Είναι μια ερώτηση που μας κάνουν συχνά στην εξομολόγηση οι χριστιανοί σε εμάς τους πνευματικούς, αυτήν την περίοδο που αναμένονται τα εμβόλια για τον κορωνοϊό. Πιστεύω ότι είναι μια ερώτηση με λάθος κατεύθυνση. Προτρέπω, όποιον με ρωτάει να απευθύνεται στον προσωπικό του παθολόγο. Εάν κάποιος είναι καρκινοπαθής τον προτρέπω να ρωτήσει και τον ογκολόγο του ή ανάλογα με την πάθηση του καθενός τους ειδικούς ιατρούς.
Ο καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός, μας δίδασκε πως η Θεολογία και η επιστήμη είναι δύο εφαπτόμενοι κύκλοι που ο ένας δεν εισχωρεί στον άλλο γι’ αυτό στην Ορθόδοξη ανατολή ποτέ δεν είχαμε μεσαίωνα και ιερά εξέταση όπως στην δύση με τον Ρωμαιοκαθολικισμό.
Κάποτε ο προσωπικός γιατρός του αγίου Πορφυρίου Γεώργιος Παπαζάχος, καθηγητής Πανεπιστημίου της καρδιολογίας ρώτησε τον άγιο: «γέροντα μερικοί χριστιανοί όταν αρρωσταίνουν προσεύχονται στους αγίους, βάζουν λαδάκι από το καντήλι και δεν πηγαίνουν στον γιατρό, είναι σωστό αυτό;» Ο άγιος γέροντας του απάντησε: «πρώτα πρέπει να πηγαίνουμε στον γιατρό μας, ακούμε τις συμβουλές του και την φαρμακευτική αγωγή που θα μας δώσει και παράλληλα θα κάνουμε το Ιερό Ευχέλαιο και θα ζητήσουμε και την βοήθεια τον Αγίων μας. Όποιος δεν ενεργεί έτσι πλανάται από τον διάβολο».
Συχνά άνθρωποι της Εκκλησίας για να αποκτήσουν οπαδούς κάνουν το λάθος να ασχολούνται με όλες αυτές τις συνομωσιολογίες που κυκλοφορούν ενώ το έργο του χριστιανού είναι να ασχολείται με την καλλιέργεια της ψυχής του και την προσωπική του μετάνοια. Η πρόνοια του Θεού είναι που θα φροντίσει όλα τα άλλα. Η πρόνοια του Θεού είναι αυτή που φωτίζει και τους γιατρούς να βρίσκουν τα κατάλληλα φάρμακα γι’ αυτό τα τελευταία εκατό χρόνια υπερδιπλασιάστηκε ο πληθυσμός της γης.
Ένας πνευματικός ιερέας έχει δικαίωμα να μιλήσει για το αν θα κάνουμε το εμβόλιο ή όχι, μόνον εάν έχει κάποια πληροφορία άνωθεν αν και αυτό δεν έγινε ποτέ στην σύγχρονη ιστορία. Όταν επισκέφτηκα κάποτε τον μακαριστό γέροντα Κύριλλο στο νοσοκομείο, ο οποίος είχε πολλά υποκείμενα νοσήματα και έκαμε μακροχρόνιες θεραπείες μου είπε: «εγώ, Αθανάσιε, από την στιγμή που έπεσα στα χέρια των γιατρών, τούς κάνω απόλυτη υπακοή». Εγώ, μετά από την έγκριση του παθολόγου μου, σκέφτομαι να κάνω το εμβόλιο διότι έτσι θέλω να προστατεύσω και την υπέργηρη μητέρα μου. Έτσι θα μπορώ να την επισκέπτομαι πιο συχνά όπως θα επισκέπτομαι χωρίς κίνδυνο και τους γερόντους της ενορίας μου ή τα μοναστήρια που συχνά πηγαίνω.
Νομίζω ότι από μέρους μου είναι η ελάχιστη πράξη ευχαριστίας προς τους ιατρούς που συχνά θεράπευσαν διάφορα μέλη της οικογενείας μου, με την βοήθεια του Θεού, από σοβαρές ασθένειες. Αυτοί σήμερα και οι νοσηλευτές σηκώνουν το βάρος κινδυνεύοντας στην πρώτη γραμμή ενός «παγκοσμίου πολέμου», αφού κάθε δεκαπέντε δευτερόλεπτα στην Ευρώπη πεθαίνει ένας συνάνθρωπός μου, ενώ εγώ απολαμβάνω την ζεστασιά του σπιτιού μου.
Αν παρακούσουμε τους γιατρού μας σε τι διαφέρουμε από τους χιλιαστές που αφήνουν τα παιδιά τους αμετάγγιστα από αίμα να πεθαίνουν από διάφορες ασθένειες; Έχω, δόξα τω Θεώ, επτά παιδιά που το καθένα έκανε από δεκατέσσερα εμβόλια, δηλαδή σύνολο ενενήντα οχτώ και κανένα δεν έπαθε τίποτε. Όπως και στη πνευματική ζωή έτσι και στην υγεία του σώματος αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι η πρόληψη. Ο κάθε ιεραπόστολος, μας έλεγε στο Πανεπιστήμιο ο νυν αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, έκανε για να πάει στη Αφρική τουλάχιστον είκοσι πέντε εμβόλια. Εύχομαι με τη βοήθεια του Θεού και της ιατρικής που είναι δώρο Του, το 2021 να αποκτήσουμε όλοι την ελευθερία, χωρίς φόβο, να ασπαζόμαστε αδελφικά ο ένας τον άλλο!(p.a.tympas@gmail.com
