Μεγάλος θόρυβος έγινε όταν ο γνωστός για τις ομιλίες του στα εκκλησιαστικά ραδιόφωνα, π. Ανδρέας Κονάνος αποφάσισε να «βγάλει» τα ράσα του και να ζήσει ως λαϊκός. Δεν θα κρίνω το πρόσωπο αλλά το φαινόμενο ”Κονάνος”, διότι σήμερα έπεσε σε αμάρτημα αυτός αύριο, όπως λέγει το γεροντικό, μπορεί να πέσω εγώ και μάλιστα σε μεγαλύτερο αμάρτημα και αυτός μπορεί κάποια στιγμή να μετανοιώσει ενώ εγώ όχι.
Ο αείμνηστος καθηγητής μας στο Πανεπιστήμιο π. Γεώργιος Μεταλληνός μας έλεγε, ότι στην εποχή μας οι χριστιανοί, κληρικοί και λαϊκοί, δεν διαθέτουμε τα Ορθόδοξα κριτήρια, διότι διαβάζουμε διάφορα άρθρα στα περιοδικά και ακούμε ομιλίες που ανακατεύουν την Θεολογία με την κοινωνιολογία, την φιλοσοφία και την ψυχολογία. Για να γνωρίσουμε τον δρόμο προς την αγιότητα και να ενωθούμε με τον Θεό πρέπει να δαπανούμε τον περισσότερο χρόνο μας διαβάζοντας συγγράμματα των Αγίων Πατέρων μας αλλά κυρίως να ζούμε ενεργά μέσα στην Λατρεία της Εκκλησίας μας και τα Άγια Μυστήρια.
Έχουμε ευθύνη εμείς οι σύγχρονοι ρασοφόροι, διότι αντί να οδηγούμε τις ψυχές προς τον Θεό δημιουργούμε γύρω μας οπαδούς. Αντί να μιλούμε συνεχώς για την μετάνοια, που είναι η λέξη στην οποία συμπεριλαμβάνεται όλο το νόημα του Ευαγγελίου, λέμε αγαπολογίες, χαϊδεύουμε και δικαιολογούμε με διάφορες σοφιστείες τα πάθη τα δικά μας και του λαού και έτσι δημιουργούμε έναν κύκλο ανθρώπων γύρο μας που μας δοξάζουν και μας γεμίζουν εγωισμό.
Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος «όταν πέσει πολύ δόξα στον κληρικό ή τον λαϊκό τότε έχουμε λόξα από δω και λόξα από κει!». Και ο Άγιος Ιερώνυμος ο Σιμωνοπετρίτης συμβούλευε τους νέους κληρικούς: «πρόσεξε τώρα που έγινες κληρικός μην μπεις ανάμεσα στους πιστούς και τον Χριστό».
Για να μην παρασυρόμαστε και χάνουμε τον δρόμο μας προς την αγιότητα κληρικοί και λαϊκοί ας μην ξεχνούμε ότι είκοσι αιώνες τώρα οι Ιεροί Κανόνες και η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας θέλουν τον κληρικό να νυμφεύεται τον Χριστό. Η ιεροσύνη όπως και το Άγιο Βάπτισμα για όλους τους Χριστιανούς είναι ανεξίτηλα τόσο για το σώμα μας όσο και την ψυχή μας. Όποιος από τους κληρικούς πέσει σε βαρύ αμάρτημα, όπως η μοιχεία, η πορνεία ή η απιστία στην ύπαρξη του Θεού, οφείλει να μην τελεί τα Άγια Μυστήρια και να ζει σε μετάνοια. Δεν έχει πια κανένα δικαίωμα να καθοδηγεί τους πιστούς αφού ο ίδιος απέτυχε στον στόχο του και δεν τήρησε τις υποσχέσεις τις οποίες έδωσε ενώπιον του Θεού.
Οι άγαμοι κληρικοί, οφείλουν πάντοτε κατά την Ιερά Παράδοση της Ανατολής να είναι μικρόσχημοι ή μεγαλόσχημοι μοναχοί, είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τις τρεις υποσχέσεις που έδωσαν κατά την κουρά τους, δηλαδή την ακτημοσύνη, την παρθενία και την υπακοή σε έναν γέροντα. Για να το πετύχουν αυτό καλό είναι να μένουν μέσα σε ένα μοναστήρι ή μέσα σε κάποια μητρόπολη κάνοντας απόλυτη υπακοή στον επίσκοπό τους. Αρχιμανδρίτης εξάλλου σημαίνει ο αρχηγός της μάνδρας δηλαδή κάποιου μοναστηριού.
Έλεγε συχνά ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: «ο μοναχός έξω από το μοναστήρι είναι σαν το περιστέρι που το κυνηγά ο έμπειρος αιώνες τώρα κυνηγός διάβολος, είναι ποτέ δυνατόν να γλιτώσει;». Ας μην λησμονούμε τους σύγχρονους Αγίους, Παΐσιο, Ιάκωβο, Πορφύριο, Ιερώνυμο που είναι δώρα του Θεού για να τους μιμηθούμε. Αυτοί γυρνούσαν αριστερά και δεξιά κάνοντας ομιλίες και αποκτώντας οπαδούς ή ζούσαν μέσα στην Λατρεία της Εκκλησίας μας προσευχόμενοι;
Κληρικοί και λαϊκοί, δεν υπάρχει διάκριση στους δύο αυτούς όρους για την Ορθοδοξία, ας αναλογιστούμε τι υποσχέσεις δώσαμε με το Άγιό μας Βάπτισμα στον Θεό και τι ψυχή θα του παραδώσουμε στην άλλη ζωή: Λέγει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, σε ομιλία του την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, «ακούστε τα αυτά όλοι οι πιστοί, μην υπερεκτιμάτε την αγάπη του Θεού. Το έλεός Του θα το δώσει στους αμετανόητους βλάστημους μόνο σ’ αυτή τη ζωή. Στην τελική Κρίση τη θέση του ελέους θα την καταλάβει η δικαιοσύνη του Θεού».
Καλή μετάνοια λοιπόν στον π. Ανδρέα αλλά και σε όλους μας. (p.a.tympas@gmail.com).
