Το ιστορικό πέρασμα, με αφετηρία την Οχτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, έδωσε μια ιστορικά μοναδική, ανεπανάληπτη ώθηση στην ανάπτυξη του ανθρώπου, ως κύριας παραγωγικής δύναμης, στα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματά του, στο βιοτικό και μορφωτικό – πολιτιστικό επίπεδό του. Εξύψωσε τη γυναίκα, αγκάλιασε κάθε κοινωνική σχέση. Το μοναδικό στην ιστορία είναι ότι αφορούσε το σύνολο των μαζών. Έγινε πράξη η εξασφάλιση κοινωνικών δικαιωμάτων για όλους, στην Παιδεία, στην Υγεία, στη δουλειά, στη Λαϊκή Στέγη, στον Πολιτισμό.
Αυτές οι κατακτήσεις, που σήμερα φαντάζουν «όνειρο απατηλό» ήταν αποτέλεσμα του κεντρικού σχεδιασμού στην οικονομία, κόντρα στον άναρχο καπιταλισμό, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στη συγκεντρωμένη βιομηχανία, κόντρα στην ατομική- εταιρική καπιταλιστική ιδιοκτησία. Το κίνητρο υπήρξε η συνολική ευημερία, που για αρκετές δεκαετίες έλαμπε ως φάρος για την εργατική τάξη και τις ανάγκες της, ακόμη και στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ.
Ένα χρόνο μετά τη νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, το Νοέμβρη του 1918, πραγματοποιήθηκε το πρώτο, ιδρυτικό Συνέδριο του κόμματός μας. Το κοινό μεταξύ του Κόμματος των Μπολσεβίκων στη Ρωσία του 1917 και του ΚΚΕ σήμερα είναι η προσήλωση στο στόχο της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από την καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Είκοσι χρόνια μετά την ολοκλήρωση των αντεπαναστατικών ανατροπών στη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, αστοί ιστορικοί, δημοσιολόγοι, κοινωνιολόγοι και πολιτικοί εκπρόσωποι του οπορτουνισμού ανησυχούν, ή, αλλιώς, μάς κατηγορούν, γιατί ακόμα συνδέουμε την ιδεολογία μας, για το χαρακτήρα της επανάστασης και της εξουσίας στην Ελλάδα, με την ιδεολογία και τις επαναστατικές αξίες του κόκκινου Οχτώβρη,
Η τεράστια κοινωνικοποίηση της εργασίας και η ατομική ιδιοποίηση των προϊόντων της, είναι η μήτρα όλων των φαινομένων της κρίσης των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών, αλλά και ο σηματοδότης που δείχνει τη διέξοδο: Να αντιστοιχηθούν οι σχέσεις παραγωγής με το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, να καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να κοινωνικοποιηθούν, να υπάρξει σχεδιασμένη χρησιμοποίησή τους στην κοινωνική παραγωγή από τη σοσιαλιστική εξουσία που εκφράζει τα συμφέροντα των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου.
Το πισωγύρισμα έφερε καταστροφές, επιβράδυνση στην κοινωνική ανάπτυξη, όχι μόνο για την εργατική τάξη, τις λαϊκές δυνάμεις, στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αλλά σε όλο τον κόσμο.
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, κάθε λαϊκό πρόβλημα προβάλλει την ανάγκη να γίνουν κοινωνική περιουσία τα πιο σύγχρονα δημιουργήματα της εργασίας, οι υποδομές και τα μέσα στις μεταφορές, τα λιμάνια, τα δάση και οι ακτές, να εξασφαλιστεί η προστασία, ανάπτυξη και αξιοποίησή τους με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό.
Αυτή η ανάγκη είναι επιτακτική, αφού η εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, κάνει ακόμα πιο οξυμένη την σύγκρουση ανάμεσα στις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες του εργαζόμενου ανθρώπου από τη μία και την καταστροφή αυτών των δυνατοτήτων από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Πάνω σε αυτή τη νέα πραγματικότητα θα ζήσουμε την απότομη όξυνση των καπιταλιστικών αντιθέσεων, εκφρασμένη πιθανά κι ως ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, αβάσταχτη φτώχεια και κοινωνική δυστυχία που θα γεννήσει γενικευμένη πολιτική αστάθεια, κρίση, επαναστατική κατάσταση. Το κρίσιμο είναι και θα είναι η κατάσταση του υποκειμενικού παράγοντα, του ΚΚ.
Ο Λένιν επεξεργάζεται τη θεωρία για τον αδύνατο κρίκο στο σύστημα του ιμπεριαλισμού. Ότι δηλαδή σε συνθήκες ανισόμετρης οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης, που είναι απόλυτος νόμος του καπιταλισμού, υπάρχει η δυνατότητα νίκης της σοσιαλιστικής επανάστασης σε ορισμένες ή και σε μια χωριστά παρμένη χώρα, ότι εκεί η επανάσταση μπορεί να εκδηλωθεί και να νικήσει.
Πράγμα που σήμαινε και σημαίνει ότι οι εργάτες μια χώρας όταν εκδηλωθεί επαναστατική κατάσταση μπορούν και πρέπει να αναλάβουν αποφασιστική δράση για την εξουσία, δίχως να περιμένουν τι θα γίνει σε άλλες χώρες – να ξεκινήσουν κάποιοι άλλοι πρώτα.
Οι κόμποι, οι αργές περίοδοι στην ιστορική κίνηση, ακολουθούνται πάντα από τις στροφές, την απότομη όξυνση, η ταξική πάλη οξύνεται. Συγκεντρώνουμε δυνάμεις, δημιουργούμε τη στρατιά της ανατροπής. Χωρίς καμιά κοινοβουλευτική αυταπάτη, καμιά χρεοκοπημένη ανανεωτική συνταγή. Με προσήλωση στην απόρριψη της οπορτουνιστικής θέσης ότι αυτό μπορεί να γίνει με τη συμμετοχή ενός Κομμουνιστικού Κόμματος σε μια κυβέρνηση στο έδαφος της καπιταλιστικής κυριαρχίας, με τον απατηλό στόχο να γίνει ο καπιταλισμός πιο ανθρώπινος.
Από το γραφείο τύπου της ΝΕ Τρικάλων του ΚΚΕ
