Δυστυχώς μεγάλωσα με στίχους όπως «Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα δε χρειάζονται περισσότερα». Και δυστυχώς είναι θλιβεροί οι καιροί που η ιστορία έρχεται να ανατρέψει έναν μεγάλο Αριστερό ποιητή, τον Γιάννη τον Ρίτσο.
Ήρθα εδώ για να μιλήσω για τον πολιτισμό, για τον τέταρτο πυλώνα της Δημοκρατίας. Ήρθα να μιλήσω για την επιθετική πολιτιστική πολιτική, για το πώς μπορούμε να εντάξουμε τον πολιτισμό μέσα σε όλη την κοινωνία. Ήθελα να μιλήσω για τον τουρισμό, για καινούριες μορφές τουρισμού, για το ότι πρέπει να ξεπεράσουμε τον τουρισμό που ξέρουμε μέχρι σήμερα, για έναν τουρισμό που θα μιλά για «δρόμους του χιονιού», για «δρόμους της θρησκείας», για «δρόμους του κρασιού» , για ιατρικό τουρισμό. Ήρθα να μιλήσω για το ότι θα πρέπει όλοι μαζί να συνεννοηθούμε, να κάνουμε ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο για να αναδιαρθρώσουμε τον πρωτογενή τομέα, να αλλάξουμε τις καλλιέργειες, να φτιάξουμε την Ελλάδα ως την «μπουτίκ της Ευρώπης», να μιλήσουμε για την ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων, ένα ζήτημα για το οποίο δεν έχει μιλήσει κανείς μέχρι σήμερα και που είναι πάρα πολύ σημαντικό για τη χώρα μας.
Ήρθα, αγαπητοί συνάδελφοι, να μιλήσω για τον πολιτισμό και για τον πολιτικό πολιτισμό. Δυστυχώς όμως, την Τετάρτη έπαθα πολιτισμικό σοκ. Από τη μία πλευρά από πίσω μας απειλούσαν με κρεμάλες και μπροστά μας απειλούσαν ότι θα μας δολοφονήσουν. Αν αυτός είναι ο πολιτικός πολιτισμός μας, πείτε μου πώς θα βγούμε από αυτήν την κρίση.
Για την οποία κρίση, εμείς δεν έχουμε ψευδαισθήσεις. Η κρίση αυτή δημιουργήθηκε ξαφνικά; Η κρίση –γιατί βλέπω ότι βάζουμε και ημερομηνίες, το 2008, το 2009, το 2010, το 2011- δημιουργήθηκε από τα κόμματα εξουσίας. Δεν ζούσαμε σε μια χώρα παραγωγής απίστευτου πλούτου και ξαφνικά κάτι συνέβη και την επόμενη ημέρα εμείς δεν είχαμε να φάμε. Ζούσαμε σε μια «ροζ», τεράστια «τσιχλόφουσκα» που «έσκασε» στα μούτρα μας.
Δεν μπορούμε επομένως να λέμε στον κόσμο να μην κοιτά το πρόσωπο της κρίσης γιατί είναι αποτρόπαιο –που είναι όντως αποτρόπαιο- αλλά εμείς θα τον ξαναγυρίσουμε πίσω στο 2008. Γιατί αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Τι πρέπει να δούμε; Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κρίση με εθνικό στρατηγικό σχέδιο.
Θα σας διαβάσω κάτι, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Παναγούλης έχει γράψει στο προσωπικό του facebook –τα ελληνικά είναι δικά του- «έχουν ταχθεί μεγάλα χαρτζιλίκια σε όσους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ υπερψηφίσουν τα μέτρα». Αυτό είναι πολιτικός πολιτισμός; Μπορεί κανείς να το αντιμετωπίσει αυτό; Έτσι θα προχωρήσουμε μια χώρα;
Εμείς λέμε ότι υπάρχει ένα αποτρόπαιο μνημόνιο. Το αποδεχόμαστε. Τα μέτρα είναι σκληρά. Τα αποδεχόμαστε. Η Δημοκρατική Αριστερά παίρνει την ιστορική της ευθύνη. Και λέει «ναι, αυτά τα ψηφίζουμε, αλλά…».
Θέλω να κάνω μία πρόταση στην κυβέρνηση. Να μαζευτούν απ’ όλα τα κόμματα οι ειδικοί. Και να φτιάξουμε, όπως έχουμε αυτό το αποτρόπαιο μνημόνιο, αυτό που μπορεί να μας φέρει μια άλλη λύση. Θέλετε να μιλήσουμε για δραχμή; Να πούμε όμως τι θα γίνει την πρώτη μέρα, τι θα γίνει τη δεύτερη.Να το ξέρουμε. Και να το δείξουμε στον ελληνικό λαό. Όχι για να τον φοβίσουμε, προσέξτε. Ο ενημερωμένος λαός ποτέ δεν φοβάται.
Η κρίση έχει όνομα και επίθετο. Η πραγματική Δημοκρατία έχει όνομα και επίθετο. Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε όλους τους νόμους. Θα τους αλλάξουμε. Θα αλλάξουμε το Σύνταγμα. Το πάρτι τελείωσε. Κι αυτοί που λήστεψαν αυτό το κράτος θα πρέπει να πληρώσουν. Η ΔΗΜΑΡ πήρε την ευθύνη της. Η ιστορία θα δείξει ποιος είχε δίκιο. Αλλά θα είμαστε αμείλικτοι σε αυτά τα πράγματα.
Τελειώνοντας, θα ήθελα μία παράκληση και προς την αντιπολίτευση. Μην πουλάτε στον Ελληνικό λαό το «νερό του Καματερού».
