στις μέρες μας, την ενδοσχολική βία και τα αποτελέσματά της. Επίσης μας ευαισθητοποίησε και μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σοβαρές και δραματικές μπορεί να είναι οι συνέπειες του εκφοβισμού.
Aπό τις μαθήτριες του Β3: Παράσχη Δήμητρα – Σιάγκα Βαρβάρα Χριστίνα
