Το καλοκαίρι που μας πέρασε πήγα με τους γονείς μου διακοπές στην Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στο Πόρτο Χέλι.
Το Πόρτο Χέλι είναι ένα πανέμορφο μέρος όπου η πόλη του είναι χτισμένη σε φυσικό λιμάνι. Το μοναδικό τοπίο που προσφέρει σε συνδυασμό με το υπέροχο κλίμα και την ανοιχτή κι όμως τόσο ήρεμη θάλασσα οδήγησαν εκεί πολλούς εφοπλιστές και καλλιτέχνες να επιλέξουν το Πόρτο Χέλι ως μόνιμη κατοικία τους. Τα πολυτελή ξενοδοχεία και εστιατόρια, τα γραφικά ταβερνάκια και οι πεντακάθαρες παραλίες του προσφέρουν στον επισκέπτη μοναδικές εμπειρίες.
Το ξενοδοχείο που μέναμε ήταν μπροστά στο λιμάνι. Είχε πέντε μεγάλα συγκροτήματα, τεράστια πισίνα και κήπους καταπράσινους, γεμάτους με όλων των ειδών εξωτικά φυτά και λουλούδια. Από τη βεράντα του δωματίου μας μπορούσα να δω το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας καθώς και μεγάλα και μικρά κάτασπρα καράβια που ήταν αγκυροβολημένα στην άκρη του λιμανιού.
Αρχικά παίρναμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και κάναμε μπάνιο στις όμορφες παραλίες ενώ το απόγευμα κάναμε βόλτες κατά μήκος του λιμανιού χαζεύοντας τα πολυτελή κότερα για να καταλήξουμε σε κάποιο γραφικό ταβερνάκι. Μέναμε στο Πόρτο Χέλι αλλά επισκεφτήκαμε και τη γύρω περιοχή.
Πρώτος μας σταθμός ήταν το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ένιωσα μεγάλο θαυμασμό και δέος όταν αντίκρισα το μεγαλείο του αρχαίου αυτού θεάτρου που γεμίζει κάθε καλοκαίρι όταν δίνονται παραστάσεις. Είναι φημισμένο για την τέλεια ακουστική του και την αρχιτεκτονική του γι’ αυτό και δικαιολογημένα χαρακτηρίστηκε το τελειότερο και μεγαλύτερο πέτρινο ηχείο του κόσμου. Ανεβήκαμε στις πάνω θέσεις αγναντεύοντας από ψηλά το καταπράσινο τοπίο αλλά και παρακολουθώντας τους Γάλλους τουρίστες που δοκίμαζαν εκείνη την στιγμή, τραγουδώντας, την ακουστική του θεάτρου.
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε τα νησιά Ύδρα και Σπέτσες. Ξεκινώντας από το λιμάνι του Πόρτο Χέλι το καράβι μας – στο δρόμο μας για την Ύδρα – πέρασε πλάι από τις χλιδάτες, πετρόχτιστες βίλλες γνωστών εφοπλιστών και όχι μόνο, οι οποίες ήταν χτισμένες στην άκρη της θάλασσας και πνιγμένες στις βουκαμβίλιες και στο πράσινο. Φτάνοντας στο πανέμορφο και κοσμοπολίτικο νησί της Ύδρας επισκεφτήκαμε πρώτα το αρχαιολογικό μουσείο που βρίσκεται στο παλιό γραφικό λιμανάκι με τις πολεμίστρες και τα κανόνια. Περπατήσαμε στα πέτρινα επιβλητικά σοκάκια του νησιού, κάναμε το γύρο του νησιού με γαϊδουράκια, μιας και είναι το μόνο μέσο μεταφοράς που διαθέτει το νησί, για να καταλήξουμε σε ένα γραφικό ταβερνάκι στην παραλία του νησιού όπου φάγαμε και ξεκουραστήκαμε. Πολύ μεγάλη εντύπωση εδώ μου έκαναν οι τεράστιες παχουλές γάτες του νησιού που καθότανε ανέμελες δίπλα στα τραπέζια των επισκεπτών κατά μήκος του λιμανιού.
Κατευθυνόμενοι για το νησί των Σπετσών διακρίναμε από μακριά την καταπράσινη και εύφορη ιδιωτική νησίδα «Σπετσοπούλα», ιδιοκτησίας της γνωστής οικογένειας Νιάρχου. Οι Σπέτσες κατά την περίοδο 1821-1832 έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση. Οι Σπέτσες μαζί με την Ύδρα και τα Ψαρά ήταν από τα πρώτα νησιά που επαναστάτησαν, έναντι των Τούρκων με κυρίαρχη μορφή την ιστορική Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Επισκεφτήκαμε το σπίτι της που είναι ένα όμορφο αρχοντικό. Οι Σπέτσες είναι ένα πολύ πλούσιο και πανέμορφο νησί με πολυτελή ξενοδοχεία και φανταστικές παραλίες. Είχαμε επίσης την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τον εορτασμό της επετείου της Ναυμαχίας των Σπετσών – Αρμάτα – με την πυρπόληση και την ανατίναξη του ομοιώματος της τουρκικής ναυαρχίδας. Από πολύ νωρίς το απόγευμα το νησί είχε κατακλυστεί από κόσμο λόγω του εορτασμού, ενώ είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά εκτός από τα πολυτελή κότερα των εφοπλιστών και τα μεγάλα πολεμικά πλοία του ναυτικού μας που έδωσαν εκείνο το βράδυ το παρόν τους. Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τόσο πολύ κόσμο. Το νησί κυριολεκτικά κόντευε να βουλιάξει. Ο εορτασμός έκλεισε με μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις και πολύχρωμα βεγγαλικά που μετέτρεψαν την νύχτα σε μέρα.
Επόμενος προορισμός μας ήταν το Ναύπλιο. Επισκεφτήκαμε το Παλαμήδι, το φημισμένο Κάστρο με την έντονη μεσαιωνική ατμόσφαιρα, χτισμένο σε υψηλό λόφο που στεφανώνει την πόλη. Δεν φτάσαμε στην κορυφή του κάστρου ανεβαίνοντας τα 999 σκαλοπάτια αλλά ανεβήκαμε ως εκεί με το αυτοκίνητό μας αφού ευτυχώς υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος. Από εκεί ψηλά η θέα ήταν πανοραμική και σου έκοβε την ανάσα. Μπορούσες επίσης να δεις το Μπούρτζι, το μικρό φρούριο που είναι χτισμένο σε νησίδα μέσα στο λιμάνι.
Στη συνέχεια ξεναγηθήκαμε στην παλιά πόλη του Ναυπλίου όπου είδαμε την πλατεία του Συντάγματος η οποία θυμίζει Ιταλική πιάτσα, την Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, τα κτίρια όπου στεγάζονταν η Σχολή Ευελπίδων και το πρώτο Υπουργείο των Στρατιωτικών καθώς και άλλα αξιοθέατα. Η παλιά πόλη του Ναυπλίου μου άρεσε περισσότερο απ’ όλα όσα είδα γιατί είναι μια πανέμορφη, πολύχρωμη πόλη υψηλής αισθητικής με στενά σοκάκια, καλοδιατηρημένα σπίτια με πολλά λουλούδια στις αυλές και στα μπαλκόνια, με το φούξια από τις βουκαμβίλιες να κυριαρχεί. Μια πόλη ανθρώπινη, καθαρή που λες και ξεπήδησε μέσα από παιδικό παραμύθι, μια πόλη που δεν έχει καμία σχέση με τις άχαρες πολυκατοικίες των σύγχρονων πόλεων. Μια πόλη μαγική που ποτέ δεν ησυχάζει, ποτέ δεν κοιμάται, κερδίζει τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή και τον κάνει να ξεχάσει ό,τι τον απασχολεί. Μια πόλη πολύχρωμη και ευωδιαστή από τα υπερβολικά πολλά της νυχτολούλουδα, μια πόλη με πολλά μαγαζιά με κοσμήματα, μουσικά όργανα και παραδοσιακά γλυκά που δεν ξέρεις ποια να πρωτοδοκιμάσεις. Μια πόλη που μοιάζει με αληθινό παζάρι, με πραγματικό παράδεισο.
Τελικός μας προορισμός ήταν οι Μυκήνες. Επισκεφτήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο. Τα κυκλώπεια τείχη, που οικοδομήθηκαν σε τρεις φάσεις, περιβάλλουν την ακρόπολη των Μυκηνών, ενώ στη νότια πλευρά μια απότομη χαράδρα εξασφάλιζε φυσική άμυνα. Εντός της ακρόπολης βρίσκεται μεταξύ άλλων και το ανακτορικό συγκρότημα.
Έτσι τελείωσαν οι καλοκαιρινές μου διακοπές. Ξεκουράστηκα αλλά ταυτόχρονα γνώρισα και μέρη της πατρίδας μου που δεν ήξερα πιο πριν πόσο όμορφα ήταν. Οι καλοκαιρινές μου αυτές διακοπές, μου έδειξαν ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη ομορφιές που ποτέ κανείς, όσες ζωές και να ζήσει, δεν μπορεί να τις δει όλες.
